Δεν υπάρχουν πονηρές λέξεις ή χειρονομίες αλλά πονηρά μυαλά.

Το παληκάρι ο Βούλης (από το Παρασκευούλης) ’ντζας καθώς έβγαινε από τον αγώνα Παναθηναικός-Ολυμπιακός και καθώς είχε ακούσει τους φιλάθλους του Παναθηναικόυ να τραγουδούν για τη μητέρα του, τη θεία του, τη κουνιάδα του, για μία πρώτη του ξαδέρφη στις Κουκουβάουνες σκέφτηκε αν πρέπει να τους ευχαριστήσει για την τιμή που του κάνουν να μιλάνε με τόσο τρυφερά λόγια για την οικογενειά του.

Κι όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος ξύστηκε στο πάνω μέρος της κεφαλής του για να πάρει τη σωστή απόφαση.Έλα όμως που το δάκτυλο που χρησιμοποίεισαι το χρησιμοποιούμε για οτιδήποτε άλλο κάνουμε εκτός να σκεφτούμε.

Αμέσως κινήθηκαν τα κανάλια ,οι εφημερίδες καθώς και ο αθλητικός δικαστής που τον κάλεσε σε απολογία.

Αν είναι δυνατόν!!!Εγώ μπορεί να γουστάρω να χρησιμοποιήσω αυτό το δάκτυλο για να παίζω πιάνο, να ξύνω κάθε σημείο του σωματός μου, να δείχνω στον κολλητό μου προς ποια κατεύθυνση να ακολουθήσει.

Ευτυχώς οι αθλητικοί δικαστές έπραξαν το σωστό.Αθωόθηκε ο Βούλης μας ενώ η κακή ομάδα του Παναθηναικού τιμωρήθηκε με πρόστιμο.

Από εδώ και πέρα ελπίζω να μη με παρεξηγήτε αν στις συναντήσεις μας χρησιμοποιώ αυτό το δάκτυλο περισσότερο από τις υπόλοιπες φορές που βρεθήκαμε.Διότι η δικαιοσύνη έδειξε το σωστό δρόμο!!!!!!!!!!!!!!