Δύο τόνους (2000) + Μιά ντουζίνα (12) = 2012 ευχές για το 2 0 1 2  σε όλο το MusicHeaven

Γιατί στην νοερή μας  απεικόνιση ο θεός είναι πάντα ένας γέρος με γενειάδα και άσπρα μαλλιά?

και γιατί ο Αϊ-Βασίλης είναι πάντα χοντρούλης καλοσυνάτος γέρος με γενειάδα σκούφο και χοντρή κοιλιά?

Δεν είναι λίγο αυθαίρετο, ρατσιστικό ή αντιφεμινιστικό ή.. ή.. ή.. ? Δεν θα μπορούσε δηλαδή να είναι μια γριά κυρία με γυαλιά και άσπρα μαλλιά? Η Οριάνα Φαλλάτσι απ΄την δεκαετία του 70 αναρωτιέται και απάντηση δεν πήρε...

Κι όμως θα μπορούσε κάλλιστα ο Αϊ-Βασίλης τουλάχιστον (για τον θεό προς το παρόν δεν ξέρω) να είναι όχι απλά μια γριά κυρία, αλλά ακόμα και μια κοπέλλα νέα, όμορφη, ταλαντούχα και καλόγουστη, άντε και με μακριά μαλλιά σαν κοινό χαρακτηριστικό, για να έχουμε και μια βιβλική αναφορά...

Χμμ.. λοιπόν -πιστέψτε με- δεν είναι καθόλου μα καθόλου απίθανο...

Λοιπόν... ο δικός μου Αϊ-Βασίλης είναι γυναίκα και ήρθε φέτος βιαστική φουριόζα και νωρίς νωρίς, ούτε με τζάκια ασχολήθηκε ούτε με κάλτσες και καμινάδες, δεν απαίτησε στρωμένο τραπέζι με τσουρέκια και καλούδια.. (έτσι κι αλλιώς άφτιαχτα είναι ακόμη) την καμινάδα φέτος δεν την καθαρίσαμε και θα ήταν ένα θέμα κι αυτό... άφησε λοιπόν διακριτικά και πολιτισμένα το "ειδοποιητήριό" της στο γραμματοκιβώτιο -πρόοδος βλέπετε- κι έτσι τσακίστηκα εγώ σήμερα πρωί-πρωί να πάω στο ταχυδρομείο να παραλάβω το δώρο μου...

Οχι... δεν ήταν απ΄το τσουβάλι... Καμμιά σχέση με εκείνα τα χύμα και πρόχειρα στριμωγμένα τσαλακωμένα παιχνίδια που κρέμονται και ακροβατούν ριψοκίνδυνα στον σάκκο, σε στυλ τώρα_πέφτω_δεν_πέφτω!!!

Το δικό μου το δώρο ήρθε μεγαλοπρεπέστατα...  αναπαυμένο μέσα σε ειδικό νάϋλον με φυσαλλίδες προστασίας και σκεπασμένο μ΄ ένα υπέροχο εποχιακό περιτύλιγμα...!!!! Με την πρώτη ματιά που ανταλλάξαμε άρχισαν τα τζινγκλ μπέλλς.. τζινγκλ μπελλς.. τζινγκλ μπέλλς... και δεκάδες χιονισμένες καμπάνες με κόκκινους φιόγκους άρχισαν να στριφογυρνάνε γύρω μου...!!  Και μην βιαστείτε να πείτε ότι ήταν ιδέα μου.....

-------------------------------

ΠΡΟΣ Ν.Π.

Αγαπημένη μου Αϊ-Βασίλη... δεν είναι η εξαιρετικά πολυτελής ιλλουστρασιόν έκδοση... δεν είναι το ενδιαφέρον (για μένα) θέμα... δεν είναι  η υψηλής ευκρίνειας εικόνες... δεν είναι ο μικρός αριθμός αντιτύπων κυκλοφορίας... δεν είναι η προσεκτικά διαλεγμένη κάρτα που το συνόδευε... ούτε ο κόκκινος φάκελλος... δεν είναι η ιδιόχειρη αφιέρωση με τον ενδιαφέροντα (για ένα γραφολόγο) γραφικό σου χαρακτήρα...

ΔΕΝ είναι τίποτα απ΄όλα αυτά τόσο σημαντικό... όσο σημαντικό είναι το γεγονός ότι μεταξύ τυριού και αχλαδιού -που λένε- σε μιά τυχαία συζήτηση στο chat είχα πει οτι το θέμα με ενδιαφέρει και θα ήθελα να ενημερωθώ περισσότερο... κι εσύ το πρόσεξες, του έδωσες βάση, το θυμήθηκες και την κατάλληλη στιγμή επέλεξες αυτό ακριβώς να μου χαρίσεις!!!

Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ και  εκτιμώ αφάνταστα τον τρόπο που έχεις να προσεγγίζεις να νοιάζεσαι και να ευχαριστείς τους ανθρώπους...

Καλά Χριστούγεννα, να ΄σαι πάντα καλά...

-------------------------------------------

ΥΓ για τους δύσπιστους : ΝΑΙ, ο Αϊ-Βασίλης δεν είναι απαραίτητα άντρας !

Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία και οι ίδιες εικόνες...

"Ευτυχισμένα ζεστά σπιτικά...τζάκια... φωτάκια..στολίδια..."

"Το Πνεύμα των Χριστουγέννων.. "

"Πήρες δώρο για την θεία-Κικίτσα ή το ξέχασες και φέτος?"

"Τι μούτρα είναι αυτά? Χαμογέλα, γιορτές είναι, μπες κι εσύ στο πνεύμα..."

"Κατανάλωσε, στόλισε σπίτια, κάνε τραπέζια να δείξεις την αγάπη σου..."

"Εγώ φέτος θέλω να γίνω αστέρι, όχι πάλι αγγελάκι.."

"Το δικό μας το δέντρο είναι πιο μεγάλο.. και πιο ψηλό"

"Αυτές οι μέρες είναι μέρες γενναιοδωρίας και αγάπης, είναι οικογενειακές, αγαπάμε όλο τον κόσμο..."

κλπ..κλπ..κλπ..

Γιατί? οι άλλες μέρες τι ήταν δηλαδή? και οι επόμενες τι πρέπει να είναι?

Εε, λοιπόν, εγώ φέτος αφήνω στην άκρη όλα τα επίπλαστα καταναγκαστικά "πρέπει"  των ημερών, όλη την πλασματική ευφορία που διακατέχει την υφήλιο και τάσσομαι ανοιχτά υπέρ των καλικαντζαρέων... Τέρμα φέτος τα αγγελούδια με τα ροζ παχουλά μαγουλάκια και τις άσπρες φτερούγες...   ΖΗΤΩ οι ζαβολιάρηδες καλικάντζαροι !!!!

γιατί όπως μαθαίνουμε απ΄την "αγέλαστη πολιτεία"... μόνο οι κακοί άνθρωποι τους φοβούνται και τους συχαίνονται.. γιατί η ασχήμια των καλικάντζαρων τους θυμίζει την δικιά τους την ασχήμια.. χαχαχα οι καλικάντζαροι πάλι το έχουν υπ΄όψιν τους, και αυτούς ειδικά τους ανθρώπους διαλέγουν πάντα για να τους κάνουν τα νεύρα φυτίλια... μάλιστα.. η μόνη τους διασκέδαση είναι να ανεβαίνουν κάθε Χριστούγεννα επάνω στη γη και να δημιουργούν έκρυθμες καταστάσεις....

Οι καλικάντζαροι είναι μικρά ζημιάρικα ξωτικά που όλο τον χρόνο ζούνε στο βάθος της γής και πριονίζουν το δέντρο που την κρατάει όρθια... μέχρι την παραμονή Χριστουγέννων που βλέποντας οτι είναι έτοιμο να πέσει αφήνουν τα πριόνια τους και ανεβαίνουν στην Γη να πειράξουν τους ανθρώπους και το αφήνουν να πέσει μόνο του...

Δώδεκα μέρες μέχρι τα Φώτα τριγυρνάνε και κάνουν απίστευτες ζαβολιές, δείχνουν θαραλέα την φάτσα τους, την ασχήμια τους, την μπόχα τους και δεν καλύπτονται με χρυσόσκονη, χαμόγελα και αέρινα φτεράκια..

Εχουν κέρατα, τρίχες, ουρά και τα δείχνουν, δεν τα κρύβουν.. τα χώνουν παντού.. κλέβουν γλυκά, μαγαρίζουν φαγητά, χώνουν την ουρά τους και ανακατεύουν το λάδι, σκορπάνε το αλεύρι στον αέρα, "ξεσκονίζουν" γλείφοντας τους κουραμπιέδες, "χτενίζουν" τα κανταίφια  και κατουράνε τα μελομακάρονα....Τρυπώνουν από παντού, από χαραμάδες, καμινάδες, κλειδαρότρυπες και προπαντός ανάμεσα από ψεύτικα και συμβατικά χαμόγελα......

Δώδεκα μέρες οργιάζουν γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι, από άνθρωπο σε άνθρωπο, από ιδέα σε ιδέα... κακό όμως δεν κάνουν... μόνο φάρσες σκαρώνουν στους άλλους και προκαλούν γέλιο (κι αλλοίμονο σ΄όποιον δεν το βλέπει έτσι και τους παίρνει στα σοβαρά!!)

Μετά τα Φώτα ξαναγυρνάνε κάτω στη Γη και βλέπουν το δέντρο που ήταν έτοιμο να πέσει να έχει θρέψει, να είναι γερό..και άντε πάλι ροκάνισμα και πριόνισμα από την αρχή .. μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα.... και ξανά... και ξανά... αιώνες τώρα... όσο υπάρχουν άνθρωποι... και καλικάντζαροι!!!

Τα ονόματά τους είναι πολλά και ανάλογα με τα "χαρίσματα" που έχει ο καθένας...

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΛΑΓΑΝΑΣ 
Ο Μαλαγάνας θέλει πολύ προσοχή γιατί ξεγελάει τα παιδιά με γλυκόλογα και έτσι καταφέρνει να τους παίρνει τα γλυκά .

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΗΣ 
Ο Τρικλοπόδης έχει χταποδίσιο χέρι που το χώνει παντού και σκουντουφλάνε πάνω του οι άνθρωποι . Του αρέσει πολύ να μπερδεύει τις κλωστές από το πλεχτό της γιαγιάς .


ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΛΑΝΗΤΑΡΟΣ 
Ο Πλανήταρος πλανεύει τους ανθρώπους γιατί μπορεί να μεταμορφώνεται σε ζώο ή σε κουβάρι .


ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΛΑΠΕΡΔΑΣ 
Του Μαλαπέρδα του αρέσει να κατουράει και στα φαγητά την ώρα που μαγειρεύονται . Γι' αυτό όσες νοικοκυρές τον ξέρουν φροντίζουν να κλείνουν καλά το καπάκι της κατσαρόλας τους.

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΓΑΡΑΣ 
Ο Μαγάρας έχει μια κοιλιά σαν τούμπανο και αφήνει βρομερά αέρια πάνω στα φαγητά των ανθρώπων .

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΒΑΤΡΑΚΟΥΚΟΣ 
Ο Βατρακούκος είναι θεόρατος και ολόιδιος βάτραχος .

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΑΤΑΧΑΝΑΣ - ΠΕΡΙΔΡΟΜΟΣ 
Ο Καταχανάς τρώει διαρκώς και τα πάντα . Ρεύεται και βρομάει απαίσια . 
Ο Περίδρομος είναι ο άλλος φαταούλας της παρέας .

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΥΛΟΧΕΡΗΣ 
Ο Κουλοχέρης είναι σαραβαλιασμένος , μ' ένα χέρι κοντό κι ένα μακρύ , κι όλο μπερδεύεται και πέφτει κάτω.

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΑΡΩΡΙΤΗΣ 
Ο Παρωρίτης έχει μύτη σαν προβοσκίδα και πολύ μαλακή . Εμφανίζεται λίγη ώρα πριν λαλήσει ο πετεινός , αξημέρωτα , κι έχει μανία να παίρνει τις φωνές των ανθρώπων . 

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΓΟΥΡΛΟΣ 
Ο Γουρλός έχει τα μάτια του τεράστια σαν αυγά και πεταμένα έξω . Φυσικά δεν του ξεφεύγει τίποτα .

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΨΟΜΕΣΙΤΗΣ
Ο Κοψομεσίτης είναι κουτσός κα καμπούρης και πιο πολύ απ' όλους τους άλλους καλικάντζαρους του αρέσουν οι τηγανίτες με το μέλι .

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΣΤΑΒΟΛΑΙΜΗΣ 
Το χαρακτηριστικό του Στραβολαίμη είναι ότι στριφογυρνάει διαρκώς σα σβούρα το κεφάλι του .

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΨΑΧΕΙΛΗΣ 
Του Κοψαχείλη τα δόντια είναι τεράστια και κρέμονται έξω από τα χείλη του . Του αρέσει να κοροϊδεύει τους παπάδες και γι αυτό φορά συνήθως ένα ψεύτικο καλυμμαύκι .

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΩΛΟΒΕΛΟΝΗΣ 
Ο Κωλοβελόνης είναι μακρύς σαν μακαρόνι κι έτσι μπορεί εύκολα να περνάει από τις κλειδαρότρυπες κι από τις τρύπες του κόσκινου . Είναι ιδιαίτερα σβέλτος και γρήγορος στις κινήσεις του . Λένε πως ίσως ο Κωλοβελόνης να έχει ουρά που καταλήγει σε βέλος .

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΝΤΡΑΚΟΥΚΟΣ 
Μαντρακούκος ή Πρώτος ή Κουτσός . 
Αυτός ο αρχικαλικάντζαρος την ημέρα κρύβεται στις μάντρες και τη νύχτα βγαίνει και πειράζει τις γυναίκες που περπατούν στο δρόμο . Είναι κοντόχοντρος , τραγοπόδαρος , καραφλός , ασχημομούρης , πιο πολύ απ' τους άλλους και πολύ επικίνδυνος . 

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΑΓΑΝΟΣ 
Παγανός ή Πρώτος ή Μεγάλος . 
Η αφεντιά του είναι κουτσός . Λένε μάλιστα πως τον κούτσανε μια κλωτσιά από το γαϊδούρι της Μάρως , μιας χωριατοπούλας που την κυνηγούσε κάποτε ο Παγανός για να την κάνει γυναίκα του , αλλά αυτή κρύφτηκε στα σακιά με το αλεύρι που είχε φορτωμένα στο γαϊδούρι της και κατάφερε να του ξεφύγει . Ο Παγανός έτρεξε μανιασμένος κοντά στο γαϊδούρι και την έψαχνε . Το ζωντανό τότε τρόμαξε τόσο πολύ που άρχισε να κλωτσάει . Μια δυνατή φαίνεται πως έφαγε ο Παγανός και σακατεύτηκε . Ο Παγανός λατρεύει τη στάχτη και γι' αυτό τρυπώνει από τις καμινάδες . Φοβάται όμως πιο πολύ απ' όλους τους Καλικάντζαρους τη φωτιά και γι' αυτό οι νοικοκύρηδες φροντίζουν να μη σβήσει κατά τη διάρκεια του δωδεκαήμερου . Ρίχνουν μάλιστα και αλάτι που κάνει θόρυβο όταν πέσει στη φωτιά , για να τον τρομάξουν ακόμα περισσότερο.

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΔΑΡΟΣ 
Κατσικοπόδαρος ή Κατσιποδιάρης ή Μέγας Καλικάντζαρος . 
Η μεγαλειότητά του είναι φαλακρός και κασιδιάρης κι έχει ένα κατσικίσιο ποδάρι . Είναι κακορίζικος , ελεεινός και γρουσούζης. Όπου βάλει το κατσικίσιο του ποδάρι φέρνει καταστροφή .

Τους αγαπώ πολύ τους καλικάντζαρους.. (ε, να μην πω κι εγώ κάτι για να ξεχωρίσω απ΄το σύνολο?) και είναι πολλές οι φορές που τους προτιμώ από τα ενάρετα αγγελούδια, έτσι και φέτος... ζήτω οι καλικάντζαροι... και λέξη μην πιστεύετε οτι είναι δήθεν κακοί... τα "δήθεν" που μας κατακλύζουν όλο τον χρόνο είναι πολύ πολύ περισσότερα.....

Καλά Χριστούγεννα σε όλους με υγεία, πολύ αγάπη για όλους... και λίγη (απ΄το περίσσεμα) για τους καλικάντζαρους....

**(ονόματα καλικάντζαρων και φωτο απο "νεραϊδόκυκλο"... όλα τα υπόλοιπα σοφιστικέ είναι απλές σκέψεις της γράφουσας που θέλει πολύ -μα πάρα πολύ- να ξεχωρίσει απ΄τον όχλο....)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΛΟΥΚΡΗΤΙΑ ΤΟΥ ΑΡΚΑ

Γεια σου φιλήδονη και χαριτωμένη Λουκρητία! Σ’ ευχαριστούμε που μας δέχτηκες, έστω κι απ’ την «πίσω πόρτα» στο σπίτι της κυρίας σου…Να υποθέσουμε πως δεν είναι η πρώτη φορά που φέρνεις εδώ έναν… ανεπίσημο καλεσμένο ή μήπως όχι?

Για ένα νοστιμούλη αρσενικό, όπως εσύ, κάθε πόρτα –προφανώς και η δική μου– είναι ανοιχτή!

Σου αρέσει να προκαλείς απλώς τα αρσενικά ή να μπαίνεις για τα καλά στο χορό μαζί τους;

Και τα δυο μου αρέσουν! Δεν πρόκειται για δίλημμα στ’ αλήθεια. Η πρόκληση ως δόλωμα ναι, στα σίγουρα μ’ αρέσει. Όπως κι ο χορός -όπως λες- ο βρώμικος –με ντέρτι κι αυτοσχεδιασμό. Το λεγόμενο dirty dancing!

Καλοπερνάς δηλαδή?

Το κατά δύναμη και το κατά …όρεξη!

Δε βλέπω όμως να σου λείπει η όρεξη…

Όσο ξεγλιστράω απ’ όλα αυτά τα βάρβαρα μαρτύρια που περνάνε γάτοι και γατούλες, ζώα και ζωάκια όλων των ειδών και των φύλων από εκείνο το ζώο που αυτοαποκαλείται σοφό (homo sapiens και …πράσινα άλογα), μια χαρά τα καταφέρνω!

Συνεπώς να υποθέσω πως στο βάθος-βάθος μάλλον συμπαθείς, συμπάσχεις δηλαδή με το δράμα, την "αδυναμία" πιο σωστά, του Καστράτο …

Ο Καστράτο και ο κάθε Καστράτο, έγινε όπως τον ξέρετε, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν των αφεντικών του!

Τότε γιατί φαγώνεστε κάθε τόσο?

Μα γιατί παίρνει το μέρος τους! Ασπάζεται το σκεπτικό τους. Φαίνεται, πως του πήραν και κάτι απ’ τα μυαλά του, εκτός απ’ τα πάλαι ποτέ …διακριτικά του!

Ζωή λοιπόν δίχως σεξ…

Ζωή …σκυλίσια! Για πέταμα! Στα περιστέρια της πλατείας Συντάγματος! Τι λέω? Χίλιες φορές παντεσπάνι για τα…πουλιά, παρά μουγκή τραγουδίστρια στη σεξουαλική σκάλα του Μιλάνου!

Με τη κυρία σου πώς τα πας?

Όπως ο διάολος με το λιβάνι!

Δε μαλακώνει τη στάση σου απέναντί της η μεγάλη της ηλικία και αν όχι, η τεράστια μοναξιά της?

Βρήκαμε παπά –τη μοναξιά της κάθε μπαμπόγριας– να θάψουμε πέντε έξι –γάτες!

Μη το λες, υπάρχουν και φιλόζωες, καλή ώρα η Μπριζίτ Μπαρντώ, -που μήτε οι αναμνήσεις από μια ζωή γεμάτη, μήτε η αναγνωρισιμότητα, τους λείπουν-, οι οποίες δίνουν ένα πολύ μεγάλο μέρος του εαυτού τους στα ζώα και στην προκειμένη περίπτωση στα γατιά…

Αν η Μπριζίτ Μπαρντώ έχει τώρα μια ζωή στειρωμένη, τότε και τα γατιά της θα υποστούν τις σχετικές «συνέπειες». Αν όχι, δώστε μου επειγόντως τη διεύθυνση της, για να μετακομίσω στο άψε σβήσε !

Αλήθεια, τι "ξυπνάει το ζώο μέσα σου" ?

Τίποτα, διότι απλούστατα ποτέ του δεν κοιμάται!

Οι άνθρωποι, πώς τότε καταφέρνουν να το κοιμίζουν και συνέπεια σε ορισμένες περιπτώσεις να το αφυπνίζουν?

Οι άνθρωποι, αν και συμπεριφέρονται συχνά πυκνά ως ζώα –τι να πρωτοαναφέρω– ντρέπονται που είναι και τέτοια. Θυμάστε τι αντιδράσεις υπήρξαν, όταν όχι λίγοι παρερμηνεύοντας ένα δικό τους ερευνητή, το Δαρβίνο, νόμισαν ότι κατάγονται απ’ τον πίθηκο?

Δηλαδή θες να πεις ότι οι άνθρωποι πάσχουν από ματαιοδοξία και ναρκισσισμό;

Θα στο πω πιο απλά: έχουν καβαλήσει το καλάμι! Αντί να καβαλούν, τα θηλυκά εξ αυτών, …τίποτα άλλο!

Μια που το ανέφερες, τι γνώμη έχεις για τις γυναίκες? Φέρεις άλλωστε ένα γυναικείο όνομα…

Πως θα προτιμούσες δηλαδή να με αποκαλούν? Έρασμο ή μήπως… Λεονάρντο?

Έστω, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω…

Κοίταξε… γυναίκες σα τη συνώνυμή μου, τη Λουκρητία τη γνωστή, υπάρχουν πιο πολλές κι απ’ αυτές που πιάνει το μάτι της…καμηλοπάρδαλης! Όμως είναι άλλες τόσες που αρνούνται στον εαυτό τους ακόμη και την απόλαυση του κορμιού τους.

Σαν …σεξολόγος μιλάς!

Σε περίπου ηλίθιες ερωτήσεις, μόνο περίπου ηλίθιες απαντήσεις ταιριάζουν!

Δηλαδή καλύτερα να μη σε ρωτήσω για τους άντρες?

Ρώτα τους ίδιους να σου πουν για ό,τι θες και μετά διάδωσε τα νέα και στις γυναίκες που τους ψάχνουν σαν αρχαιολόγοι στα …ερείπια της Τροίας!

Γνωρίζουμε κι από μυθολογία απ’ ότι βλέπω…

Να ‘ναι καλά ο δημιουργός μου που κατέχει απ’ όλα αυτά. Τι νομίζεις όμως? Θα υπήρχε Τροία δίχως ωραία Ελένη και ακόμη ωραιότερα πριγκιπόπουλα σαν τον Πάρη?

Λουκρητία, δε τα βγάζει εύκολα κανείς μαζί σου…

Τι λες? Τα ρούχα του? Ασφαλώς και τα βγάζει! Το μόνο εύκολο… Αν φοράει ήδη ρούχα!

Σ’ ευχαριστώ πολύ που μιλήσαμε έστω και για τόσο λίγο…

Σ’ ευχαριστώ και εγώ, παρότι τα λόγια -σ’ ένα κάρο πράγματα- είναι τόσο, μα τόσο… περιττά!

------------------------------------------------

Παλιό μεν αλλά πάντα καλό!!!!!

[1η δημοσίευση: περιoδικό PAPER, τεύχος 15]

Διώξε τα "μήπως" παλληκάριιι....πάνε μια βόλτααα στο φεγγάριιιι... λα λα λαλα λα λα...  (κατά παράφραση;-) )

Καλός ο προβληματισμός αλλά μήπως να προβληματιστώ γιατί δεν με προβληματίζει ο προβληματισμός?

Τι φταίει τελικά?  Ο Γυαλός ή το στραβό αρμένισμα?