Ήτανε όμορφα εκείνο τον καιρό Στο ταβερνάκι που ξενύχταγε η παρέα. Τα χρόνια σου ήταν μόλις δεκαοχτώ Και τα δικά μου ήταν δεκαεννέα.
Ήτανε όμορφα πολύ τότε θαρρώ Στο ταβερνάκι, μέσ’ την αγκαλιά σου. Πίναμε ούζο κι’ ήταν βράδυ Κυριακή Είχανε μέλι το πιοτό και τα φιλιά σου.
Ρετσίνα ούζο και ρακί Και κάπου-κάπου πίναμε κρασάκι. Τα χρόνια φύγανε, άλλαξαν οι καιροί Και της ταβέρνας έχει σβήσει το κεράκι. ’ραγε που ‘ναι ο Λεύτερης, η ζωή Η Μαίρη, που ‘ναι ο Παναγιώτης; Ίσως ακόμα και να ‘χουν παντρευτεί Χαθήκαν όλοι, με το πέρασμα της Νιότης.
Ήτανε όμορφα τότε πολύ Με ζέστη στης ταβέρνας την γωνία. στο τζάμι έπεφτε σαν δάκρυ η βροχή κι απ’ το Juke box ακούγαμε την ευδοκία.
Ήτανε όμορφα εκείνο τον καιρό Στο ταβερνάκι που ξενύχταγε η παρέα. Μες της ζωής χαθήκαν όλοι το ρυθμό Και δεν θα μάθω από κανένα τώρα νέα.
Ρετσίνα ούζο και ρακί Και κάπου-κάπου πίναμε κρασάκι. Τα χρόνια φύγανε, άλλαξαν οι καιροί Και της ταβέρνας έχει σβήσει το κεράκι. ’ραγε που ‘ναι ο Λεύτερης, η ζωή Η Μαίρη, και ο Παναγιώτης; Ίσως ακόμα και να έχουν παντρευτεί Χαθήκαν όλοι, με το πέρασμα της Νιότης.