Ο χρόνος, παντοτινός μου σύμμαχος και εχθρός ταυτόχρονα. Μου πήρε τόσα στο πέρασμά του..Μερικά τα έζησα τρελά, έντονα, αγαπημένα. ’λλα δεν πρόλαβα καν να τ'αγγίξω. Μα μου έδωσε και άλλα τόσα...αθάνατα μένουν μέσα μου...μαζί μου θα γεράσουν. Και αυτές του οι εκπλήξεις...αυτές οι ξαφνικές..που τις φανέρωνε απροκάλυπτα και με σκανδάλιζε..με δρόσιζαν γλυκά..ανοίγαν νέα παράθυρα στο παντού...ίσως και στο πουθενά..

Και τώρα γυρνάω στον χρόνο. Τον προκαλώ με λάγνο βλέμμα να μου χαρίσει λίγα δευτερόλεπτα, να μου δανείσει μια στιγμή του...εκείνη τη μοναδική! Τα δευτερόλεπτα που χρειάζομαι για να σε συναντήσω..Να σηκώσω τα μάτια μου ψηλά και να αντικρύσω τα δικά σου. Και τότε θα βουτήξω μέσα στις μεγάλες σου λίμνες...όσο βαθειά και αν είναι....το ξέρω θα με προσέχεις. Και μόνο τότε θα φτάσω στο κέντρο της ψυχής σου..Τότε θα μπορέσω να δω το πρόσωπό σου, να βρώ τα βήματά σου. Έχω ακούσει οτι τα μάτια λένε πάντα αλήθειες..και λίγα δευτερόλεπτα αρκούν για να τις νιώσεις...

Όλα θα σταματήσουν εκεί....σ'αυτές τις λίγες στιγμές. Τίποτα δεν σαλεύει γύρω..οι λεπτοδείχτες πάγωσαν σ'αυτά τα δευτερόλεπτα..Μια σιωπή, που η ματιά σου την ζεσταίνει..Και ήχοι αγγίζουν την καρδιά μου, νότες απ΄ την δική σου μουσική..Οι σκέψεις μας κομμάτια απο λόγια που ακόμα δεν έχουν ειπωθεί...μα ελπίζουμε να πούμε..Μπορεί και να υπάρχει κάτι...δεν ξέρω, μπορεί και να στο πω. Εσύ όμως μην μου κρυφτείς. Κοίτα, έσπασα το ρολόι...μείναμε οι δυό μας..

Μία ματιά για λίγα δευτερόλεπτα, αυτή είναι η ιστορία...αρχίζει το παραμύθι. ’κουσε το...όμορφο μπορεί να είναι. Εσύ θα μου δείξεις την συνέχεια. Δως του ζωή, δως του πνοή. Και αν θέλεις φύλαξέ το..Μόνο ξεκίνα τον χρόνο απ'την αρχή! Θέλω να το ζήσω πάλι...Έλα για λίγα δευτερόλεπτα και μετά φύγε...πήγαινε...εγώ στο λέω...