Όποιος μεγάλωσε με προγιαγιά και γιαγιά θα μπορέσει να με καταλέβει. Όπως και όποιος μένει στην Πλάκα και νοσταλγεί την Παλιά εκείνη Αθήνα. Εκείνη την Αθήνα με τις λατέρνες και τα ταβερνάκια στο Μοναστηράκι. Τότε που οι άνθρωποι δεν είχαν να ασχοληθούν με το φαινόμενο του θερμοκηπίου ούτε με το τι θα παίξει σήμερα η τηλεόραση. Άνθρωποι που ήξεραν να χαίρονται με τα απλά πράγματα ακόμη κι αν δεν είχαν χρήματα.

Τότε που τα παιδιά έπαιζαν ακόμα πινακωτή πινακωτή και κουτσό στους δρόμους. Λυπάμαι εγώ δεν πρόλαβα αυτήν την Αθήνα γι' αυτό και μ' αρέσει. Και κάθε τι που τη θυμίζει.

Βλέπετε την Πλατεία Συντάγματος και την Ερμού; Και τότε η Ερμού εξακολουθούσε να είναι ο ακριβότερος πεζόδρομος (κάποια πράγματα δεν αλλάζουν)!

Εσείς δεν τη νοσταλγείτε? Δε θα θέλατε ένα Σαββατόβραδο σε μιά ταβέρνα με φίλους και κιθάρες και να γλεντά όλη η ταβέρνα μαζί σας, χωρίς τα μπιτάκια από τις διπλανές καφετέριες?

Εγώ πάντως θα το ήθελα!

(Καλά όχι και το σπίτι μου στην κατάσταση της φωτογραφίας, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας!)