Σήμερα πρωί - πρωί, κάπου 7.15, όλοι θα νιώσατε το σεισμό... Εκεί που ήμουν μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, κατ' αρχάς άκουσα την πόρτα του (που ήταν κλειστή) δωματίου μου να χτυπάει με την κάσα. Κι άρχισα να βρίζω... Σκεφτόμουν: Μα ποιός βούζος μου χτυπάει την πόρτα, τι θέλουν πρωί-πρωί και με ξυπνάνε, τι έγινε πάλι ρε π-----η μου... Όταν ένιωσα το κούνημα κατάλαβα σιγά-σιγά πως ήταν σεισμός και πετάχτηκα... Βασικά δεν τρόμαξα επειδή ΗΤΑΝ ΣΕΙΣΜΟΣ, αλλά επειδή με ξύπνησε έτσι απότομα.
Μετά βάλαμε λίγο την τηλεόραση, στην οποία άρχισε ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, οι γνωστές κόντρες μεταξύ σεισμολόγων κλπ. κλπ. Τί παπαριές! Ευτυχώς δεν θρηνήσαμε θύματα!
Τελικά κατά τις 8 έπεσα να ξανακοιμηθώ. Δεν είναι ώρα αυτή να σηκωθείς, Κυριακάτικα, και μάλιστα μετά από διαδοχικά ξενύχτια...

Πριν από λίγη ώρα σκεφτόμουν μια παράφραση των κάλαντων των Φώτων, που κάναμε όταν είμαστε μικροί, στην οποία λέγαμε:
"Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός
έκλασε μια κότα κι έγινε σεισμός"(!)

Ε, γι' αυτό έγινε ο σεισμός! Εμείς το λέγαμε εδώ και χρόνια, όμως κανείς δεν μας έδωσε σημασία...


Παρεμπιπτώντως, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ & ΟΣΕΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ!!! :-)