Χθες το πρόγραμμα είχε ...λιώσιμο σε εργαστήρια!
Ένα απ' αυτά, στο οποίο είχαμε τρελή δουλειά να βγάλουμε, ήταν η κατασκευή μιας μακέττας εσωτερικού χώρου. Το κακό με τη μακέττα, είναι ότι ενώ δεν φαίνεται να έχεις πολύ δουλειά, σου τρώει πολύ χρόνο, γιατί είναι πολύ λεπτοδουλειά και θέλει πολύ προσοχή για να την κάνεις καλά, και επίσης πρέπει να περιμένεις πολύ ώρα για να στεγνώσει κάτι που έχεις βάψει ή να κολλήσει καλά κάτι.
Έτσι λοιπόν, χθες είχαμε να βάψουμε και να κολλήσουμε τοίχους (εξωτερικούς & εσωτερικούς), να κολλήσουμε πόρτες και παράθυρα στους τοίχους, και επίσης να βάψουμε κάποια έπιπλα. Τα έπιπλα θα τα κολλήσουμε την άλλη φορά, και επίσης μένει να φτιάξουμε κάποιες λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα κουρτίνες, πίνακες, κλπ. Καλά πάμε...
Προς το παρόν έχω παραδώσει όλα τα εργαστήρια, εκτός από 2. Έφυγε το πολύ άγχος, όλα καλά... Το μόνο που δεν μου αρέσει είναι ότι έχει αρχίσει και μ' ενοχλεί το χέρι μου απ' την πολλή χρήση του mouse, κυρίως στο Autocad... Τί να γίνει; Θα περάσει κι αυτό...
Σήμερα -ευτυχώς- είναι Σάββατο και κατάφερα -επιτέλους- να κοιμηθώ λίγο παραπάνω! Τί λίγο δηλαδή; Μέχρι τις 12:30 κοιμόμουν!

Πάντως, σχετικά με τη σχολή μου, όλα είναι πολύ καλύτερα τώρα σε σχέση με τις αρχές! Όταν είχα ξεκινήσει τη σχολή μου, έλεγα "Μου αρέσει η σχολή μου - Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι στη σχολή μου". Στα πρώτα εξάμηνα, πολλά παιδιά είχαν ψωνιστεί, την είχαν δει καλλιτέχνες! Επίσης υπήρχε πολύ η νοοτροπία πώς να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου... Δεν μου άρεσε καθόλου αυτό το πράγμα! Μια φορά μάλιστα μου είχε συμβεί κάτι που δεν φανταζόμουν ποτέ και μου έκανε πάρα πολύ κακή εντύπωση!
Μέχρι τότε νόμιζα πως για να μάθεις κάτι, αρκούσε να ρωτήσεις κάποιον. Πώς να φανταζόμουν ότι ακόμα κι αν ρωτούσες δεν θα μάθαινες; Συνέβη κι αυτό! Σε κάθε εξάμηνο πρέπει να κάνουμε ανανέωση εγγραφής. Συνήθως όταν είναι περίοδος εγγραφών δεν γίνονται μαθήματα, είναι αποκλειστικά οι εγγραφές. Κάποια φορά, μαζί με τις εγγραφές είχε γίνει σ' ένα εργαστήριο και λίγο μάθημα. Απλώς τους είχαν πει τί να φέρουν για την άλλη φορά. Λογικά πρέπει να υπήρχε κάποια ανακοίνωση γι' αυτό, αλλά δε την είχα δει. (με τέτοιο χαμό που γίνεται με τις ανακοινώσεις...) Επειδή κάτι άκουσα για μάθημα, ρώτησα μια συμφοιτήτριά μου τί ακριβώς έγινε. Και... δεν μου είπε! Μου είπε ότι δεν έγινε κανένα μάθημα, με αποτέλεσμα να πάω μετά εγώ την επόμενη φορά σαν τον μαλάκα χωρίς να έχω μαζί μου τίποτα από υλικά! Το συζητούσα αυτό με έναν συμφοιτητή μου Κύπριο, ο οποίος είχε πάθει πιο πριν από μένα ακριβώς το ίδιο πράγμα και μου είπε το εξής: "Μην περιμένεις να σου πει κανένας τίποτα. Πρέπει να τα βρίσκεις όλα μόνη σου..." Ακολούθησα τη συμβουλή του και δεν "την πάτησα" ξανά.

Τώρα πάντως είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα. Σα να ωρίμασαν όλοι και έφυγε η ψωνάρα από μέσα τους. Επίσης, υπάρχουν πολλά εργαστήρια που γίνονται σε ομάδες, κι έτσι αναγκαστικά πρέπει να συνεργατείς με κάποια παιδιά. Και έχει σταματήσει να κοιτάει ο καθένας μόνο την πάρτη του. Μέσα απ' αυτές τις συνεργασίες γνώρισα παιδιά στα οποία μπορώ να βασιστώ, κι εκείνα μπορούν να βασιστούν σ' εμένα. Τώρα πια λέω "Μου αρέσει η σχολή μου", σκέτο.