Βοριάς φυσά μες την ψυχή μου
Κι αγέρας την παγώνει
Ο χειμώνας μάτια μου αυτός
Αρχίζει, δεν τελειώνει.

Χαράζει έρχεται πρωί
Μα εγώ έχω πάντα νύχτα
Κι αυτό το κίτρινο φιλί
Στα χείλι φέρνει πίκρα.

Αλλού εσύ εδώ εγώ
Ποια μάτια σου γελάνε.
Σε ποιόν μοιράζεις ουρανό
Και λέξεις που πουλάνε.

Τα λόγια σου θυμάμαι εκείνα
Που έλεγες τότε σε μένα.
Στα χείλι σου λέξεις φωτιά
Τους δυο, μας ‘καναν ένα.

Φυσά βοριάς φυσάει ο αγέρας
Χειμώνιασε και κάνει κρύο
Μετρώ εμάς ξανά μετράω
Το σύνολο μου βγαίνει δυο

Αλλού εσύ εδώ εγώ
Ποια μάτια σου γελάνε.
Σε ποιόν μοιράζεις ουρανό
Και λέξεις που πουλάνε.