Για να μην τα ξεχνάμε κι αυτά. Αλέκος Παναγούλης.Νομίζω δεν χρειάζεται τίποτ' άλλο να γράψω...
...
"Την Τρίτη 13 Αυγούστου 1968, το πρωί, η αλεξίσφαιρη λιμουζίνα του Γεωργίου Παπαδόπουλου, συνοδεία μοτοσικλετών και αυτοκινήτων της ασφάλειας, κατευθύνεται από το Λαγονήσι στην Αθήνα. Είναι η καθημερινή, θερινή διαδρομή του δικτάτορα....

Στις 7.40 ακριβώς η αυτοκινητοπομπή φτάνει σε ένα γεφυράκι στο 31ο χλμ. της οδού Αθηνών-Σουνίου, κόβοντας ταχύτητα αφού λίγο πριν υπάρχει στροφή. Μια φοβερή έκρηξη δονεί την ατμόσφαιρα. Ο Παπαδόπουλος σώζεται παρά τρίχα. Οι ασφαλίτες ξεχύνονται προς την παραλία. Μερικές ώρες αργότερα συλλαμβάνουν σε μια σπηλιά στα βράχια έναν νεαρό με μαγιό. Είναι ο Παναγούλης, που δεν κατορθώνει να φτάσει εγκαίρως στην ακτή και η βενζινάκατος που θα τον φυγάδευε, δεν τον περιμένει. Τον οδηγούν στο κολαστήριο του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Ανακρίνεται με «χειρουργικές» μεθόδους από τους Θεοφιλογιαννάκο, Μάλλιο και Μπάμπαλη. Δεν λυγίζει στα βασανιστήρια. Αρχίζει η «Οδύσσεια»."

...

http://anemosantistasis.blogspot.gr/2013/08/13-1968.html

Το νιώθει το ακούει τα βράδια

πως κάτι μεγαλώνει μέσα του

όπως μεγαλώνουνε τη νύχτα

μυστικά τα καλαμπόκια με τριγμούς.

Όχι όπως ο έρωτας αυτόν δεν τον ακούς

κρυφά σου επιτίθεται έρπει μες στο σκοτάδι

αναρριχάται στις αυλές εγκαταλελειμμένων

τυλίγει τους κορμούς σαν τον κισσό

άδοξα πάντοτε ποθεί να σε εξοντώσει

έτσι επειδή δεν είναι σίγουρα αυτό

Γι’ αυτό και λέει μάλλον

θα φυτρώνει καμιά αγάπη

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΕΛΙΟΣ, Χρυσόψαρο στην τσέπη, εκδ. στιγμή, Αθήνα, 2009.

…

Καλή εβδομάδα

…Η γυναίκα ήταν ξαπλωμένη καταγής, κρατώντας το μωρό της στην αγκαλιά, και οι δυο έμοιαζαν ξυλιασμένοι.

Με απελπισία κοίταξε γύρω της η βασιλοπούλα, ζητώντας βοήθεια.

Μακριά πολύ, είδε ένα χωριό και, χωρίς στιγμή να χάσει, πήρε το δρόμο της πάλι τρεχάτη και πήγε στο χωριό.

Τον πρώτο άνθρωπο που βρήκε, τον ρώτησε που ήταν ο γιατρός’ της έδειξε το σπίτι του και χτύπησε την πόρτα.

-Έλα, γιατρέ, μη χάνεις ώρα’ θα φθάσομε αργά! του είπε όταν της άνοιξε.

Θέλησε ο γιατρός να ρωτήσει περισσότερα, μα όταν την είδε τόσο όμορφη, σώπασε και έκανε ό, τι του είπε.

Ενώ ετοίμαζε ο γιατρός το μουλάρι του, η βασιλοπούλα έκοψε ένα κουμπί από το μανίκι της και το έδειξε σε μια γυναίκα, που περνούσε, μ’ ένα καλάθι αυγά και δυο ψωμιά.

-Το θέλεις; τη ρώτησε. Δώσ’ μου το καλάθι σου και τα ψωμιά σου, και χάρισμά σου το κουμπί.

Η γυναίκα δεν πίστευε στα μάτια της’ το κουμπί ήταν ένα μεγάλο σμαράγδι.

Πήρε η βασιλοπούλα το καλάθι και το έδεσε με τα ψωμιά στη ράχη του μουλαριού.

-Εσύ κι εγώ θα περπατήσομε, γιατρέ, του είπε. Πάμε σε πεινασμένους, πρέπει να τους φέρομε φαγί.

Ο γιατρός για την όμορφη κοπέλα θα έκανε με χαρά πολύ περισσότερον κόπο. Θέλησενα την καθίσει αυτήν στο μουλάρι, γιατί φαίνουνταν κουρασμένη, αλλά δε δέχτηκε η βασιλοπούλα, και πεζοί ανέβηκαν και οι δυο προς το δρόμο.

Λίγο παραπάνω αντάμωσαν ένα χωρικό με μια καρδάρα γάλα και τρεις κότες, δεμένες από τα πόδια και κρεμασμένες στον ώμο του. Η βασιλοπούλα έκοψε άλλο ένα κουμπί από το μανίκι της και το πρόσφερε.

-Δώσ’ μου το γάλα και τις κότες σου, και πάρε το σμαράγδι μου, είπε.

Ο χωρικός πήγε να τα χάσει, έδωσε την καρδάρα και τις κότες, τα έδεσαν στο μουλάρι κι εξακολούθησαν το δρόμο τους.

Η βροχή είχε σταματήσει όταν έφθασαν κοντά στη μισοπαγωμένη γυναίκα’ ο γιατρός με τα γιατρικά του γρήγορα τη συνέφερε, κι ενώ φρόντιζε το μωρό, η βασιλοπούλα έδινε της γυναίκας να πει γάλα από την καρδάρα και της έκοψε ψωμί.

Η δυστυχισμένη μητέρα όμως δε σήκωνε τα μάτια της από το μικρό της, που με κόπο γύρευε να το ζεστάνει ο γιατρός.

(…συνεχίζεται)

Έχω ένα τζιτζίκι

Στον αριστερό μου ώμο

Παίζει ό, τι μ’ αρέσει απόStones

Διαβάζουμε Μπέκετ

Και τις νύχτες

Απλώνει τις επωμίδες του

Και με σκεπάζει να κοιμηθώ

Τις περισσότερες φορές

Μιλάμε στη γλώσσα του

Γιατί μάλλον

Με βολεύει καλύτερα

Έτσι που έγιναν οι λέξεις

ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

(Περιοδικό Πλανόδιον, τεύχος 46, Αθήνα, Ιούνιος 2009)

…

Καλή εβδομάδα.