Το τραγουδάκι για σήμερα Πρωινά όνειρα -Μάσκες - Μάσκες (1995)

Ακολουθούν ΟΛΟΙ οι στίχοι αυτού του δίσκου:

Σάββατο, 31 Οκτώβρη

Ήτανε βράδυ στο ποτάμι
κι η νύχτα με μαβιά παλάμη
ξέπλεκε κάθε της πλοκάμι
μες στο νερό που πόντιζε τη βαριά μας καρδιά
 
Ήταν το βράδυ ένα μετάξι
και στην ψυχή είχε βάλει τάξη
η σκέψη που όλα τα 'σωσε προτού να γεννηθούν
Κάποτε ανάβαν παραθύρια
κάποτε γέρναν τα γιοφύρια
και τα μουντά κι άναρθρα κτίρια
μας έδειχναν πως οι καρδιές χαλνούν ότι ποθούν
 
Μείναμε μόνοι δίχως γνώμη
ίσως μας πείραξε το ρόμι
που η νύχτα μητριά μας ποτίζει πυκνό
και μες στους δρόμους τα φανάρια
χορεύανε τρελά, σαν ζάρια
Πότε γοργά και πότε ανάρια
που κάποιο χέρι πέταγε λευκά απ' τον ουρανό
 

Το καράβι του Νότου

Ακούω φωνές απ’ το λιμάνι
ανθρώπους που γυρεύουν
καράβι που να φεύγει προς το Νότο

Η φωνή του καπετάνιου
τα πλοία που σαλπάρουν
για χώρες που φαντάζουν ξεχασμένες

Όλα τα πάντα για μια θέση
στο πλοίο που θα φύγει
ταξίδι προς το Νότο έχει χαράξει
 
Απ’ την Αθήνα προς την Κρήτη
ξανά Θεσσαλονίκη
καράβι που 'χει φύγει προς το Νότο
 
Μια ακόμη νύχτα παγερή
Πορεία νότια, πορεία σκοτεινή
Κανένας δεν κοιμάται εδώ
Ένα καράβι του Νότου μυστικό
Κλείσε τα μάτια πες μου κάτι
να φύγουνε τα φώτα
ψυχή μέσα στο σώμα ταραγμένη

Τους εφιάλτες που ταράζουν
τα δάκρυα του Νότου
μια πόλη που φαντάζει βυθισμένη
 
Ακούω φωνές απ’ το λιμάνι
ανθρώπους που γυρεύουν
καράβι που να φεύγει προς το Νότο

Απ’ την Αθήνα προς την Κρήτη
ξανά Θεσσαλονίκη
καράβι που έχει φύγει προς το Νότο.

’ρωμα

Νύχτες μακριές
πέρα απ' το άρωμα του πόθου
το νοιώθω σαν χτες

Νύχτα θολή
δυο λευκά περιστέρια
μια πελώρια σιωπή

Μαύρος καπνός
ένας δρόμος για μάς
ένας μουντός ουρανός

Πιο δυνατό
από το πάθος του ανέμου
απ' την οργή των θεών
 
Ζαλίζει, όταν θα σβήσουν τα φώτα,
το άρωμα της,
το σκοτάδι τρυπά
Λόγια πολλά
σαν μια αντανάκλαση που σβήνει
όπως το φως κι η σκιά
 
Νύχτες τρελλές
εκεί στα Κάστρα που γυρνούσαμε
μαζί μέχρι χτες

Θέλω να πω στην ψυχή μου
πως υπάρχω
είμαι εδώ, είμαι εδώ...

Τέλος εποχής

Εδώ στην πόλη των ανέμων
Τώρα μοιάζουνε όλα τόσο σιωπηλά
Νοιώθουμε ξένοι, τόσο μόνοι, ξημερώνει
αργά αλλά σταθερά.

Βγάλτε τις μάσκες
μέσα στα μάτια σας κοιτάνε
πείτε τους «γιατί;»

Μια ιστορία χωρίς τέλος, χωρίς νόημα
Λάθος εποχή

Ποιός, πες μου ποιός
Δεν ήμουνα εγώ
Τι, πες μου τι
Δεν ξέρω τι να πω

Ήταν το τέλος εποχής
Το έλος εποχής
Το τέλος……….

Το φιλί της φωτιάς

Οι μέρες που περάσανε, οι ώρες που θα ‘ρθούν
Αγάπησέ με, μίσησέ με θα ‘ρθουν να σου πουν
Τα λόγια μας, τα λόγια τους σκιές τα προσπερνούν
Τα χείλη μας, τα χείλη τους δεν έχουν τι να πουν

Γ ι α τ ί

Ας κλείσουνε οι πόρτες του παράδεισου για μας
Ας κάψουνε τα χείλη το φιλί της φωτιάς
Ας σπάσουνε τον πάγο, την πίκρα της καρδιάς
Να σκύψουνε τα βλέμματα την ώρα που περνάς

Ε σ ύ

Μεσάνυχτα και κάτι
Η απόλυτη σιωπή
Φωνάζει για βοήθεια
Διψάει για ζωή
Προχώρησε, πλησίασε,
νιώσε το φιλί
Φωτιά για να ζεστάνει
μια όμορφη ψυχή

Έ λ α  κ ι  ε σ ύ

Ταξίδι στο χρόνο

Πάλι τα ίδια επανάληψη
Δεν ξέρω ποια θα είναι η κατάληξη
Πάλι μοναχός δεν ξέρω τι να πω
Πώς να γεμίσω αυτό το ακαθόριστο κενό
 
Μες στο χρόνο ταξιδεύω μα όλα στάσιμα
Η ζωή μας προσπερνάει πίσω δεν γυρνά
Σπάνιο φαινόμενο κάποια καλή στιγμή
Μη ρωτάς να σ' απαντήσω δεν ξέρω το γιατί
 
Εσύ μακριά και όλοι οι φίλοι μου χαμένοι
Σύντροφος μου η μοναξιά τίποτα δεν μένει
Είναι ώρες που με πιάνω να παραμιλώ
Περίεργα παιχνίδια μου παίζει το μυαλό

Μάσκες

Καιρός ν’ αρχίσουν να μιλούν τα πιτσιρίκια
τα καλοκαίρια ο κόσμος φεύγει για αλλού
Κάποιος με είδε να μιλώ σε μια παρέα
να περιμένω, να περιμένω

Έλα και πες μου να σου ανοίξω την καρδιά μου
για το παιχνίδι με τις μάσκες να σου πω
Είναι μια τρέλα – για όλα αυτά θα σου μιλήσω
μα όχι για μένα
Όχι για μένα
Όχι για ένα
Παιχνίδια με τις μάσκες έπαιζαν πιο πέρα
στην αμμουδιά λίγο πιο κάτω θα τους δεις
Θα νοιώσεις όμορφα μα μέρα με τη μέρα
θα σε γυρεύω, θα σε γυρεύω

Στη λεωφόρο μέρα νύχτα περιμένουν
Στην παραλία και πιο κάτω όλοι ρωτούν
για ποιον χτυπήσανε κι απόψε οι καμπάνες
Για ποιον, για μένα;
Ε ναι για μένα
Όχι για μένα !!!

Πρωινά όνειρα

Ξέρω κάτι φίλους  που
την ψάχνουν γι’ αλλού
Μα έχτισαν στην άμμο
τα πιο απίθανα όνειρα

Κοιτάζουν μες στα μάτια
τους κοινούς τους θνητούς
Αυτούς που δε μπορέσαν
δεν αντέξαν και χάθηκαν

Παιχνίδια της ζωής
κοντά στους πόλους της γης
Ο τροχός της τύχης
δεν γυρνάει δε στέκεται

Μια σκέψη, μια ελπίδα,
ένα ταξίδι γι αλλού
Το καράβι του νότου
έχει σαλπάρει πια χάθηκε

Προσπάθησαν μια νύχτα
από τη θλίψη να βγουν
Μα είδανε πιο κάτω
το φεγγάρι να κρύβεται

Ο φόβος, το σκοτάδι,
η αλήθεια, το φως,
Να πνίξουν τη νύχτα
που ταράζει τα όνειρα
Συλλάβισαν το μήνυμα
νωρίς το πρωί
Δυο λόγια, ένα δάκρυ,
οι τελευταίες κουβέντες τους

Στο σπίτι κι απόψε
έχει απλωθεί η σιωπή
Σπασμένα ρολόγια
που να δείχνουν  μεσάνυχτα.

Φώτα

Φώτα ομίχλη τα χνώτα
τα κεριά σβήνουν πρώτα
μυρίζει η βροχή

Γεμίζουν οι έρημοι δρόμοι
μα η μοναξιά με σκοτώνει
στολισμένη κι αυτή

Κορίτσι τρυφερό πληγωμένο
με τα ανέκφραστα μάτια
με τα χρυσά τα μαλλιά

Με λίγες πικρές αναμνήσεις
που μείναν αισθήσεις
παντού μακριά

Φώτα ρυθμικά πιο έντονα τώρα τα ένιωσες
Ανέβηκε ο σφυγμός μες στο χορό όλα τα έδωσες
Ένα όραμα επίμονο μακριά το έδιωξες
Φώτα ρυθμικά πιο έντονα τώρα γυρίζουνε
Ανέβηκε ο ρυθμός αργά-αργά κι όλα σκορπίζουνε
Τα χέρια ακόμη πιο ψηλά τον ουρανό ν’ αγγίξουνε
Φώτα χτυπάν γύρω μου

Πετώντας πάνω απ’ τη πόλη
το μυαλό να θολώνει
από φώτα τρελλά

Λατρεία αγάπη μανία
και σαν οπτασία
τραβάει μακριά

Σκέψεις μακριά αφημένες
βαθιά χαραγμένες
για πάντα αλλά

Ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα
παντού και για πάντα
μα εσύ πιο κοντά.

Απ' την αρχή ξανά

Υπάρχουν, είναι μέρες
που ψάχνεις να με βρεις
Να βρεις αυτό το κάτι
αυτό που αναζητείς

Παράπονο στα μάτια
Δάκρυα στη ψυχή
Αγκάθια στο κορμί σου
Θλίψη - Υπομονή

Θυμώνεις, ξανασκέφτεσαι
θυμάσαι, αναπολείς
Ακούγεται η φωνή
της τελευταίας προσευχής
΄
’λλη μια προσπάθεια ακόμα μα φορά
Σκοντάφτεις, υποκλείνεσαι, μα τίποτα τελικά
Απ' την αρχή ξανά

Γκαζώνεις οργισμένος
στα πέρατα τη Γης
fantasma-τα οι σκέψεις
στους δρόμους της σιωπής

Θυμώνεις, ξανασκέφτεσαι
θυμάσαι, αναπολείς
Χαμένη η φωνή
μιας τελευταίας προσευχής

(Ο δίσκος ηχογραφήθηκε τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο του 1995)

ΜΑΣΚΕΣ:
Νίκος Ιωακειμίδης
)φωνή, κιθάρα(  
’κης Κατσουπάκης
)συνθεσάιζερ(   
Σωτήρης Σαρκαβάζης
)κιθάρα(     
Βασίλης Πέγιος
)μπάσο(     
’γγελος Βαλαβάνης
)τύμπανα, κρουστά(