Κόμπλεξ με το σώμα μου δεν είχα ποτέ. Απλά ένα παραπονάκι είχα και εγώ σαν κοριτσάκι και μετέπειτα σαν γυναίκα...να είχα λίγο μεγαλύτερο στήθος. Δεν μιλάμε για extra large καταστάσεις, δεν θα μου πήγαινε κιόλας, απλά ένα-δύο νουμεράκια παραπάνω. Αυτή η μάνα μου έφταιξε. Κάτι δεν έβαλε καλά στην συνταγή. Της το έχω πει πολλές φορές, αλλά αρνείται να το παραδεχτεί μέχρι και σήμερα. Το έριξα λοιπόν και εγώ στα κοτόπουλα. Το τι πουλερικό έχω φάει δεν λέγεται...κόντεψα να κακαρίσω σε κάποια φάση. Τελικά αποδείχτηκε μύθος η όλη ιστορία...δεν είδα τίποτα να φουσκώνει. Και αντιθέτως της κολλητής μου(ονόματα δεν λέμε...εννοούνται) φούσκωναν συνέχεια με ό,τι και να έτρωγε. Κατανοήστε λίγο το δράμα μου, να κυκλοφορώ με την φίλη μου και τα τεράστια μπαλόνια της(και τα έπαιρνε πάντα μαζί της)και εγώ δίπλα ο τσίρος(που τα άφηνα πάντα στο σπίτι). Είκοσι χρόνια μέχρι τώρα, εγώ και τα πορτοκαλάκια μου και η αυτή με τα καρπούζια της και όλα τα βλέμματα πάνω της....συγγνώμη κιόλας, αλλά και εγώ θα τα χάζευα!!

Πριν λίγους μήνες λοιπόν, μου κόλλησε η ιδέα να πάω να βάλω βυζιά(ουπς...το είπα)! Απο εκείνα τα στρογγυλά τα σιλικονάτα. Μόλις είχε κάνει επέμβαση μια γνωστή και είχα ξεσηκωθεί και εγώ το βούρλο. Πάω λοιπόν στην τότε σχέση μου, όλο χαρά και ενθουσιασμό να του το ανακοινώσω. Αγάπη μου σου έχω νέα...σε λίγο καιρό θα σου έχω κάτι να πιάνεις (και καλά δεν του άρεσαν τα μεγάλα στήθη-πού τα πουλούσε αυτά??-αλλά τον έβλεπα πως κοιτούσε τα ξένα "μπαλκόνια"...κόντευαν να του βγούν τα μάτια στις παραλίες). Τεσπά, είμαστε αγκαλιά στον καναπέ και του λέω..

- Μωρό μου...λέω μετά τις γιορτές να πάω να βάλω λίγη σιλικονίτσα. Όχι πολύ...έτσι ένα νουμεράκι πιο μεγάλο...να τόσο(του έδειχνα κιόλας..το κέρατό μου!!!). Αυτός με κοιτάει με ένα αγελαδίσιο βλέμμα, λες και του είπα οτι κατέβηκα απο το διάστημα και την άλλη εβδομάδα μετακομίζω στο φεγγάρι. Συνεχίζει να με κοιτάει και αναρωτιέμαι γιατί δεν λέει κάτι(ήθελα και εγώ να τ'ακούσω, το τραβούσε ο οργανισμός μου). Πάρε να έχεις λοιπόν απάντηση...

-Καλά τώρα?? Τώρα τι να τα κάνεις στα τριάντα φεύγα? Να τα έβαζες όταν ήσουν είκοσι μια χαρά, να το καταλάβω.....να προλάβαινες να τα χαρείς. Τώρα ποιός ο λόγος?

Ε?? Μίλησε κανείς??? Να προλάβαινα??? Γιατί τώρα τι...αυτό ήταν τέρμα?? Έληξε η σύμβαση μου με το σεξ και τη ζωή γενικότερα?? Μήπως να αράξω σπίτι και να το ρίξω στα τσάγια?? Τα είδα όλα κόκκινα ξαφνικά. Ένιωσα σαράντα χρόνια μεγαλύτερη και με το ένα πόδι στην κάσα. Καμπανάκια κουδούνιζαν στα αυτιά μου. Ήθελα να του πάρω το κεφάλι και να του το κοπανάω στο πάτωμα(αυτό θα έπρεπε να το είχα κάνει και πιο πρίν για άλλα θέματα, αλλά έχε χάρη). Άκου να προλάβαινες να τα χαρείς..Σιγά ρε φίλε για απόσυρση είμαι και δεν το ξέρω?? Και όλα αυτά να στα λέει ο δικός σου άνθρωπος. Και μετά σου λέει φταίει ο φονιάς........Αλλά κάποια στιγμή που θα πάει θα το κάνω και αυτό(μην τρομάζετε...όχι τον φόνο), και άλλα πολλά. Να αρχίσω το τρέξιμο, μήπως και προλάβω?