Πρέπει να δικαιολογώ τον τίτλο του blog που και που.

Επομένως μερικά από τα τελευταία νέα:

1. Ο κ.Παπαμιχάλης μας (Μελωδία, ΕΜΙ) επιτέλους εμφανίστηκε και μου έστειλε προσκληση για συνέντευξη τύπου. Διότι φέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από τη γέννηση του Μάνου Λοΐζου και προγραμματίζονται σχετικές εκδηλώσεις. Στη συνέντευξη θα μιλήσουν ο Γιώργος Νταλάρας, η Χαρούλα Αλεξίου, η Δήμητρα Γαλάνη και άλλοι.

Δυστυχώς η πρωινή μου δουλειά, "πολλά μου στέρησε", μαζί κι αυτό. Το βάλανε και στις 12.30 το μεσημέρι... Μμμμμμμμμμμμμμ. Ευτυχώς η πρόσκληση δεν πάει χαμένη, μια και θα παρευρεθεί ο Aiolos_m. Καλά να περάσεις Χρήστο, να μεταφέρεις τα φιλιά μου στον παραγωγό.

2. Δεν είχα τίποτα με τους τρανσέξουαλ, μέχρι που άρχισαν να βγάζουν δίσκους και να μου τους στέλνουν για review. Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.

3. Το κοντέρ επισκέψεων έσπασε νέο ρεκόρ. Την προηγούμενη Πέμπτη φτάσαμε τους 6.300 μοναδικούς επισκέπτες (unique IPs) μέσα σε μια μέρα. Βάλαμε φωτιά στα φρένα και μας έμεινε το γκάζι. Η αναβάθμιση πακέτου φιλοξενίας γίνεται πλέον όχι κάθε μήνα, αλλά 10 μέρες πριν λήξει αυτός, μια και εξαντλείται το bandwidth.

4. Μετά από πρόταση του γκρουπ "Ιχθείς" (έκαναν support στη συναυλία των Reamonn στη Θεσσαλονίκη), θα διοργανώσουμε συναυλία του γκρουπ στις 6 Μαΐου (Κυριακή), στο 5/4 Live (Μικρολίμανο) ! Support ανέλαβαν οι φίλοι μου, οι Βραδυνύ Τύπυ: Ageras, Antreas_dr, XeniaRodo, Zabetistas, Giorgos. Προβλέπεται να είναι μια καταπληκτική βραδιά!

Προς το παρόν όμως σκέφτομαι και χαίρομαι για την εκδήλωση στις 15 Απριλίου. Είναι κάτι που ήθελα από καιρό. Οχι να το διοργανώσω, αλλά να το ΑΚΟΥΣΩ. Μακάρι να έρθει κόσμος και να βγει επί σκηνής κάτι καλό. Θα πάρω ακόμα μεγαλύτερη χαρά. Θα είναι καλό και για τα παιδάκια της Unicef, που θα πάρουν τα έσοδα.

Αξίζει να διαβάσετε στο blog του Νεκτάριου για ποιούς λόγους υπάρχουν οι διαμαρτυρίες για το βιβλιο της Ιστορίας. Τόσο καιρό δεν είχα σαφή εικόνα, γι' αυτό και τον ευχαριστώ για τη δημοσίευσή του.

Προσωπικά ξεροκατάπια και σκέφτηκα τις χαροκαμένες γιαγιάδες και τους ταλαίπωρους παππούδες μου, όταν διάβασα πως η μοναδική αναφορά στην καταστροφή της Σμύρνης είναι η ακόλουθη:

Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στην Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα» (σελ. 104),

Και πως να μη συμφωνήσω με τον συντάκτη της επιστολής που λέει "...ωσάν να πρόκειται για μάχη εύρεσης εισιτηρίου αντί για βίαιη φυγή εν μέσω ανηλεών σφαγών. Ενάμιση εκατομμύριο Έλληνες δεν ξεριζώνονται από τον τόπο που γεννήθηκαν και έδρασαν, αλλά απλώς «συνωστίζονται στο λιμάνι»! Αυτή η εντυπωσιακή υποβάθμιση της εικόνας των θλιβερών γεγονότων του 1922 ακρωτηριάζει την ιστορία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας και αποτελεί προσβολή για όλους τους πρόσφυγες της περιόδου. "

Τώρα αρχίζω και καταλαβαίνω τι ακριβώς συζητούν οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί εξωτερικών, όταν σβήνουν τα φώτα από τις κάμερες.

...φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που δεν άνοιξα topic για τη Eurovision. Ούτε καν δημοσκόπηση δεν έβαλα. Διότι ούτε ελληνικό τραγούδι έχουμε, ούτε έλληνας το τραγουδάει. Ήθελα λοιπόν να αποφύγω την οποιαδήποτε ανάμειξη και ψυχική ταλαιπωρία. Εσύ όμως μου την "έκανες" και το MusicHeaven βγαίνει 5ο στις σελίδες σου στην αναζήτηση για "Eurovision 2007".

Σε παρακαλώ να το ξανασκεφτείς. Είναι κρίμα να οδηγείς τον κόσμο εκεί που δεν πρέπει. Στείλτον στο Mad.

Η συλλογή σφηνοπότηρων που έχω, απέκτησε πριν λίγο ένα ακόμα μέλος. Πρόκειται για ένα πολύ καλοσχεδιασμένο σφηνοπότηρο από το Βερολίνο, δωράκι του προϊσταμένου μου. Ο ίδιος μου είχε φέρει σφηνάκι και από τη Βουδαπέστη :)

ΥΓ. Με τόσο ουσιαστικά posts, απορώ πως δεν έχω γίνει ακόμα Premium!

Δύσκολο το πρωινό ξύπνημα για τη δουλειά ε;

Τι γίνεται όμως, αν στη διαδρομή σου συναντάς ρέμματα, περνάς κάτω από πεύκα, συναντάς αγρότες, κυνηγούς, αλεπούδες και αδέσποτα κουτάβια, προσπερνάς τρακτέρ και πρωινούς δρομείς και χαιρετάς μια τρελή που στέκει δίπλα στο μοναστήρι;

Απλά προσέχεις μη σε πιάσει λάστιχο, γιατί άντε μετά να σε βρει στην ερημιά η ΕΛΠΑ :)

(Η φώτο δείχνει μέρος της πρωινής διαδρομής)

ΥΓ. Και για να προλάβω μερικούς: Όχι, δεν πηγαίνω στα "γραφεία του MusicHeaven" !

Θέατρο πάω πολύ σπάνια. Πάντα προβληματίζομαι για το αν θα βρω να παρκάρω, αν θα βρω εισιτήρια για την παράσταση που θέλω, αν το γούστο αυτού που το πρότεινε ταιριάζει με το δικό μου κλπ.

Όλ' αυτά όμως αλλάξανε το Σάββατο.

Στο Μαρκόπουλο Αττικής, πολύ κοντά στα μέρη μου.

Ουσιαστικά ένα χωριό, αν και με τεράστια ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια. Εκεί, σε μια ξεχασμένη γειτονιά, σε ένα δρομάκι που ούτε αυτοκίνητο δεν περνά, κάποια νέα παιδιά κάνουν μια αξιόλογη προσπάθειά. Δεν είναι όμως μόνο η προσπάθεια που εκπλήσσει, αλλά και το αποτέλεσμα.

Το σπίτι αυτών των νέων, είναι το Δημοτικό Θέατρο Μαρκοπούλου "Περίακτοι". Εκεί ανεβάζουν παραστάσεις, ηχογραφούν CD με παραμύθια και δέχονται στην παρέα τους άλλους νέους ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο.

Εκεί βρέθηκα αυτό το Σάββατο, μαζί με 25-30 άλλους, όλοι κοντά στην ηλικία μου. Το έργο που είδαμε είχε τίτλο "Μυστήριο στο σπίτι του Καταραμένου Λίθου". Πρώτη φορά παίζεται στην Ελλάδα και πρόκειται για μαύρη αστυνομική κωμωδία. Κάθε χαρακτήρας άψογα ταιριασμένος στους ηθοποιούς, πολύ καλός ρυθμός, φοβερός συγχρονισμός στις κινήσεις, στις ατάκες, παντού !

Έμεινα ενθουσιασμένος και το ένιωσα σαν υποχρέωση να το αναφέρω στο ιστολόγιό μου, μια και τα παιδιά, αν και επαγγελματίες με πλούσια βιογραφικό, έχουν επιλέξει αυτή την ήσυχη γωνιά της Αττικής, για να κάνουν το κέφι τους.

Περισσότερα για την παράσταση εδώ.