Έχω να γράψω εδώ και πολλές μέρες. Μου έχει λείψει αλλά αυτά για τα οποία είχα σκοπό να γράψω μου φαίνονται πολύ ασύμαντα μπροστά στις δύσκολες μέρες που περνάω (δυστυχώς όχι μόνο εγώ).

Ξέρω ότι πολύ θα σκεφτείτε ότι υπάρχουν προφανώς και χειρότερα, πέρα από το τί να είναι ίσως αυτό που με προβληματίζει. Αυτό προσπαθώ να το σκέφτομαι κι εγώ, αλλά πολλές φορές σκεύτομαι ότι με βάση την προσωπικότητά μου και τις αντοχές μου τα χειρότερα δεν θα μπορούσα να τα αντιμετωπίσω. Πιστεύω, γενικά ότι ο καθένας μας αντιμετωπίζει κατά καιρούς προβλήματα ανάλογα με το ψυχικό/ συναισθηματικό/ σωματικό του σθένος και κάθε φορά γίνεται πιο δυνατός. Μπορεί να κάνω και λάθος.

Αυτή τη στιγμή το μόνο που σκεύτομαι είναι ότι πριν περίπου δέκα χρόνια είχα αντιμετοπίσει περίπου την ίδια κατάσταση και είχα ξεπεράσει τα προβλήματα. Επίσης, προσπαθώ να σκέφτομαι ότι πρέπει να είμαι δυνατή και για ένα άλλο πρόσωπο, όχι μόνο για μένα.

Θα ήθελα πάρα πολύ να γύριζα στην παιδική μου ηλικία και να ήμουν τώρα στην αγγαλιά του παππού και της γιαγιάς μου προστατευμένη απ' όλα, αλλά αυτό δεν γίνεται. Αυτό που γίνεται όμως, είναι ότι στο μυαλό μου στριφογυρίζει εδώ και δύο μέρες το "Τράβα μπρος" και λίγο σήμερα το "καν' υπομονή, μια λεμονιά ανθίζει στη γειτωνιά"! Ότι θα με βοηθούσε η Βουγιουκλάκη, βέβαια, αυτό δεν το περίμενα!!!

Ευτυχώς, έχω καλούς φίλους κι εδώ στο ΜΗ και εκεί έξω που με στηρίζουν πολύ και τους ευχαριστώ!

Συγγνώμη αν σας κούρασα, απλά ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις...

                               PROGRAMS

As I have mentioned above the first broadcasts in 1920 were experimental.  In 1930 they were either that or semi-forma or individual and formal like the one that was broadcast from the roof of the building of the philological society “Parnassos” in January of 1930.   During the Metaxas’ dictatorship the first broadcasts of the Athens Radio Station began. Essentially the evolvement of the radio in Greece coincides with that of the state radio during the ‘50s.  

At that time, apart from the First Program (Proto Programma) or the National (Ethiniko) Program of the state radio where the news, political and educational programs were dominant, two more programs were created:  the Second (Deftero) Program in 1952 and the Third (Trito) in 1955.   The Second Program was an entertaining program and broadcast advertisements whereas the Third put emphasis on classical music. “During that period writers and artists worked with the state radio and produced significant programs, particularly in the field of theatrical programs which stood out for their quality and their avant-garde spirit”.  Except for the theatrical plays there were children’s programs like the one called Thia Lena. 

Also from 1977 until 1982 Manos Hatzidakis was director of the Third Program which became the cultural program and gave the chance to many new artists to present an independent, original and lively radio work.   This was very well received by the audience and the ratings of the Third Program were very high.   But in the ‘60s and ‘70s  the radio piracy evolved.  Its main characteristic was foreign music.  Young people wanted to hear mostly the American hits since the American movies influenced them.  Another characteristic was the direct communication with their listeners. 

After the establishment of the free radio-broadcasting the radio programs were more entertaining, informative, with some political, educational and commercial ones.  The Radio took the form as we know it now.  It has news programs, political and entertaining ones.   The entertaining programs play all kinds of music, Greek and foreign, they organize contests.  Of course, during all of these programs there are a lot of advertisements.  Recently, some Greek radio stations found a new way to broadcast, the internet. 

In Greece the first radio broadcastings started during the ’20 and they were experimental.   In 1923 the first radio program was carried out from the base of the Command of Radio Broadcasting of the Naval Ministry in Votanikos.  Two years later the Megareow School made two experimental programs in Athens.  “In 1928 the first radio station of the Balcans was founded in Salonica by Christos Tsiggiridis and it broadcast till 1946.   In 1929 the Greek state announced an international competition for the installation of a national radio station.   In 1936 the procedures for a transmitor at Nea Liosia started and three broadcasting studios were organized in Zappio Megaro”.  Up to that time the broadcast programs were illegal by amateurs, semi-formal and a few formal.  “The needs of the audience were satisfied mainly by the Greek programs of the foreign radio stations”.   At that time, during Metaxas’ dictatoriship, the Department of Radio Programs was established by law and on the 21st. of May 1938 the operation of the Radio Station of Athens began.

 “After the declaration the Greek-Italian war a second small trasmitter of AM waves was established in order to cover the Albanian Front and the neighboring countries.  In April of 1941 the occupational forces of Germany, took over the broadcasting studios in Zappio and the transmitter at N. Liosia.   The month after that the National Radio Service was abolished and its assets came into the possession of the newly established Anonimous Radio Broadcasting Company.   Italian and German programs were added to the Greek programs of the Athens Radio Station.   The Greek audience turned to the Greek programs of the foreign stations for information regarding the war.   Listening to these programs was illegal”.  In October of 1944 the Germans blew up the antennas of the AM waves of the station in Pallini and the trasmitter at N. Liosia before their departure.   That resulted in the inability to operate the Athens Radio Station on 12 October, when the city was freed.   Fortunately, the station operated again after a few days because of the small trasmitter of the University of Athens. 

The National Foundation of Broadcasting in which the assets of the Anonymous Radio Broadcasting Company were transferred was established in June of 1945.   The NFB was a government organization and its governing committee and its general manager were appointed by the government.    The first general manager was the journalist Hercules Petimezas and the first program manager was Yiannis Dimaras.   “  The fall of 1946 the general manager P. Sifneos established the Radio Station of Salonica.  The radio stations of Patra (1947, Volos and Larissa (1948), Ioannina, Kavala, and Tripoli (1949) and Kozani (1950) followed.   “The Central Radio Station of the Armed Forces was established in 1948 and in 1949 two amateur stations in Mytilini and Chania started broadcasting”.   During the decades of ’60 and ’70 the illegal amateur broadcasting, the so-called radio piracy, flourished.   

 Until 1968 the resources of the radio came from subscribers – people who had a radio receiver- and from advertising.  In 1968 the system of subscription was abolished and the income for the NFB was placed on the electricity bill of each citizen.  “ The NFB was renamed as the National Foundation of Broadcasting and Television in 1970 and in the same year the Information Service of Armed Forces was established.” 

“After the Political Changeover in 1974, the direct control of the radio and television by the government was confirmed by the Constitution of 1975.   The same year the NFBT was transformed to an anonymous governmental agency/organization by the name of Greek Radiobroadcasting-Television (EPT).   Yet the so called “free radiobroadcasting” was enforced de facto in the spring of 1987, when the three bigger cities of the country, Athens, Piraeus and Salonica, founded the first city radio stations.   The same year, the Unified Organization (Ενιαίος Φορέας) which included ET (Greek Television) with its three stations and EPA (Greek Radio-broadcasting) with its five programs, was legislated”.  

With the establishment of the Free Radio-broadcasting many local and private stations appeared (!) like Athens 9,84, Diavlos, and the economically powerful Sky, Ant-1 etc.   In October of 1989 a law was passed for the establishment of the National Radio-Television Committee.   Another law was passed in 1995 which licensed radio-broadcasting and television according to the frequency maps of each prefecture.   Finally,  in April of 2001, with the preamble of the NRTC the government decided to shut down about 60 radio stations in Attica alone and allowed only 28 to operate.

Σήμερα έψαχνα στο word να βρω μια εργασία ενός παιδιού που τον βοηθάω στη σχολή του μέχρι να μπει στο νόημα. Όπως έψαχνα λοιπόν, έπεσα πάνω στον τίτλο History of Greek Radio. Χάρηκα πάρα πολύ όταν το είδα γιατί νόμιζα ότι είχα αντιγράψει αυτή μου την εργασία σε μια απ' τις δισκέτες που μου έχουν χαλάσει! Όπως την ξαναδιάβασα λίγο γρήγορα σκεύτηκα να την μοιραστώ και μαζί σας να μου πείτε τη γνώμη σας. Το μόνο πρόβλημα που, ίσως, κάποιοι αντιμετοπίσουν είναι αυτό της γλώσσας μιας και είναι γραμμένη στα αγγλικά. Το μάθημα για το οποίο έγινε η εργασία αυτή ήταν το History of Mass Media (έτος 2001), και διάλεξα αυτό το Μέσο Μαζικής Επικοινωνίας επειδή, όπως λέω και στον πρόλογο (τον οποίο δε θα παραθέσω εδώ) είναι το αγαπημένο μου, γιατί απλούστατα "Radio is magic"! 

                 THE TECHNICAL HISTORY OF RADIO 

When we refer to the radio we actually mean radio broadcasting.  “ Broadcasting is the electronic transmission of radio signals destined for a large (broad) audience.”   Guglielmo Marconi in 1901 sends Morse signals across the Atlantic.  Before Marconi other inventors gave ideas and inventions to make the radio happen :

• Alexander Graham Bell in 1876 invented the telephone.
• Heinrich Rudolph Hertz in 1888 discovered that the effect of electrical sparks are based on a wave-phenomenon in the aether.  This means that sound waves can be sent and received.
• Alexander Popov in 1895 constructs a receiver for natural electrical (radio) waves.

After Marconi we have:

• Reginald A. Fessender from 1902  to 1905 invented the continuous wave voice transmitter using high-frequency alternator ( he used Hertzian waves).
• Lee De Forest (the father of radio) invented the audion tube in 1906.
• Edwin Armstrong developed a superheterodyne circuit during the WWI that combined high and low frequency wavew and in 1933 he discovered the FM transmission.

*Στη φωτογραφεία ο Γ.Μαρκόνι.

Αυτό το τραγουδάκι απ' τα Στρουμφάκια μου θυμίζει πολύ την παιδική μου ηλικία! Μόνο που τότε αντί να τραγουδάω "η Κυριακή μ'αρέσει" έλεγα "η Κυριακή δε μ'αρέσει" ή "η Παρασκευή μ' αρέσει!

Κι αυτό είναι κάτι που ακόμα μου έχει μείνει νομίζω. Τότε η Κυριακή δε μ' άρεσε γιατί την άλλη μέρα έπρεπε να πάω σχολείο που σήμενε ότι έπρεπε επιτέλους να διαβάσω τα μαθήματα της Δευτέρας! Ένοιωθα απίστευτη μελαγχολεία και βαρεμάρα (όπως πάντα όταν ήταν να διαβάσω τα μαθήματά μου!).

Το ίδιο και σήμερα. Την Παρασκευή ενθουσιάζομαι γιατί ακόμα και το Σάββατο να δουλεύω, θα δουλεύω για λιγότερες ώρες. Το Σάββατο , ναι μεν το πρωί δουλεύουμε ή κάνουμε άλλες δουλειές - ιδανικά μιλάμε πάντα - και από Σάββατο απόγευμα και όλη την Κυριακή οι μέρες ενδείκνυνται για βόλτες με φίλους, βραδυνές εξώδους, βλέπε Blue Note (ααχ!παιδιά μου λείπεται!), ή ακόμα και χαλάρωση. Αν καταφέρω να βγάλω τέτοιο πρόγραμμα τότε την Κυριακή το βράδυ, αν όχι από το πρωί, αρχίζω και μελαγχολώ επειδή τελειώνουν οι μέρες τις χαλάρωσης ή/και της διασκέδασης...Θα πρέπει να μπω πάλι στη ρουτίνα μου...

Και δεν είναι μόνο αυτό! Όπως έχει τονίσει και ο φίλος μας ο Μάνος (ageras), αν δεν κάνω λάθος, η Κυριακή καταλήγει να είναι μέρα που έχουν αφήσει για να ξεκουραστούμε, να δούμε φίλους και να κάνουμε δουλείες που δεν έχουμε προλάβει. Και στο τέλος της ημέρας, πολλές φορές συνειδητοποιούμε ότι ούτε έχουμε προλάβει να κάνουμε τίποτα από αυτά ούε ουσιαστηκά έχουμε χαλαρώσει!

Ιδανικά για μένα, μια χειμωνιάτικη Κυριακή (γιατί αυτό δεν ισχύουν απαραίτητα και για τις καλοκαιρινές) περιέχει πρωινό ξύπνημα με καφέ, μουσική κι ένα ωραίο βιβλίο, χαλαρά όση ώρα χρειάζεται! Το απόγευμα πάλι, αν δεν θέλω την ίδια συνέχεια με μια εναλλαγή του βιβλίου σε DVD, θα ήθελα να το περάσω πηγαίνοντας για καφέ με φίλους ή στην περίπτωση του πολύ κρύου, να μαζευτούμε στο σπίτι κάποιου απ' την παρέα, να πιούμε, να φάμε να ακούσουμε μουσική, να παίξουμε επιτραπαίζια κλπ κλπ!! Ακόμα καλλίτερα δε, για να μη σφηχτεί η καρδιά στο τέλος της βραδιάς και είμαι κακόκεφη την άλλη μέρα - που είναι και η αρχή της εβδομάδας - να γίνει sleep over και την άλλη μέρα να φύγουμε με φίλη/ες για τις δουλειές μας σχολιάζοντας τα τις προηγούμενης (αυτό επειδή δεν υπάρχει έαιρον ήμιση). Έτσι, η διάθεση θα είναι καλή και τη Δευτέρα το πρωί!

Ελπίζω κάποια Κυριακή να το κατεφέρω κι αυτό, όπως ακριβώς το περιέγραψα!

Αλεξία (thanasena), αν έγινε όπως είπαν τα αγόρια με έναν έναν τότε γιατί σβήστηκε το βίντεο με το που έγινε η καταγγελεία που αποδείκνυε ότι δεν υπάρχει βιασμός ώστε να μη διασειρθούν τα αγόρια;

Και πως αφου δε χωρούσε άλλο άτομο στην τουαλέτα βιντεοσκοπούσαν οι άλλες 3;

 Και αν το προκάλεσαι γιατί έπρεπε να την κρατάνε οι υπόλοιποι τρεις; Γιατί να δεκτώ τη δική τους άποψη και όχι της κοπέλας; Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που η πλειοψηφία μπορεί να κάνει λάθος. Κι αυτό το λέω γιατί σε ένα άλλο σχολείο που βιάστηκε ελληνίδα η αντιμετόπιση ήταν διαφορετική. Εδώ η κοπέλα ήταν ξένη και καλλίτερη στο σχολείο από τα ελληνόπουλα άρα απειλή γι' αυτά.

 Όπως και να έχει δεν περιμένα να ξανακούσω/διαβάσω τέτοια λόγια από κοπέλα! Δηλαδή της άξιζε επειδή περιφανευόταν για την ερωτική της ζωή, όπως και πολλές άλλες (σημείο των καιρών), μικρές ή μεγάλες, να εξευτελιστεί σωματικά, ψυχικά και κοινωνικά; Ειληκρινά, πιστεύεται ότι ένα κορίτσι του 19 που σημαίνει ότι πρέπει να αφιερώνει πολύ ώρα στο διάβασμά του και που δουλεύει έστω και Σαββατοκύριακα, γιατί τις άλλες μέρες έχει σχολείο, έχει πολύ ελεύθερο χρόνο για να εμπλουτίσει τη σεξουαλική του ζωή;

Αλλά και πάλι απ' ότι είδα όλοι μένεται σε αυτό καθεαυτό το γεγονός και δεν βλέπεται τις προεκτάσεις του. Θα το συνδιάσω λοιπόν με την περίπτωση του Άλεξ και με ένα άρθρο του Cosmopolitan Οκτωβρίου, το οποίο αναφέρεται στη σχολική βία και κατά το οποίο: "Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), 12% των μαθητών γυμνασίου λείπουν από 1-10 μέρες το χρόνο από το σχολείο, επειδή - όπως λένε - δεν αισθάνονται ασφαλείς. Στην ίδια έρευνα το 16,6% των συμμετεχόντων ανέφεραν ότι έχουν δεχτεί αδικαιολόγητη επίθεση  από σημμαθητές τους, ενώ 3 στους 10 έχουν δεχτεί απειλές".

Κι αυτό αρχίζει απ' το δημοτικό και από τη λεκτική βία καταλείγουμε δυστυχώς στη σωματική βία. Εγώ αυτό που θέλω να πω εδώ είναι ότι μιλάμε πια για ΠΑΙΔΙΚΗ/ΕΦΗΒΙΚΗ ΒΙΑ και ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Δηλαδή, παιδιά που δέρνουν παιδιά, παιδιά που βιάζουν παιδιά και παιδιά που ... σκοτώνουν παιδιά. Και μπορείται να αντικαταστήσεται τη λέξει παιδιά με τη λέξη έφηβοι. Το ίδιο σοβαρό είναι.

Το τονίζω αυτό γιατί αν δεν το συνειδητοποιήσουμε δε θα λυθεί το πρόβλημα. Και μη βιαστεί κανείς να πει "εμείς θα το λύσουμε;" γιατί εδώ στο MusicHeaven έχουμε και γονείς ή θα γίνουμε κάποτε, έχουμε και μαθητές, έχουμε και εκπαιδευτικούς. Αν συλλογιστούμε ο καθένας μας τι μπορεί να κάνει για το παιδί του, τ'αδέρφια του, τους μαθητές και τους συμμαθητές του τότε μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα.

Το περιστατικό με τη 16χρονη ήταν απλά η αφορμή για να πω τα παραπάνω και το έφερα ως παράδειγμα. Δυστυχώς τα περιστατικά που δεν αναφέρονται είναι πολλά. Αυτό το παράδειγμα δεν είναι ακραίο γεγονός, αλλά είναι ΔΕΙΓΜΑ του τι γίνεται σήμερα στα σχολεία μας. Και μη βιαστείται να πείτε ότι είναι στα δημόσια λόγω των αλλοδαπών. Πήγα σε ιδιοτικό και είχα υποστεί και η ίδια λεκτική κυρίως βία (το να σε κοροϊδεύουν και να σε βρίζουν είναι μορφή βίας ψυχολογικής) από έλληνες...

Το συγκεκριμένο post δεν ξέρω αν κάνω καλά που το γράφω, αλλά είμαι πολύ εκνευρισμένη όσων αφορά το θέμα για το οποίο θα γράψω παρακάτω. Ειληκρινά αναφέροντάς το δε θέλω να προκαλέσω ούτε αντιδράσεις ούτε τίποτα άλλο, απλά ώρες ώρες νομίζω ότι χάνουμε την ουσία.

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο με μια φίλη η οποία με άφησε ενβρόντητη με μια της φράση. Στη συζήτηση που είχαμε αναφέρθηκα κάποια στιγμή στο βιασμό του 16χρονού αλλοδαπού κοριστιού στην Εύβοια. Αυτό που άκουσα από το στόμα μητέρας κοριτσιού με εξαγρίωσε τόσο ώστε να αρχίσω να γράφω (με συγχωρέιται για τις λέξεις που θα αφήσω να εννοηθούν αλλά είναι η ακριβή της πρόταση): "Έλα μωρέ, το κούνησε το π... το αυτό της".

Είναι δυνατόν μοντέρνα γυναίκα με κόρη να λέει κάτι τέτοιο; Δε με ενδιαφέρει καν το γεγονός ότι είναι αλλοδαπό το κορίτσι, όπως επίσης δε με ενδιαφέρει αυτό καθεαυτό το γεγονός ότι είναι κορίτσι (βιάζονται και αγόρια είτε το ξέρουμε ή το παραδεχόμαστε είτε όχι). Κι επειδή προκάλεσαι δηλαδή, αν προκάλεσαι - γιατί αυτό δεν το ξέρουμε - θα πρέπει να υποστεί τέτοιον εξευτελισμό; Και αυτή και ο οποιοσδήποτε άνθρωπος σ'αυτή τη γη, θηλυκού ή αρσενικού γένους. Το θεωρώ απαράδεκτο να συμβεί ακόμα και σε ιερόδουλη.

Αυτό, όμως, που με τρελαίνει ακόμα περισσότερο είναι το ότι έγινε από παιδιά. Και δεν είναι το πρώτο. Σε καταλήψεις έχω ξανακούσει τέτοια πολλά περιστατηκά όταν έκανε η γενιά μου καταλήψεις. Και τα κάνουν και μικρότερες ηλικίες δυστυχώς. Το πρόβλημα για μένα είναι ότι ναι μεν ο βιασμός είναι καταδικαστέος σε όποιον κι αν συμβεί, αλλά κανείς δεν φαίνεται να ενοχλείται απ' το γεγονός οτι γίνεται από παιδιά... Και γενικότερα ότι η βία στις μικρές ηλικίες έχει αυξηθεί τρομακτικά ακόμα και στη χώρα μας πια.

Δεν ξέρω ειληκρινά που βαδίζουμε ως ανθρωπότητα. Αντί να γινόμαστε καλλίτεροι, γινόμαστε χειρότεροι. Κρίνουμε τους άλλους και δε βλέπουμε την καμπούρα μας...

Ελπίζω όλα αυτά να αρχίσουν να ταρακουνούν όλους μας, από γονείς- οικογένεια, σχολείο- εκπαιδευτικούς, και πολιτεία άμα θέλετε μερικοί χωρίς όμως να ξεχνάτε ότι εμείς απαρτίζουμε και φτιάχνουμε την πολιτεία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Γιατί καλό είναι να τα ρίχνουμε όλα στους άλλους, αλλά μέχρι πότε;

Αυτά είχα να πω. Συγχωρέστε μου το λεξιλόγιο και το ότι πετάγομαι από το ένα στο άλλο, αλλά αισθάνομαι πως αν δεν αρχίσει έστω κι ένας κούκος να κελαηδάει, η άνοιξη δε θα έρθει ποτέ...