Τελικά μερικοί άντρες είναι πολύ κότες. Και όταν λέμε κότες, εννοούμε κότες με όλη την σημασία της λέξεως. Γιατί εγώ γουστάρω όταν θέλει κάτι ο άντρας(ό,τι και να΄ναι αυτό) να μου το δείχνει και να μην μου  το παίζει σιγανοπαπαδιά.  Δεν μπορώ τα κολλήματα του στυλ δεν πρέπει και τα μη(ταχαμού και καλά). Ούτε αντέχω αυτούς που το πάνε σε ρυθμό χελώνας μήπως τυχόν και σπάσουν τα αβγά(άσε ξημερώσαμε, πιάσε έναν ελληνικό)! Μα να κάθεστε να περιμένετε από την γκόμενα την πρώτη κίνηση? Θέλεις ρε φίλε...δείξτο! Δεν θέλεις? Και πάλι πες το! Το δεν περνάς Κυρά Μαρία θα παίζουμε λες και είμαστε εξάχρονα? Ποιά η διαφορά στην τελική φούστας και παντελονιού? 

Ίσως είμαι επιθετικός τύπος δεν ξέρω. Ίσως οι γυναίκες να έχουν πάρει θέση κυνηγού τα τελευταία χρόνια. Ίσως τα πράγματα να έχουν αλλάξει...πάλι δεν ξέρω. Καλά εγώ απο μικρή έτσι ήμουν. Αυτό που ήθελα το έδειχνα. Ποτέ δεν περίμενα τον άλλο να  κουνηθεί...και που να κουνηθεί, και αν του πάρουν την θέση? Απλά το βαρέθηκα πλέον το παιχνιδάκι. Γιατί άντε και κάνεις την πρώτη κίνηση και μετά δεν έρχεται η δεύτερη απο απέναντι...μετά τι σκατά να πράξεις? Να τελειώσεις μόνη σου όλο το ημίχρονο? Και μετά, αφού μου έχει βγεί εμένα το λάδι να σε βάλω στο παιχνίδι, μου το παίζεις και μάγκας. Συγγνώμη κιόλας, αλλά να την χ@#ω αυτήν την αγριάδα! Τι μας λες ρε φίλε! Σαν πολύ απότομα δεν ξύπνησες? Όχι, λέω εγώ τώρα....

Συγγνώμη, αλλά μιλάει αυτή η αναθεματισμένη κόκκινη Μαίρη τώρα....μεταξύ μας όμως μια χαρά τα λέει...