Στον ραδιοφωνικό σταθμό που έχω συντονισμένο μόνιμα στο αυτοκίνητο, παίζει μια διαφήμιση που όποτε την ακούω ξεραίνομαι!!! Και πάει κάπως έτσι...

- Αχαααα Zorro. Επιτέλους συναντιόμαστε!!! Είσαι για μια C***vo;

- Ναι απαίσιε Dartvater, αλλά.... δεν είμαι ο Zorro.

- Δεν είσαι;

- Όχι. Έχει ο Zorro τέτοιους τετρακέφαλους;;;

- Ε, τότε είσαι ο Batman!!!

- Όχι, όχι, δεν είμαι ο Batman.

- Κι αυτή η μαύρη μπέρτα που φοράς;

- Αυτά.... αυτά είναι τα φτερά μου. Έχει ο Batman φτερά;;;

- Όχι δεν έχει, Ε, τότε τι έχεις ντυθεί ρε φίλε;;;;;;

(Επιβλητική φωνή με background το soundtrack της Λίμνης των Κύκνων)

ΜΑΥΡΟΣ ΚΥΚΝΟΣ

χαχαχαχαχαχαχαχα!!!! ΚΑΛΟ! :)

Για να κάνουμε ένα διάλειμματάκι από το «Lvicky proudly presents…» θα σας πω μια αληθινή ιστορία από τότε που ήμουνα φοιτήτρια στην αγαπημένη μου Πάτρα. Θα σας το αφηγηθώ σαν παραμυθάκι γιατί.... γιατί έτσι μου αρέσει!

Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένα όμορφο διώροφο σπιτάκι κοντά στο Πανεπιστήμιο Πατρών πάνω στην Πανεπιστημίου. Στο ισόγειο είχε 4-5 γκαρσονιέρες ενώ στον πρώτο όροφο υπήρχε το σπίτι που προφανώς κάποτε κατοικούσε ο ιδιοκτήτης με την οικογένειά του. Θα ‘ταν, δε θα ‘ταν 150 τετραγωνικά, με την σαλονάρα του, τη μπαλκονάρα του, την κουζινάρα του, τις δυό του δωματιάρες... Ο έξυπνος όμως ιδιοκτήτης μιας και δεν ήθελε να μείνει άλλο εκεί και αφού ήταν και κοντά στο Πανεπιστήμιο, το διαμόρφωσε κατάλληλα έτσι ώστε να βγαίνουν 4 δωμάτια (χώρισε το σαλόνι στα δυο με γυψοσανίδα) και έφτιαξε για το καθένα δωμάτιο τη δική του τουαλέτα έτσι ώστε να το νοικιάζει σε φοιτητές σε πολύ καλή τιμή και όλοι μαζί να χρησιμοποιούν απο κοινού την μια και μοναδική κουζίνα.

Έρχεται λοιπόν ο καιρός και τα δωμάτια του πρώτου ορόφου τα νοικιάζουν 4 παλικάρια. Άξια παλικάρια από καλές οικογένειες. Το καθένα σπούδαζε σε διαφορετική σχολή και είχε ο καθένας τις δικές του παρέες, αλλά με το που γνωρίστηκαν καλύτερα ταιριάξανε αμέσως.

Κάθε βράδυ το σπίτι του πρώτου ορόφου κατακλυζόταν από κόσμο! Τι πάρτι κάνανε, τι τσιμπούσια ετοιμάζανε, τι μουσικές καρέκλες παίζανε, τι Θάρρος ή Αλήθεια, τι χαρτιά Θανάση – Μπιρίμπα - Κουμ Καν. Κάποια μέρα ξεκινήσανε με μπουγέλο και ολοκληρώσανε με αλευροπόλεμο. Περιττό να σας πω ότι ο λεκές στο χαλί από το αλεύρι πρέπει να υπάρχει ακόμα....

Το σπίτι αυτό γειτνίαζε με μια μονοκατοικία. Εκεί ζούσε ένας κυριούλης μονάχος του με τις γάτες του για συντροφιά. Αυτός ο κυριούλης λοιπόν, ήταν λίγο γκρινιάρης να το πω, λίγο κακοδιάθετος να το πω. Πάντα κακομούτσουνος και αυστηρός. Με το που πήρε γραμμή τα παλικάρια μας καλούσε συνεχώς την αστυνομία να τους βάλει σε τάξη, έβγαινε στο μπαλκόνι του και τους φώναζε γιατί του χαλούσαν την ησυχία και τάραζαν τις γάτες του.

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και σιγά – σιγά τα παλικάρια μας πήραν το δρόμο τους. Το ένα μετά το άλλο έφυγαν από το σπίτι και ο καλός γείτονας βρήκε την πολυπόθητη ησυχία του την οποία απολάμβανε παρέα με τις γάτες του. Ένα από τα αγόρια όμως έμεινε πίσω, απλά μετακόμισε σε μια από τις γκαρσονιέρες του ισογείου (έτσι ώστε να έχουμε και την μαρτυρία των όσων ακολούθησαν).

Μετά από δυο χρόνια περίπου, ακούστηκαν φασαρία και φωνές από ένα διπλανό σπίτι. Βγαίνει λοιπόν ο καλός μας γείτονας ξανά στο μπαλκόνι του στραμμένος προς το σπίτι που κατοικούσαν τα φοιτητόπαιδά μας “τοτε” και φωνάζει.

«Τι έγινε ρεεεει!!! Τα καλά προπέρσινα αρχίσαμε???»

Τελικά αυτή η παρέα, είχε αφήσει για πάντα το σημάδι της....

Για τις ανάγκες αυτής της συνέντευξης χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω τις απεριόριστες δυνατότητες του διαδικτύου. Λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων και περιορισμένου χρόνου της νέας super ΜΑΜΑΣ, χρειάστηκε να στηθώ μπροστά στον υπολογιστή μου, να μπω στο MSN messenger και να περιμένω το «αστέρι» μας να συνδεθεί.

Καλησπέρα Emaki μας

Καλησπέρα σας

Πρώτα απ’ όλα να σου ευχηθώ να σου ζήσει το νέο μέλος της οικογένειάς σου.

Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ.

Κόρη έτσι;

Ναι, κόρη. Η κοράκλα μου!!!

Αν σε ρωτούσα σε ποιον θα ήθελες να μοιάσει; Σ’ εσένα ή στο σύζυγο σου τι θα απαντούσες;

Θα απαντούσα ότι θέλω να μοιάσει στην κουμπάρα μου. Γι’ αυτό άλλωστε δεν την έβαλα να της αλείψει το «λάδι»;;; Για να το σιγουρέψω.

Υπάρχει όμως και ένα τέταρτο μέλος στην οικογένεια. Έτσι δεν είναι;

Ναι φυσικά. Ο σκύλος μου ο Darko. Τον Dark τον θεωρώ γιο μου.

Ισχύει ότι όταν ο Darko έβγαινε στο μπαλκόνι να κάνει ... εμμμ... το Νο2... το χοντρό του ρε παιδί μου... τον κυνηγούσες μ’ ένα μωρομάντηλο να του καθαρίσεις το… ποπό του;

Ναι, φυσικά! Το ίδιο δε κάνω τώρα και με την κόρη μου; Γιατί σου φαίνεται τόσο περίεργο;

Όχι... δε μου φαίνεται! Ας αλλάξουμε θέμα. Είσαι μια από τις πιο γνωστές αρθρογράφους του MH και αν και τα τελευταία χρόνια έχεις αφιερωθεί στην οικογένειά σου το Ιστολόγιό σου δεν ξεχνιέται.

Κοίταξε... το blog μου στην ουσία ήταν κάτι σαν ημερολόγιο για μένα. Ήταν ένας χώρος που έγραφα την καθημερινότητά μου, τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου, τις χαρές και τις λύπες μου, τα πιστεύω μου, ένας χώρος που δημιουργούσα κείμενα και στίχους και πάνω απ’ όλα ένας χώρος που μοιραζόμουν όλα τα παραπάνω με αξιόλογους ανθρώπους. Στη πορεία όμως η ζωή τα φέρνει έτσι ώστε να μη μπορείς να αφιερώσεις όσο χρόνο θες σε κάτι που πραγματικά αγαπάς!!!

Σου χει λείψει;

Φυσικά μου ‘χει λείψει πάρα πολύ. Βέβαια, η «συγγραφή» κειμένων και στίχων είναι στο αίμα μου και όλο και κάτι σκαρώνω στα τετράδια μου... απλά τώρα περιορίζονται στους τέσσερις τοίχους αυτού του σπιτιού και στους πολύ κοντινούς μου ανθρώπους.

Να ελπίζουμε λοιπόν ότι θα βρεις κάποια στιγμή χρόνο να το αναστήσεις;

Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.

Πες μου ένα motto σου.

Η μητέρα μου πάντα μου έλεγε «Ο,τι σε απασχολεί, κορίτσι μου, καλύτερα να το βγάζεις από μέσα σου παρά να το κρατάς και να σε πιέζει» γι’ αυτό κι εγώ γράφω.... Βέβαια μου έλεγε και «Δίωξε το κωλόσκυλο από το σπίτι τώρα που θα ‘ρθει το μωρό» αλλά κάθε πληροφορία στη ζωή την επεξεργάζεσαι και τελικά κρατάς αυτό που σου ταιριάζει!!!

Σ’ ευχαριστώ πολύ Emaki.

Κι εγώ σ’ ευχαριστώ.

ΕΕΕΕ Lvicky;

Ορίστε.

Επειδή δε τα πάω καλά με τους υπολογιστές... πώς βγαίνω από αυτό το μαραφέτι;;;

Τι εννοείς;

Πώς αποσυνδέομαι ρε παιδί μου;;;

Αρχείο ---> Έξοδος.

Μα εμένα λεει «Έξοδος από αυτή τη Θέση»

Έχεις laptop;

Ναι.

Έτσι εξηγείται.... πρέπει να το πάρεις και να πάς στη κουζίνα για να βγεις!

Α, ok. Ευχαριστώ πολύ.

Συναντήσαμε τον John Deos σε μια καφετέρια στο Κολωνάκι. Ζεστός και πρόσχαρος όπως τον έχουμε συνηθίσει όλοι μας δε σταματούσε να χαμογελά και να υπογράφει αυτόγραφα στις θαυμάστριες που πλησίαζαν δειλά στο τραπέζι μας. Μόλις κόπασε λίγο η εκδήλωση αγάπης του κόσμου ο Γιάννης μελέτησε διεξοδικά τον κατάλογο του καταστήματος και παρήγγειλε το πιο περίεργο Τσάι που περιεχόταν στο menu (Τσάι κέδρου με φρούτα του πάθους). Με κοίταξε, μου «έκλεισε το μάτι» κι εγώ αμέσως πάτησα το κόκκινο κουμπί στο μαγνητοφωνάκι μου:

Καλησπέρα Γιάννη

Καλησπέρα

Προσπαθώ να σε συναντήσω πάνω από ένα μήνα. Με τι ασχολιόσουν αυτό το καιρό;

(Γελάει) Η αλήθεια είναι ότι το πρόγραμμά μου ήταν αρκετά πιεσμένο τον τελευταίο μήνα αν και ήθελα πολύ να σε συναντήσω γιατί εκτιμώ τον Ιστοχώρο σου δεν μπορούσα να τα καταφέρω όμως. Προσπαθούσα να κατανείμω το χρόνο μου κατάλληλα ανάμεσα σε Ραδιοφωνική Εκπομπή και στην προετοιμασία αυτής, σε Live εμφανίσεις και στην Παρουσίαση του 6ου Live του Music Heaven.

Εάν σου έλεγαν ότι πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στα τρία Ραδιόφωνο, Τραγούδι ή Παρουσίαση τι θα διάλεγες;

Γενικά πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι πολύπλευρο oν. Εάν μπορείς να τα κάνεις όλα και να τα κάνεις καλά γιατί να μην τα κάνεις; Όχι, δεν θα μπορούσα να διαλέξω... όταν κάτι είναι πηγαίο, βγαίνει από μέσα σου, πώς μπορείς να διαλέξεις;

Έχουμε άλλωστε ζωντανό παράδειγμα

Ποιόν;

Εσένα

Α!

Πες μου λίγα λόγια για τις συνεργασίες σου στην Παρουσίαση.

Τα πρώτα μου βήματα τα έκανα με τους ΚΑ-ΚΩΣ ΚΕΙ-ΜΕΝΑ αλλά αν και η συνεργασία μας ήταν επιτυχημένη τελικά αποφασίσαμε να ακολουθήσει ο καθένας τον δικό του δρόμο. Έπειτα ακολούθησα solo καριέρα για λίγο καιρό και τα τελευταία χρόνια έχω την τύχη να συνεργάζομαι με ένα πολύ ταλαντούχο πλάσμα, την Pastella και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό.

Σε ότι αφορά το τραγούδι. Έχεις κάνει καταπληκτικές διασκευές. Πες μου μία που θυμάσαι χαρακτηριστικά.

Αυτή που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι το «Big in Japan» που είχα διασκευάσει και τραγουδήσει σε μία μουσική σκηνή. Το κοινό είχε ενθουσιαστεί τόσο που όρμηξε στη σκηνή και μου κατέστρεψαν μια πεταλιέρα. (γελια)

Η Ραδιοφωνική σου εκπομπή είναι από τις πιο επιτυχημένες του σταθμού. Πώς καταφέρνεις και κερδίζεις την αγάπη του κόσμου;

Ο κόσμος αγαπάει τη μουσική και κατά συνέπεια την εκπομπή μου. Κάνω αφιερώματα σε καλλιτέχνες, τραγουδοποιούς, μουσικά είδη, αλλά και σε θεματολογίες με βάση το στίχο. Το αφιέρωμα πλαισιώνεται από μελοτράγουδα (τραγούδια δηλαδή γλυκά σαν μέλι). Μια φορά το μήνα έχουμε και το πασίγνωστο πια 12σφαιρο playlist από καταξιωμένους ανθρώπους στο χώρο που έχω την χαρά να φιλοξενώ στο Deostudio.

Θα μας πεις για την προσωπική σου ζωή; Είναι ο Γιάννης ερωτευμένος;

Αν και δε μου αρέσει να μιλάω για τα προσωπικά μου θα σου πω μόνο το εξής. Ο Γιάννης είναι πάντα ερωτευμένος. (γέλια)

Ξέρω επίσης ότι κάνεις τις πιο εξωφρενικές συλλογές του κόσμου.

Ναι. Η αγαπημένη μου είναι αυτή των εισιτηρίων. Έχω 1.128.532 εισιτήρια από όλη την Ελλάδα και το παλαιότερο είναι από το 1965. Κινδύνεψε μια φορά από πυρκαγιά όταν ήμουν πολύ μικρός αλλά έχω καταφέρει και την έχω διασώσει.

Ξέχασες κανένα κεράκι;

Όχι είχαμε ξεμείνει από προσάναμμα κι έσωσα τα πιο σπάνια κομμάτια από τα χέρια της Mamadeos στο τσακ.

Πες μου ένα motto σου.

Δεν υπάρχει αρχηγός.

Δεν υπάρχει λοιπόν. Σ’ ευχαριστώ πολύ Γιάννη.

Κι εγώ σ’ ευχαριστώ.

Κάνε μια κακή πράξη, δεν θα με πειράξει ---> γενικότητες, πες μας κατι πιο συγκεκριμένο....
Φτάνει μόνο για όλα να πληρώσω εγώ ---> αφού επιμένεις...
Γδάρε μου το αμάξι, δεν θα με πειράξει ---> αναλογα το όχημα αγαπητέ... αν μιλαμε για καμια Ferrari είναι κρίμα...
Υπόσχομαι να μην κάνω σαν το τρελό ---> μα γιατί το λές αυτο? όλα όσα λες είναι τοοοοοσο λογικά!!!!

Σπάσε μου τους δίσκους, άλμπουμ συλλεκτικά ---> Δέοντα δε νομίζω οτι συμφωνείς ε?
Βάλε τους φωτιά και γέλα ειρωνικά
Μαύρισε μου το μάτι, μαχαιριά στη πλάτη ---> σωματική βία
Και αν αποτύχεις, προσπάθησε ξανά ---> κατ' επαναληψιν

Θέλω να μου κάνεις πολλά, να με καταστρέψεις γλυκά
Δεν θέλω αλήθεια, μόνο με παραμύθια
Να με διώξεις μακριά

Θέλω να φλερτάρεις, με τους κολλητούς μου ---> ΑΜΑΝ!!!!
Γέλα όπως γέλαγες με μένα στην αρχή
Πες με αποτυχημένο, ξοφλημένο ---> λεκτική βία
Και ότι πια δεν μπορούμε να ‘μαστε μαζί

Πήγαινε με το πρώτο τυχόντα, και έλα να με βρεις μετά ---> ΑΜΑΝ ΑΜΑΝ... !!!
Να μου πεις λεπτομέρειες και τα σχετικά ---> τα θέλει ο κώλος σου
Σκότωσε με αργά, διώξε με μακριά ---> χτύπα με, πέτα με στο τοίχο... αλήτη!!!
Απλά κάν’ το με στυλ, όπως είχες κάνει παλιά ---> τι να υποννοεί ο ποιητής αραγε???

Θέλω να μου κάνεις πολλά, να με καταστρέψεις γλυκά
Δεν θέλω αλήθεια, μόνο με παραμύθια
Να με διώξεις μακριά

Θέλω να μου κάνεις πολλά, να το ζήσω σωστά
Δεν θέλω αλήθεια, μόνο με παραμύθια
Να το ζήσω σωστά

Θέλω να μου κάνεις πολλά, να με καταστρέψεις γλυκά
Δεν θέλω αλήθεια, μόνο με παραμύθια
Να με διώξεις μακριά

...ΚΑΙ ΚΕΡΑΤΑΣ!!! ... ΚΑΙ ΔΑΡΜΕΝΟΣ!!!!

Καλώς ήρθες στο σπιτικό μου!!!

Κάτσε να ξαποστάσεις και να σε φιλέψω κάτι...

Γιατί την κοιτάς έτσι αυτή τη πόρτα; Γιατί σου φαίνεται τόσο περίεργη; Ποίο απ’ όλα σου τραβάει το βλέμμα;

Είναι φτιαγμένη με απλά υλικά. Ξύλο, γυαλί, χαρτί, κόλα, αγάπη, αναμνήσεις δουλειά, εμπειρίες, ταξίδια...

Κάποια χαρτιά ξεκολλάνε και πέφτουν χάμω και χρειάζεται επισκευή.

Κάποια ξεθωριάζουν και τη θέση τους παίρνουν άλλα με ζωηρά χρώματα...

Κάποια μεταξύ τους αφήνουν μικρές χαραμάδες κι από πίσω βλέπεις φως!!!

Είναι η δική μου η πόρτα!

Άνοιξέ τη και μπες...! Κάποιες φορές τρίζει όταν ανοίγει διάπλατα αλλά είναι από ξύλο κι είναι γερή...

Μπες και μείνε όσο θες!!!

Κι εγώ θα σου φέρνω κεράσματα να σε γλυκαίνω και θα σου λεω ανέκδοτα για να γελάς ...