Τούτη την στιγμή, είχε ανάγκη να μείνει μόνος.Να σκεφτεί κάποια πράγματα, που ξαφνικά έγιναν πολύ σημαντικά.Οπως ο χρόνος ας πούμε.Ποτέ δεν κατάλαβε που τελειώνει η μια στιγμή, και που αρχίζει η άλλη ή τι θα πει μια ολόκληρη μέρα δική σου.Κι ύστερα ήθελε να βρεί τη σχέση του μ' αυτό που υπήρξε, μ΄αυτό που ονόμαζε ζωή του, ζωή, τι σημαίνει αυτό,ποιό ήταν το νόιμα, η αλήθεια κάπου χάθηκε,χάθηκα...Εκείνο που ξέρει είναι πως δεν έχει καιρό ούτε ενα λεπτό πια να χάσει.Θέλει να δει το φως φρέσκο να κατρακυλά πάνω στο βράχο,κι ύστερα ν' αφουγκραστεί τον άνεμο να νοιώσει τη βροχή πάνω στην σάρκα του,οσο είναι ακόμα ζωντανή.Εκλεισε την πόρτα πίσω του κι εξαφανίστηκε.Η ώρα τούτη ήταν δική του.Κι ήθελε να ζήσει μόνος.Χωρίς εξάρτηση.Χωρίς κριτική.Απο κανέναν...

ΜΑΡΙΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΔΟΥ-ΠΟΘΟΥ