Τελικά για να βρείς το φως σου, πρέπει να τραβήξεις πρώτα τον γολγοθά σου. Για να πιείς νεράκι απο την πηγούλα πρέπει πρώτα να ξεραθεί εντελλώς το λαρύγγι σου. Και δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι τυχαία ή κάποιος απο πίσω μου με μουντζώνει ανελέητα...Γιατί καλώς μου κάθεται το ραντεβού με  γκόμενο, και σημαντικότατο εντός λεκανοπεδίου Αττικής(έχω μια ψιλοτασούλα σε σχέσεις με χιλιομετρικές αποστάσεις τα τελευταία χρόνια), αλλά μέχρι να φτάσω εγώ στο ραντεβού κόντεψα να βγάλω μούσια.

Η δικιά σου, ντύνομαι, στολίζομαι, καβαλάω το σαραβαλάκι και ξεκινάω. Μέχρι τα όρια του κέντρου καλά κυλούσε το πράγμα....από εκεί και πέρα όμως γινόταν της π@#$&**ς..και τι μου φταίει και η κυριούλα δηλαδή! Τέτοια κίνηση είχα να δω πολύ καιρό καθότι δεν κυκλοφορώ πλέον στην Αθήνα πρωινά και μεσημέρια. Και ρε φίλε ήταν και οκτώ το βράδυ...που πάτε γ%#ώ το πρώην κέρατό μου???? Λέω μην χαλιέσαι, βάλε λίγη μουσικούλα και πιο κάτω θα στρώσει. Έλα όμως που χειροτέρευε το πράγμα. Και η ώρα περνούσε, το ραντεβού περίμενε...περίμενε?? Και πήγε και βρήκε και αυτός να μένει στην Αγία Παρασκευή...χάθηκε ρε φίλε να έμενες έναν Πειραιά, μιαν Καλλιθέα... έστω Πετράλωνα βρε αδερφέ!! Έχω καπνίσει μισό πακέτο τσιγάρα....ρε μα ούτε ένα τροχονόμο δεν έχει πάρει το μάτι μου. Όλοι κορνάρουν λες και μπορούμε οι μπροστινοί να κάνουμε τίποτα....πού να πάω καλέ μου...να πετάξω απο πάνω?? Το ρολόι δείχνει εννέα περασμένες και εγώ ακόμα δεν έχω δεί την Ομόνοια. Και η πλάκα είναι οτι το ραντεβού μου έχει και ώρα λήξης δέκα και μισή. Πού πάω το κακόμοιρο?? Με λίγη καλή τύχη θα τον πετύχω στην πόρτα...μία καληνύχτα την προλαβαίνουμε. Έχω πιεί τρία μπουκαλάκια νερό, έχω φουσκώσει, και νιώθω οτι θα σκάσει η φούσκα μου. Κάπου να σταματήσω...πού? Τραγουδάω...Ήταν ένας μπάτσος με μεγάλα αυτιά..ήταν όμως....μα ούτε ένας λέμε!!! Παίρνω την φιλενάδα Μάρα να μου συμπαρασταθεί και τρέχει και αυτή να προλάβει...τρέξε Μάρα...τρέξε!!! Πάει τσάμπα χαρήκαμε σκέφτομαι....είπα και εγώ θα βρώ το φως μου η γκαβή! Ρε έφτασα στο Χίλτον...τι λες!! Φοβάμαι και να πάρω τηλέφωνο το παλικάρι μήπως και με στείλει τα πίσω μπρός...Και τι να του πω....τώρα καλέ φτάνω σε καμιά ώρα...Όταν γυρίσεις απο εκεί που έχεις να πας θα με βρείς στα σκαλοπάτια σου! Η ώρα δέκα παρά λίγο,  και εγώ μπαίνω Μεσογείων...το δράμα μου συνεχίζεται. Βρίζομαι με έναν ταξιτζή που μου χώνεται, κινδυνεύω να ξεμείνω απο τσιγάρα και  θέλω.......λεκάνη τουαλέτας απεγνωσμένα!!!! Δέκα και κάτι η ώρα να σου και η πλατεία της Αγίας Παρασκευής(μεγάλη η χάρη της)...Τα περιθώρια στενεύουν και σε λίγο εγώ θα γίνω πάλι κολοκύθα...Πατάω alarm μπουκάρω μέσα στα starbucks, πάω wc παίρνω ένα espressaki(τι με άδεια χέρια θα έφευγα...ντροπή!!) και φεύγω βολίδα. Κοντεύω...έφτασα..παραλίγο να είχα πάει στην Λαμία...λιγότερο θα έκανα ίσως..

Μετά στάθηκα πιο τυχερή...πήρα μια παράταση τριών τετάρτων(μεγαλόψυχο το παιδί), τα οποία ξοδεύτηκαν πολύ ωφέλιμα ομολογώ(πάλι καλά)!

Και συ που με μουντζώνεις....ρε θα σου κόψω το χέρι λέμε αν σε πετύχω!!(είδες που χρησιμεύει το χτεσινό ξιφάκι??)