Αυτός που περπατά με τους ανέμους
κι έχει για ρούχο του μόνο την λύπη,
ίσως και νάναι αυτός ο αδικημένος
που από εμάς έχει ριχτεί στη μαύρη λήθη

Σκυφτός,γονατιστός σχεδόν στην γη,
περπατά τους δρόμους,
τους δρόμους τους λιγότερο ταξιδεμένους
με μόνη συντροφιά του, τους ανέμους

Είναι αυτός που πάντα μέσα μας υπάρχει,
και πάντα, μα πάντα,μέσα μας θα ζει,
ζητώντας απο εμάς,τι άλλο...μόνο αγάπη,
ελπίδα, προσμονή!!

η συνέχεια που έδωσα όταν μου ζητήθηκε να γράψω κάτι για τον άνθρωπο και τους ανέμους του, που καμμιά φορά είναι τόσο δυνατοί που τον παρασύρουν σε διαδρομές που είναι δύσκολες, σε διαδρομές που όπως λέγονται είναι αυτές οι ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΕΣ.

Μπορείτε κι εσείς να συνεχίσετε και οτι γραψετε θα μπει στην πρώτη

σελιδα με το όνομα σας...ευχαριστώ

Υ.Γ θέμα πάντα"αυτός που περπατά με τους ανέμους"

sillia