7.50 πρωί της Κυριακής.

Μια ακόμη συνάντηση με φίλους στο BLUE NOTE είχε τελειώσει.

Για άλλη μια φορά το πήγαμε μέχρι το ξημέρωμα. Ο χρόνος κυλάει πραγματικά γρήγορα.

Η φωτογραφία είναι ακριβώς την ώρα που γύρισα στο σπίτι και που προσπάθησα να σταματήσω το χρόνο να απολαύσω την ανατολή του ήλιου πάνω από τη θάλασσα.

Από τις ωραιότερες εικόνες που μπορεί κανείς να δει στην πόλη πριν πάει να κοιμηθεί.

Είναι μια εικόνα καλοκαιριού μέσα στο χειμώνα. Οι εποχές συναντιούνται, συμφιλιώνονται.

Είναι η σειρά σου. Θα ανταμώσουμε σύντομα.

Μια ζέστη, μια κρύο.

Με την εικόνα του καλοκαιρινού χειμώνα, πηγαίνω να κοιμηθώ και φέρνω στο μυαλό μου τα λόγια της Χαρούλας:

"ΟΝΕΙΡΑ, ΟΝΕΙΡΑ, ΦΛΟΓΕΣ ΜΑΚΡΙΝΕΣ ΜΟΥ"

"ΤΟΥ ΦΕΥΓΙΟΥ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΑ ΚΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΦΩΝΕΣ ΜΟΥ"