Πέρασε κιόλας ένας μήνας χωρίς τον κ. Γιώργο... (καθηγητή μου στην σχολή / είχα αναφερθεί σε κάποιο προηγούμενο post) Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι "έφυγε" αυτός ο άνθρωπος! Έχω την αίσθηση πως έχει γίνει κάποιο λάθος, και πως (αν υποθετικά βρισκόμασταν μέσα σ' έναν υπολογιστή) κάποιος θα πατήσει ένα undo ή θα κάνει system restore από παλαιότερη ημερομηνία, και θα ανοίξει η πόρτα του εργαστηρίου και θα μπει ο κ. Γιώργος, χαμογελαστός όπως πάντα.

Αισθάνομαι πολύ τυχερή που, τουλάχιστον, πρόλαβα και τον γνώρισα! Έστω και για λίγο...

Σήμερα ήταν το μνημόσυνο... Θα σταθώ σε κάτι πολύ ιδιαίτερο, που αξίζει να το δείτε.

Μέσα στη σακούλα του μνημοσύνου, υπήρχε κι αυτό το χαρτί. Τα λόγια (από μέρους μου) περιττεύουν...