Σήμερα η πόλη είναι γκρίζα.. Περπατώ και όλα τα κτίρια, ακόμα και η θάλασσα μου φαίνεται γκρίζα αν και δεν υπάρχουν σύννεφα στον ουρανό.. ΚΑι αν και μπορείς να δεις προστά σου μετά από κάποια απόσταση δεν βλέπεις τίποτα, μόνο θολές μορφές.. κι αυτό μου θυμίζει τη ζωή μου μερικές φορές..όταν είσαι κάπως μελαγχολικός αλλά δεν ξέρεις το γιατί αφού δεν συνέβηκε κάτι ιδιαίτερο, ή τίποτα που να μην έχει ξανασυμβεί τουλάχιστον.. και νιώθεις ότι δεν μπορείς να κοιτάξεις πολύ μακριά, μόνο στο άμεσο μέλλον αφού όλα είναι θολά και απροσδιόριστα...

Αχ ουρανέ..’χ ψυχή μου... γιατί δε βρέχεις για να μπορέσω να κοιτάξω πιο μπροστά; Να καθαρίσουν οι σκέψεις, Ν'αποφασίσω, να προχωρήσω... Βαρέθηκα να βαδίζω πάντα στα τυφλά..