Και ήτανε λέει κι εκείνα τα εφηβικά μας ανέκδοτα που υπήρχαν πάντα ένας Αυστραλός, ένας Γερμανός, ένας Αμερικάνος.... κι ένας Ελληνας!!

ή ένας Γάλλος, ένας Ιταλός, ένας Ρώσσος.... κι ένας Ελληνας!!

Οι άλλες εθνικότητες άλλαζαν κατά περίπτωση και σενάριο, ο Ελληνας όμως εκεί, παρών και προσοχή!!

Ανέκδοτα άλλοτε πρωτότυπα και χιουμοριστικά κι άλλοτε κρύα ρατσιστικά και χιλιοειπωμένα. Και στις δύο περιπτώσεις πάντα πρώτος ο Ελληνας, πάντα ο καλλίτερος, πάντα ο εραστής, πάντα ο καταφερτζής, πάντα ο εξυπνότερος.

Σωβινιστικό? Ε, και? παιδιά είμασταν! Μεγαλώνοντας βελτιώσαμε αισθητική αναβαθμίζοντας απαιτήσεις και ποιότητα στο χιουμορ. Λίγο-πολύ όλοι μας.

Κι έρχεται σήμερα μια δημοσίευση και μας γυρνά πίσω στην εφηβεία επιβεβαιώνοντας: Ναι ο Ελληνας είναι ο εξυπνότερος του κόσμου!!!!!  (κρυφό σαρδόνιο χαμόγελο σ΄αυτό το σημείο)

Από τα 16 άτομα όλου του κόσμου με τα υψηλότερα IQ ο πρώτος είναι Ελληνας με δείκτη 198 !!!

Και βέβαια -θα απαντήσει κάποιος- υπάρχουν ενδεχομένως κι άλλοι που δεν έθεσαν εαυτούς σε μετρήσεις συγκρίσεις και διαγωνισμούς και πιθανότατα να έχουν υψηλότερο δείκτη. Δεκτόν. Αλλά σε καιρούς που διαλύονται τα πάντα όλα δεν είναι κακό να αντλούμε χαμογελώντας ψευτοχαρές από μερικά ψιλοπράγματα....

και χειροκροτάμε δυνατά .... για την Ελλάδα (ρε γαμώτο)

1. Dr. Evangelos Katsioulis has an IQ of 198

Nationality: Greek

The smartest man in the world is a Greek psychiatrist who also holds degrees in philosophy, medical research technology and psychopharmacology.

Katsioulis, 36, also enjoys painting, swimming and traveling.

----------------------------------------------------------------------------------------

Οι υπόλοιποι δεν μας ενδιαφέρουν, αλλά δε βαριέσαι, ρίξτε τους κι αυτούς  μια ματιά :p :p

http://nz.finance.yahoo.com/news/the-16-smartest-people-on-earth-24252591.html

Την Κυριακή του Πάσχα σε πολλά χωριά συνηθίζεται το έθιμο του Ιούδα. Μια ομάδα νέων, κυρίως αγοριών, με μπούσουλα τα ήθη και τα έθιμα καίνε τσουβάλια – σώμα. Σε κάποια μέρη ο Προδότης φοράει σακάκι, παντελόνι, παπούτσια, καπέλο, έχει μύτη, μάτια, στόμα κι ετοιμάζεται να πεθάνει δημοσία θέα. Της τιμωρίας έχει προηγηθεί περίγελως.

Σε ένα αγροτικό – η καρότσα βοηθά στον χλευασμό – περιφέρουν τον μελλοθάνατο. Αφού πανηγυρικά με κόρνες, φωνές, χειροκροτήματα, κάνει τον γύρο του χωριού, καταλήγουν σε μια απόμερη πλαγιά ή αλάνα, τον στήνουν απέναντι ή τον κρεμούν και παίρνουν θέση. Έφηβοι και μπαμπάδες, θείοι – πρότυπα, φασκιωμένοι οπλίτες με τις κυνηγετικές καραμπίνες παραμάσχαλα,  γονατίζουν στο ένα πόδι, κλείνουν το άλλο μάτι και στοχεύουν. Πυροβολούν. Καταμέτρηση φυσιγγιών. Ο καλύτερος ξοδεύει τα λιγότερα.

Όταν το τσουβάλι τρυπήσει, επέρχεται η νίκη. Του καλού, του δυνατού, του άντρα.

Μερικά από τα παιδιά που παρακολουθούν κάθε χρονιά την διαδικασία δεν είναι σε θέση να διαχωρίσουν την έννοια της παράδοσης και το πώς αυτή εξελίσσεται και περνά από γενιά σε γενιά. Κάποιοι μεγαλύτεροι μπορεί να έχουν κι αυτοί ήδη ξεχάσει το παλιό νόημα. Τα παιδιά αυτά δεν έχουν κάποιον να τους εξηγήσει το μήνυμα της τελετής.  Αυτό που βλέπουν είναι η προβεβλημένη και αποδεκτή βία. Ούτε να τους συμβουλεύσει ότι η καραμπίνα όρθια δεν είναι κίνηση θάρρους. Θράσους μπορεί.

Αυτά τα παιδιά συνήθως δεν είναι καλοί μαθητές, πριν τελειώσουν το γυμνάσιο έχουν καβαλήσει παπάκι, έχουν βγάλει την εξάτμιση, συχνάζουν στην πλατεία του χωριού κι όταν κλείσουν τα 16 έχουν χρήματα στην τσέπη (από δικό τους μεροκάματο) και κάνουν τα βράδια «ζημιές». Μπαργούμεν και λουλουδούδες το επιβεβαιώνουν.   

Στην ενηλικίωσή τους ξεκινά η περίοδος της μοναξιάς τους. Βαρέθηκαν τη μαγκιά της πλατείας, τις κόντρες, τις μπύρες στα καφενεία, την κερκίδα βράδυ Κυριακής, τ' ακριβά γοητιλίκια. Το προαύλιο άδειασε, οι γονείς βούλιαξαν στην δική τους καρέκλα και οι φίλοι πίνουν καφέ αλλού.

Όταν το μυαλό μεγαλώνει, η ανάγκη αποδοχής φουντώνει, η κοινωνικοποίηση γίνεται επιταγή και η ομάδα, η παρέα, το σύνολο μονόδρομος.

Πώς ένα παιδί που μαθαίνει την αγριάδα καταξίωση, την σκληρότητα ανάγκη, την επιβολή  κανόνα μπορεί να μοιραστεί για να ενταχθεί; Ποιος θα τον πλευρίσει για να τον αρπάξει;
Το βαθύτερο συναίσθημα του νεοενταχθέντα χρυσαυγίτη είναι η μοναξιά και το κόμμα του αυτό του καλύπτει. Η κοινωνία με την θεωρία της απέτυχε να τον διδάξει, δεν κατάφερε να του ωριμάσει την επιλογή.

Η αρχή της συμμορίας είναι η αποδοχή. Ακολουθεί η δοκιμασία και η ένταξη. Όπως στους κολλητούς που δίνεις τεστ εχεμύθειας.

Ο σημερινός 25άρης που χαίρεται για τον τσαμπουκά του χρυσαυγίτη, αναγνωρίζει την δύναμη που χει ο άντρας στο μυαλό του, καμαρώνει για τον φόβο που προκαλεί στους γύρω του αλλά πρωτίστως ανακαλύπτει ένα μέρος για να κρυφτεί.

Η Χρυσή Αυγή για το μεγάλο της ποσοστό είναι ο (απατηλός) κώδικας τιμής που του έλειπε. Για το ποσοστό αυτό που της δίνει πόντους και δεν αποτελεί τον βασικό της πυρήνα, ο υγιής κοινωνικός ιστός οφείλει να δουλέψει για να την αποκαλύψει και να αποδείξει ότι η χρήση βίας βλάπτει πρώτα από όλους τον χρήστη της.

____________________________________ 

* Αρθρο της Λίνας Παπαδάκη στο Protagon.gr

Δε σʼ αγαπούν ανθρωπάκο, σε περιφρονούν...
Επειδή περιφρονείς τον εαυτό σου...
Σε ξέρουν απʼ έξω κι ανακατωτά...
Γνωρίζουν τις χειρότερες αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ...
Σε θυσίασαν σʼ ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δύναμη να σʼ εξουσιάζουν...
Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που πέταξαν τις μάσκες τους...
Στο είπαν κατάμουτρα «Είσαι και θα είσαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη»...
Κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις «ζήτω, ζήτω»»...
Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο...
Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας...
Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημα σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου...
Είσαι άρρωστος, ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά...
Δε φταις εσύ γιʼ αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς...

Θα ʽχες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου...

~ Βίλχελμ Ράιχ ~

Ελα ρε άτιμε να με κάνεις άνθρωπο εμένα το γύφτο του Νότου

Εβδομήντα χρόνια σε περίμενα

 

Έλα, ρε άτιμε. Έλα να τα πάρεις όλα. Και για όσα πάλεψαν οι πρόγονοί μου και για τα δύο μέτρα κήπο που μου άφησαν οι παππούδες μου. Έλα να πάρεις και τα μεροκάματα, τα σκληρά, που τα έβαζα στην άκρη για μια ώρα δύσκολη, εκείνη της αρρώστιας.

Έλα να τα πάρεις όλα. Πάρε και τον ήλιο που τόσο τον γουστάρεις για να λιάζουν οι συφιλιδικοί τα κορμιά τους αποκτώντας το μεσογειακό χρώμα που τόσο επιθυμούν και τόσο απεχθάνονται. Πάρε ρε, και τις θάλασσές μου να εξάγεις αέριο και τα ποτάμια μου να παράγεις ενέργεια φθηνή μόνο για την πάρτη σου. Πάρε και το γάλα των προβάτων μας και τα στάρια των κάμπων μας.

Το ξέρω που το πας, άτιμε. Το πας εκεί που πάντα ήθελες να...το φθάσεις. Να καταστήσεις έναν λαό υπηρέτη. Να βλέπω απελπισμένες μεσόκοπες να βγάζουν μεροκάματο σε μπουρδέλα παραπήγματα ενώ οι πιο νέες να φεύγουν καραβιές για τα διεθνή καλογυαλισμένα μπουρδέλα σου. Να βλέπω γέρους να πεθαίνουν από αφόρητο κρύο κλεισμένοι μέσα στα 20 τετραγωνικά λίγο πριν τους τα πάρεις κι αυτά ή από ασφυξία όταν θα τους κλείνεις τον διακόπτη από την συσκευή οξυγόνου λόγω ληξιπρόθεσμων λογαριασμών.

Να βλέπω 50ρηδες σε απόγνωση, 40ρηδες στις ουρές ανεργίας και 20ρηδες να λένε την ξενιτειά πατρίδα τους. Να βλέπω τα παιδιά ως μελλοντικούς σκλάβους της Φάρμας των Ανθρώπων που χρόνια στήνεις και τώρα θα εγκαινιάσεις εκεί ακριβώς που ξεκίνησε ο Ανθρωπισμός.

Βλέπω που το πας. Δεν θα ρίξεις απλά το μεροκάματο στο 1 ευρώ την ημέρα για 18 ώρες δουλειάς. Θα μας κάνεις να χαιρόμαστε που ζούμε κι ας μην παίρνουμε ούτε το 1 ευρώ. Φτιάχνεις το νέο Νταχάου και αυτό θα είναι η ίδια μου η χώρα. Τα Νταχάου ποτέ δεν κλείνουν, απλά αναστέλλουν τις εργασίες τους, έτσι δεν είναι λουκανοθρεμμένε μου;

Έφθασε η ώρα να μπουν μπροστά οι μηχανές αυτού του τεράστιου κρεματορίου που θα έχει για οροφή τον ουρανό που λατρέψαμε και για πάτωμα το χώμα που μας έθρεψε.

Έλα, ρε άτιμε, πισώπλατα αυτή την φορά γιατί την προηγούμενη που ήρθες είχες τουλάχιστον τα κότσια να μου υψώσεις κατάμουτρα το όπλο και να μου πεις να σκύψω. Και είχα την επιλογή ή να σκύψω ή να πάρω τα βουνά. Τώρα όμως μού έχεις κλέψει και τα βουνά. Μου μένει λοιπόν να σκύψω χωρίς τον φόβο της σφαίρας που θα έβγαινε από το προτεταμένο σου όπλο.

Είναι τρελό να παραδίνομαι χωρίς να έχω πάρει εντολή για αυτό. Είναι τρελό να φοβάμαι μια σφαίρα που δεν υπάρχει. Πώς γίνεται να βλέπω μπροστά μου ένα όπλο που δεν υπάρχει;

Άτιμε, τα όπλα σου αυτή την φορά δεν έχουν κάνη, ούτε σκανδάλη. Τα λάδωνες όμως δεκαετίες ολόκληρες και έχουν τις φάτσες όλων αυτών των υπανθρώπων που βγάζουν ακόμα λόγους, που κάνουν κόμματα και παρακόμματα, που σφάζονται μπροστά στην κάμερα ενώ πίσω από αυτή στήνουν το σχέδιο για το πλιάτσικο που έχει ξεκινήσει.

Α, ρε άτιμε. Για αυτόν τον λόγο πέταγες ξεροκόμματα στα κομματόσκυλα της Ελλάδας. Για την στιγμή που θα τους έδινες την εντολή να κάνουν επίθεση πισώπλατα στον ίδιο λαό που τους έδινε τις ελπίδες του μέσα από ένα σταυρωμένο κωλόχαρτο.

Έλα, ρε μπούλη του Βορρά, να με συμμορφώσεις, να με κάνεις ευρωπαϊκό είδος, να φτιάχνομαι με Μότσαρτ και όχι να κλαίω όταν ακούω κλαρίνο. Να νιώθω «πολιτισμένος» με προθήκες Μουσείων και όχι με τους σπαρμένους κίονες στα χωράφια μας, που κράτησαν όλον τον δήθεν σου πολιτισμό. Έλα να σε πάω τελευταία βόλτα στα πατρικά μας να μυρίσεις την ακόμα καμμένη πέτρα των σπιτιών από τον πολιτισμό των δικών σου προγόνων.

Έλα να με κάνεις άνθρωπο εμένα, τον γύφτο του Νότου. Έλα για να δω αν τελικά έχει μείνει ίχνος Ελλάδας μέσα μου. Έλα ρε, για να μου αποδείξεις αν το μαχαίρι του παππού μου είχε τα αποτελέσματα που μου περιέγραφε ή ήταν ένα παραμύθι για να κάνω όνειρα κόκκινα.

Έλα ρε άτιμε απέναντί μου, για να δω αν έχει μείνει ίχνος Ελλάδας μέσα μου...

Γράφει ένας απλός άνθρωπος....

---------------------------------------------------

ΥΓ. Εχει τύχει αρκετές φορές να ταυτίζομαι με τις σκέψεις άλλων, νοιώθοντας οτι μιλάνε αντ΄εμού. Μια τέτοια στιγμή ήταν και σήμερα που διάβασα αυτό το κείμενο και ένοιωσα να με εκφράζει.

Είναι αναδημοσίευση από:

http://apneagr.blogspot.com/2011/11/blog-post_1576.html

Είναι η μέρα μας σήμερα -λένε- εμείς όμως δεν καταλάβαινουμε κάποια διαφορά απ΄τις άλλες, το ίδιο μας αγαπάνε τ΄αφεντικά μας και σήμερα όπως και χθες και όπως και αύριο. Είμαστε απ΄αυτά που γεννήθηκαν με "άστρο" βλέπετε κι έχουμε αγάπη φροντίδα και χάδια κάθε μέρα.

Στους φίλους μας τ΄αδέσποτα να έχετε τον νου σας σήμερα, που περιμένουν υπομονετικά μήπως κάποιος  τα προσέξει και -ίσως- τ΄αγαπήσει και -ίσως- τους δώσει μια γωνίτσα στο σπίτι του και στην καρδιά του...

Και αν κάποια καλή στιγμή βρεθεί αυτός ο "κάποιος" που θα υιοθετήσει ένα αδέσποτο ας έχει στο μυαλό του τις 10 εντολές του σκύλου:

 1) Η ζωή μου θα διαρκέσει 10 -15 χρόνια. Κάθε αποχωρισμός και εγκατάλειψη με πληγώνει. Παρακαλώ σκέψου το πριν με αποκτήσεις.

2) Δώσε μου χρόνο να καταλάβω τι θέλεις από μένα. Βρες μου ένα δάσκαλο να μου μάθει τη γλώσσα σου.

3) Έχε μου εμπιστοσύνη. Είναι σημαντικό για να γίνω ευτυχισμένος.

4) Μην θυμώνεις μαζί μου και μην με κλείνεις έξω για τιμωρία. Εσύ έχεις τη δουλειά σου, την διασκέδασή σου και τους φίλους σου. Εγώ έχω μόνο ΕΣΕΝΑ.

5) Μίλα μου μερικές φορές. Ακόμη και αν δεν καταλαβαίνω τις λέξεις σου, καταλαβαίνω τη φωνή σου.

6) Θυμήσου ότι ποτέ δεν ξεχνώ πώς μου συμπεριφέρεσαι.

7) Παρακαλώ μη με χτυπάς. Εγώ δεν μπορώ να σε χτυπήσω, αλλά μπορώ να δαγκώσω και να μαδήσω και σου ορκίζομαι δεν θέλω να το κάνω αυτό.

8) Πριν μου βάλεις τις φωνές γιατί δεν συνεργάζομαι ή τεμπελιάζω ή είμαι 'ξεροκέφαλο' αναρωτήσου μήπως κάτι με ενοχλεί. Ίσως να μην τρώω το σωστό φαγητό, να κάνει πολύ ζέστη ή κρύο ή η καρδιά μου να είναι αδύναμη και γερασμένη.

9) Φρόντισέ με όταν γεράσω. Και εσύ θα γεράσεις κάποια μέρα και θα χρειαστείς αγάπη και φροντίδα.

10) Να είσαι μαζί μου στο τελευταίο μου δύσκολο ταξίδι. ΠΟΤΕ μην πεις δεν μπορώ να παρακολουθήσω ή ας γίνει όταν λείπω. Μείνε δίπλα μου μέχρι τη στερνή μου πνοή. Τα πάντα είναι ευκολότερα για μένα όταν ΕΣΥ είσαι δίπλα μου και μου κρατάς το πόδι ή μου χαϊδεύεις το κεφάλι.

Να θυμάσαι, ΣΕ ΑΓΑΠΩ!

---------------------------------------

Υπογραφή : H συμμορία Dultons (με φιλιά και φιλικά γρυλλίσματα στον Ιγκυ και την Ζιζέλ) 

Μούργος - Γιούρι - Θράσος

Θράσος - Γιούρι

Θράσος

Βίκτωρας

Μούργος

Βίκτωρας

Θράσος