Μαύρο φόντο, μαύρη φωτογραφία, μαύρη διάθεση. Και έξω χιονίζει...τι ειρωνεία. Χτες μπορεί και να χαιρόμουν, μα όχι σήμερα. Ξύπνησα λίγο μπερδεμένη...ήμουν...δεν ξέρω. Τα έχω λίγο ανακατεμένα στο μυαλό μου, ένας χαμός. Χτες γελούσα, και αύριο θα γελάω, μα όχι σήμερα. Σήμερα σηκώθηκα στραβωμένη με όλα, με όλους, κυρίως με μένα. Είναι μία απο εκείνες τις μέρες που δεν θέλω καν να μιλάω. Ξημερώνει όμως το αύριο..και έξω χιονίζει..

Μα εδώ στο σήμερα, όλα είναι μαύρα. Και εγώ νιώθω σαν να βαδίζω σ'ένα μακρύ σκοτεινό τούνελ. Προς ποιά κατεύθυνση όμως? Είμαι στο σκοτάδι και τρέχω να βγώ στο φώς ή με τραβάει η μαυρίλα πιο βαθειά? Όλη μέρα είμαστε σ'ένα διάλογο εγώ και ο εαυτός μου. Προσπαθούμε να βρούμε την απάντηση. Δεν καταλήξαμε όμως, τα παράτησα. Ένα κουβάρι σκέψεις μου έμειναν...το πέταξα πιο πέρα. Μου έφυγε η διάθεση να ψάξω για την άκρη του. ’λλη φορά, ίσως αύριο. Και αυτό το αύριο μάλλον θα είναι ντυμένο στα λευκά... έξω χιονίζει..