Κλειστό Γυμναστήριο Π. Φαλήρου, 25/11/2006

Η ώρα είναι 20.55 και στη σκηνή ανεβαίνει το ντουέτο της Kristeen Young, με τον drummer "Baby" Jeff White.

Πραγματικά δεν μου έχει ξανακάνει ποτέ τόσο καλή εντύπωση ένα support group.

Η σειρήνα Kristeen λάμβανε συνεχώς το θερμότερο χειροκρότημα από τον κοσμό σε κάθε της τραγούδι, τόσο για την μοναδική της φωνή όσο και για τη σκηνική της παρουσία μπροστά στα πλήκτρα.

Ο ήχος (μεταξύ ροκ και ηλεκτρονικής) ήταν πρωτότυπος, όπως πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης για να θεωρηθεί ότι έχει τη δική του ταυτότητα, να αφήνει το δικό του στίγμα. Μετά από μισή ώρα και εκφράζοντας ανοιχτά το πόσο ευτυχισμένη ήταν η Kristeen που βρίσκεται στην Αθήνα, το ντουέτο αποχωρεί. Στη συνέχεια και 25 περίπου λεπτά, προβάλλεται επί σκηνής ένα βίντεο ντοκουμέντο με παλιές τηλεοπτικές εμφανίσεις αστέρων της δεκαετίας του 70 κυρίως, το οποίο τελικά ολοκληρώνεται με μια από τις πρώτες (αν όχι την πρώτη) τηλεοπτικές εμφανίσεις του Morrissey τραγουδώντας και χορεύοντας καταπληκτικό twist! Καθώς το βίντεο τελειώνει, η πενταμελής ορχήστρα κάνει σιγά σιγά την εμφάνιση της επί σκηνής. Αφήνεται πλέον να φανεί το υπόλοιπο της σκηνής, όπου το πίσω μέρος της κοσμεί ένα επιβλητικό μεγάλο ασπρόμαυρο πανό με ένα μυστηριώδη τύπο κι ένα ψηλό λόφο με ένα σταυρό επάνω, στο φόντο. Τα φώτα αναβοσβήνουν σαν κεραυνοί και η μουσική επένδυση είναι εξίσου επιβλητική με την ατμόσφαιρα, μεταφέροντας το κοινό στη εποχή των ασπρόμαυρων ταινιών τρόμου.
Ο Morrissey ανεβαίνει στη σκηνή!

Λίγο μετά τις 22.00 και ακούγονται οι πρώτες νότες από το Panic, όπου σημειώνεται panicos! O Morrissey κατάφερε να διατηρήσει την κοκκινόμαυρη γραβάτα του σε ολόκληρο το κομμάτι παίζοντας με αυτή, καθώς τραγουδούσε "hang the dj, hang the dj" κι έκανε τον κρεμασμένο! Η γραβάτα αποχαιρετά το λαιμό του Morrissey με το τέλος του Panic και συνεχίζει με το First Of The Gang To Die!! Ο κόσμος ήδη έχει ενθουσιαστεί και θα παραμείνει έτσι μέχρι το τέλος! Πολύ επικοινωνιακός με τον κόσμο, ο Morrissey μοιράζει χειραψίες με τους τυχερούς της πρώτης γραμμής και κάνει αστεία : "I'm fatter now.. Ok, not like Demis Roussos yet..That will be next year.." Μεγάλες επιτυχίες παρελαύνουν μπροστά μας με μια πλούσια ενορχήστρωση, τόσο σε πνευστα (τρομπέτα, τρομπόνι), όσο και σε κρουστά (ακόμα και gong!): You Have Killed Me, Everyday Is Like Sunday, How Soon Is Now. από τις ωραιότερες στιγμές της βραδιάς το μελωδικό Let Me Kiss You, στο τέλος του οποίου αφαίρεσε το πουκάμισο και το πέταξε στο κοινό. Περιμένω να ακούσω ακόμα πολλά, Big Mouth Strikes Again, Trouble Loves Me, Tomorrow, Suedehead, Last Night I Dreamed That Somebody Loved Me και άλλα πολλά. Η συναυλία πλησιάζει στο τέλος της. 23.30 βγήκε για encore, είπε μόνο ένα κομμάτι και όλα τέλειωσαν. Τα προαναφερθέντα δεν ακούστηκαν ποτέ. Ο κόσμος ένιωσε μια μεγάλη αμηχανία, μια γλυκιά πικρία. Δεν πειράζει. Ή μάλλον πειράζει, αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι'αυτό. Επιλογές του καλλιτέχνη που σεβόμαστε. Μέχρι την επόμενη φορά να θυμάστε ότι
There's a place in the sun for anyone
who has the will to chase one
and I think I found mine
yes, I do believe I have found mine