Διαβάστε μια ιστορία.

Κάποτε σε ένα χωριό ήταν ένας τύπος, γραφικός, λίγο μεγάλος σε ηλικία,

μάλλον ‘σπουδασμένος’ (απο αυτά που έλεγε και έγραφε) .

Ας τον πούμε «Κώστα».

Ο «Κώστας» λοιπόν κάθε μέρα διάβαζε την εφημερίδα του στην πλατεία του χωριού και σχολίαζε δυνατά αυτά που διάβαζε και όχι με τα καλύτερα σχόλια, πάντα είχε κάτι κακό να πει για όλους αυτούς που έγραφαν .

Στο ίδιο χωριό ήταν και άλλοι που δεν τους άρεσαν αυτά που έγραφε η εφημερίδα αλλά για διαφόρους λογούς δεν τα σχολιάζανε .

Ώσπου μια μέρα ένας τύπος (ας τον πούμε Θανάση) συμφώνησε με τον Κώστα και ‘‘έκραξε’’ τον υπογράφοντα του κειμένου. Που ήταν μια κυρία «μικρούλα και τσαχπινούλα». Τότε ο Κώστας πήρε το μέρος της πιτσιρίκας και άφησε τον Θανάση στα κρύα του λουτρού .

Και έρχομαι τώρα και ρωτώ.

ΑΥΤΆ ΠΟΥ ΠΕΡΝΕΙΣ… ΠΩΣ ΤΑ ΛΈΝΕ;

ΈΧΕΙ ΚΑΙ ΆΛΛΑ ;

ΕΑΝ ΌΧΙ ΣΤΑΜΑΤΑ ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

ΕΑΝ ΝΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΑΜΑΤΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΣΟΥΠΑ!!!!!!!