Τελειώνονει και αυτή η περίοδος χειμρινών παραστάσεων. Έκατσα και έκανα έναν απολογισμό με τις παραστάσεις που με κέρδισαν περισσότερο φέτος. Μία ήταν αυτή που, αν και η μικρότερη σε διάρκεια, με έκανε να προβληματιστώ, να αναθεωρήσω.

Ο Μαρξ στο Σόχο:

Ο Μαρξ ζητάει από τις αρμόδιες αρχές του άλλου κόσμου να κατέβει για λίγο στη Γη, για να «αποκαταστήσει το όνομα του», όπως λέει. Από λάθος, αντί να επιστρέψει στο Σόχο του Λονδίνου, όπου έζησε και πέθανε, βρίσκεται στο ΣόΧο της Νέας Υόρκης. Έχει μία ώρα.

Με χιούμορ και άλλοτε με παράπονο, ο Μαρξ μιλάει για τη ζωή του, «ξεκαθαρίζει» τις περίφημες ρήσεις του, νοσταλγεί τους άλλους μεγάλους της εποχής (Ένγκελς, Μπακούνιν), και τελικά διαπιστώνει πως τίποτα δεν άλλαξε στον κόσμο τα τελευταία εκατό χρόνια. «Και λένε πως οι ιδέες μου έχουν πεθάνει».

Με αυτό το μονόλογο, ο Ζιν, ένας από τους μεγαλύτερους αριστερούς διανοούμενους της εποχής μας, κατορθώνει, με απλότητα και σαρκασμό, να συγκινήσει ακόμα και τη νεότερη - αδιάφορη πολιτικά - γενιά.

Ο Καρλ Μαρξ βρήκε τον ιδανικό ερμηνευτή στο πρόσωπο του Άγγελου Αντωνόπουλου, του σημαντικού Έλληνα ηθοποιού που κατόρθωσε για δύο συνεχόμενα χρόνια να επικοινωνήσει με ένα πολυπληθές κοινό όλων των πολιτικών αποχρώσεων, να ταράξει και να συγκινήσει όλους τους θεατές. Η ερμηνεία του Αντωνόπουλου απέσπασε ύμνους από κριτικούς και κοινό και επέτυχε να προσελκύσει την πολιτική ηγεσία της χώρας όλων των παρατάξεων.

Η πορεία του Αντωνόπουλου - Μαρξ επεκτάθηκε σε όλη την Ελλάδα, με προσκλήσεις από πολλές πόλεις και μεγάλα θέατρα και έχει τη δύναμη να συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμα, όσο το κοινό νιώθει την ανάγκη να ακούσει και να σκεφτεί ανώτερες ανθρωπιστικές αξίες μέσα από ένα λόγο καθημερινό, απλό, χιουμοριστικό και καθόλου διδακτικό ή προσηλυτιστικό..

* Τα δικαιώματα παραχώρησε αποκλειστικά ο ίδιος ο Χάουαρντ Ζιν για αυτό το πρώτο ανέβασμα του έργου στην Ελλάδα.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Σκηνοθεσία : Αθανασία Καραγιαννοπούλου
Σκηνικά - κοστούμια : Γιώργος Ασημακόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτης : Δημήτρης Μπογδάνος