Ο πυρετός απόψε ανέβηκε πολύ και οι γιατροί άρχισαν πάλι τις εξετάσεις. Φώναξαν και τον γιατρό από το ογκολογικό να την δει. Της έβαλαν ένα άλλο δυνατό αντιπυρετικό και πριν από λίγο άρχισε να πέφτει.

Αρκετά εξαντλημένη. Προσπαθεί με όρεξη να φάει και τα πάει αρκετά καλά ως προς αυτό. Κινητικά την είδα σήμερα κάπως βελτιωμένη. Τα άκρα της δουλεύουν αρκετά καλά. Δεν μπορεί να στηρίξει καλά το κεφαλάκι της και κουράζεται εύκολα. Ο κορμός της είναι αρκετά άκαμπτος. Όλα αυτά είναι από την κατάκλιση και πιστεύω ότι σύντομα θα βελτιωθούν. Έκανε μόνη της τον σταυρό της, μου έβγαλε τη γλώσσα, αρχίσαμε να μαθαίνουμε να επικοινωνούμε με τον μπαμπά σφίγγοντας το χέρι του, έκανε μόνη της το γνωστό κοροιδευτικό κόλπο "σουφρώνω τα χείλια και με τα δαχτυλάκια τα χτυπάω σαν χορδές". Εξακολουθεί να μην μας μιλάει, δεν γελάει ούτε κλαίει, δεν διαμαρτύρεται όταν την τρυπάνε για να της πάρουν αίμα, δεν φωνάζει όταν η μαμά βγαίνει από το δωμάτιο.
Συνέχεια της θυμίζουμε πόσο την αγαπάμε και η μαμά Της προσπαθεί να την παίρνει αγκαλιά

Ένας καθημερινός αγώνας για την ζωή

Ένα "κουράγιο" γισ τους γονείς θα ήταν το έλάχιστο που θα μπορούσαμε να προσφέρουμε

Τα υπόλοιπα στο http://lydia-tigria.blogspot.com/