Το άπιαστο όνειρο στο απέραντο ταξίδι του γαλάζιου!!!

Ανοιχτοί οι ορίζοντες γι αυτό το ταξίδι,μα στην πυξίδα γιά να μην χαθώ,κάπου κάπου, κολλάει ο δείκτης,και με γυρίζει στο ίδιο σημείο,χάνοντας χρόνο.Χρόνο ζωής.Ζωής που μου ανήκει, και θάθελα να την ξοδέψω όσο μπορώ καλύτερα!!! Μου ΑΝΗΚΕΙ...όταν λέω αυτήν την λέξη, "ΑΝΗΚΕΙ", νοιώθω μάτια,παντού μάτια,να με κοιτούν...και στόματα, παντού στόματα, να χαμογελούν ειρωνικά!!!

Λες κι αυτό που λέω δεν πείθει κανέναν,κι αυτά τα βλέματα να μου λένε...

Να το φωνάζεις με τόση δύναμη, όση χρειάζεται γιά να τ' ακούσεις εσύ!!Και να το πιστέψεις εσύ!!! Και εμείς τότε θα σε καταλάβουμε, και θα είμαστε μαζί σου...Θα πάψουμε να γελάμε ειρωνικά!!

Σπάσε τις αλυσίδες αυτές, που βαραίνουν τα πόδια σου!!! Τις βλέπεις, τις νοιώθεις ,σε πονάνε!!! Κάνε κάτι να κερδίσεις την λέξη "ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ".

Και τότε μπορείς να την φωνάζεις, και να ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ όσοι σε ακούνε!!!!

Και γιά το ταξίδι στ΄όνειρο του γαλάζιου, οι δρόμοι πάντα θα είναι ανοιχτοί.

Φτάνει να μπορείς να τους διαβείς ΕΛΕΥΘΕΡΗ  ΑΠΟ  ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ  ΣΕ  ΚΡΑΤΑΕΙ  ΚΑΡΦΩΜΕΝΗ  ΠΑΝΩ  ΣΤΗΝ  ΓΗ.

Α.Ν

sillia