Ήταν αργά, κάτι λίγο μετά τα μεσάνυχτα, το ΞΕΝΥΧΤΑΔΙΚΟ ντουμανιασμένο από την κάπνα και την τσίκνα.

Ο Σκόλακας τα πινε ψιλομανουριασμένος που έπρεπε να πληρώσει λογαριασμό με υμίψηλο ΚΑΠΕΛΟ .Ηταν μέσα Αυγούστου και όλες οι ταβέρνες της περιοχής του ήταν κλειστές,ε σε εκείνες τουλάχιστον!!

το καπέλο ήταν τραγιάσκα..σκέφτηκε.

Έκανε νεύμα στον ταβερνιάρη και εκείνος με τη σειρά του φώναξε μια κοπελιά που τηγάνιζε ψάρια..

-Σίλλιαααα το λογαριασμό στο τέσεραααα..

Ηξερε τι έκανε ο κάπελας άλλος θα πλήρωνε τη νύφη..

Η κοπελιά τον πλησίασε έβγαλε το τεφτέρι και άρχισε να κάνει την πρόσθεση

-ορίστε κύριε  44,50 ευρώ

-τι..απάντησε ο σκόλακας..44,50... μια γίγαντες..μισό σκουμπρί..και 1 κιλό κρασί? μα δε μου λες κορίτσι μου που βρίσκομαι? στο κεντρικό θησαυροφυλάκιο του κράτους?

-Ξέρετε κύριε σκόλακα..εγώ ΠΩΛΗΤΡΙΑ είμαι..δεν ευθύνομαι για τις τιμές..αλλά να ξέρετε μέσα στο λογαριασμό είναι και η ορχήστρα μας που όπου νάναι έρχεται..

..αα ήρθαν κιόλας

..βρέ καλώς τους...

Εκείνη τη στιγμή ο Σκόλακας κρατούσε μετέωρη μιά γερή μπουκιά με κατεύθυνση το στόμα του..μα μόλις είδε το απίστευτο μπουλούκι που έκανε την εμφάνιση του.. του έφυγε το ΠΙΡΟΥΝΙ από τα χέρια..

Μπροστά ήταν ο μαέστρος Κρός. Τά ρούχα του ήταν πολύ κυριλέ για ταβέρνα και στα χέρια του κρατούσε  ένα μάτσο παρτιτούρες

Ακολουθούσε ένας χαμογελαστός εύσωμος νεαρός με σομπρέρο και μπαγλαμά στον ώμο που πλησίασε εγκάρδια τη Σίλλια

-καλησπέρα μωρό μου..γεια σας μάγκες..

-καλησπέρα Σοουλρόκ..απάντησε αυτή..

Μια δεσποινίδα με Ιταλλόφωνο ιδίωμα..και γλυκειά φωνούλα..σα να φρενάρει τρένο..κρατούσε σημειώσεις..

-καλησπέρα κουκούτσια..είπε..Κρός να πούμε πρώτα το ti amo..

ο Κρός κοιτάζοντας το Σκόλακα της απάντησε..

-έλα έλα Αλκυόνη δεν τα λέμε αυτά μπροστά στους πελάτες..

Ο σκόλακας  κοίταξε βαριεστημένα πίσω του.. δεν υπήρχε ψυχή..ήταν ο μοναδικός πελάτης στο μαγαζί..

Μια κοπελίτσα με φιογκάκι στα μαλλιά, με ένα πιανάκι yamaya κρεμαστό από το σβέρκο..που στη σκέψη του Σκόλακα ήρθαν παλιές ελληνικές ταινίες τύπου Καίλα..

..κάτι μονολογούσε..

-συγκεντρώσου Εμμανουέλλα..έκανε αυστηρά ο Κρός..εκείνη συνοφρυωμένη έπαιζε μηχανικά με τα πλήκτρα..

-χμμ..λοιπόν λοιπόν ας οργανωθούμε..

Η ορχήστρα βολεύτηκε στο πάλκο ο ταβερνιάρης στο βάθος..έξυνε το πιγούνι του τίποτα δε μάζεψε ακόμα και τούτος ο πελάτης δε φαίνεται να κουβαλάει..χαρτούρα..

Η Σίλλια με γοργά μικρά βήματα..πήρε το μικρόφωνο..

-Κυρίες και κύριοι..είχε πολύ γλυκειά φωνή..θα ανοίξουμε το πρόγραμμά μας..με τραγούδια της παρέας..για να διασκεδάσουμε..και να γλεντήσουμε όλοι μαζί..

Ο Σκόλακας ξανακοίταξε πίσω του..  εξακολουθούσε να μην υπάρχει ψυχή..

και ξαφνικά κάνει την εμφάνιση του ένας πελάτης..κορίτσι ήταν κρατούσε ένα πανέρι με λουλούδια..

-Καλώς την Σπιρτούλις..φώναξε η Σίλλια απο το μικρόφωνο..

Ο καλοκουρδισμένος μπαγλαμάς τού Σοουλρόκ..άρχισε να κελαηδάει..ο Κρός έδινε κάποιες τελευταίες οδηγίες, σχετικά με το ρεπερτόριο..η Σίλλια με ένα χμ..χμ..καθάριζε το λαιμό της..η Αλκυόνη χτυπούσε απαλά ένα χριστουγεννιάτικο

τρυγονάκι..η Εμμανουέλλα..ξέπιανε τα δάχτυλα της πρόσφατα

ξεπέρασε την τενοντίτιδα..η Σπιρτούλις πουλούσε λουλούδια..ο κάπελας..σκέφτονταν ότι στήν επόμενη ζωή δε θα είναι ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ..και ο Σκόλακας  παρήγγειλε άλλο ένα κιλό κρασί..

και ζήσανε αυτοί καλά και μείς καλύτερα....

Η ιστοριούλα που βγήκε καλύτερη γι αυτήν την εβδομάδα είναι από τον SKOLAKAS

και τον ευχαριστούμε πάρα πολύ!!!

Παίζαμε με τις λέξεις..

ΠΩΛΗΤΡΙΑ   ΚΑΠΕΛΟ   ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ   ΠΙΡΟΥΝΙ   ΞΕΝΥΧΤΑΔΙΚΟΠ