Τίποτα δεν ήταν ίδιο από τότε! Τα πάντα είχαν αλλάξει

Πέρασαν χρόνια από τότε που είχε να επισκεφτεί το πατρικό του σπίτι και πλέον από ένα ανέμελο παιδί είχε καταντήσει ένας αδιάφορος επισκέπτης ξεχνώντας τα όνειρα που είχε κάνει κάτω από τον ίσκιο του φεγγαριού ατέλειωτες νύχτες αγκαλιά με τον ήχο της θάλασσας!

Περπατώντας πιο κάτω είχε ακούσει κάτι που του είχε ξυπνήσει επιτέλους την αίσθηση της νοσταλγίας.. Ηταν η φωνές των παιδιών που είχαν αφεθεί γλυκά στο παιχνίδι τους αγνοώντας το καθετί που συνέβαινε γύρω τους!  Τότε καθώς το μυαλό του ταξίδευε σε χρόνια μακρινά θυμήθηκε το μικρό κόκκινο τριαντάφυλλο! Αυτό πηρέ μαζί του όταν έφυγε αφήνοντας πίσω του ότι αγαπούσε.. ένα τριαντάφυλλο γεμάτο από εικόνες, και μυρωδιές φυγής! Της δικής του φυγής!! Και τότε μεθυσμένος από σκέψεις και αναμνήσεις πηρέ τον δρόμο για την έξοδο, ξανά στο διάβα του ίδιου δρόμου, καθισμένος στο ίδιο πεζοδρόμιο να σκέφτεται ποσά είχε αφήσει πίσω του προσπαθώντας να γράψει την δική του μικρή ιστορία μεσα απο το παιχνιδι της ζωής του!

Αυτό άρεσε στη χτεσινή μας συνάντηση..και παίζαμε με τις λέξεις...

ΙΣΚΙΟΣ

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ

ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ

ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Και το κείμενο είναι από την γλυκειά μας parksons

OΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ

sillia on air ...ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ