Ένα δωμάτιο άνω κάτω
και μια σιωπή θηρίο.
Εικόνες, μνήμες, σκέψεις
κι ένα κενό τριγύρω.

Ένας μεγάλος πονοκέφαλος
και μια κραυγή. Σιωπή.
Συναίσθημα και τίποτα
ταΐζουν μια γιορτή φρικτή.

Απομεινάρια μιας στιγμής
κι ο πόνος μου στο πάτωμα.
Σωριασμένος ένας φόβος.
Σκληρός.  Σίδερο-ατσάλι.

Βλέμματα σκυφτά, μισά.
Μια ελπίδα που έγινε στάχτη.
Ένα ταξίδι άρχισε
κι ένα ταξίδι θα’ρθει.

Σαν όνειρο η θλίψη μου
χαμένη μες στο χρόνο.
Κοιμάσαι κι είσαι μόνη σου,
νιώθω πολύ τον πόνο.

Σου ψιθυρίζω να γυρίσεις
να μη μπλεχτείς στο ψέμα,
λίγο να μας μιλήσεις.
Να μη φτάσουμε στο τέρμα.

Μα γίναν όλα γρήγορα.
Ένα λουλούδι κι ένα αντίο.
Ένα πλήθος που έφυγε.
Ένα σκοτάδι, απόψε κρύο.

Το σπίτι πιο άδειο από ποτέ
κι η απουσία, παρουσία στο μυαλό.
Δυο φλόγες σταυρωτά σφιχταγγαλιασμένες
επιβιώνουν με το συναίσθημα αυτό.

Που κάτι παράξενο συμβαίνει,
μα δε μπορεί κανείς να εξηγήσει.
Νιώθουν παράξενα οικεία,
λες κι ο χρόνος έχει γυρίσει.

Ξυπνάς και γίνεσαι αγγελούδι
σ’ένα άδειο μέρος της ψυχής μου,
χώνεις τη μύτη σου εδώ,
κι αλλάζεις τη ζωή μου….

..για τη Γωγώ.

(Σκιές ονείρων ... ανθρώπων φωνές  - 6/8/2008)

H μουσική που συνοδεύει το κείμενο, Dylan Thomas από τη δουλειά του Π.Σιδηρόπουλου, Ο Ασυμβίβαστος, για την ομώνυμη ταινία, και βρίκεται εδώ...