ένα παραμύθι(ο θεός να το κάνει)

Κάθε στιγμή,μια μαγική στιγμή.Η δροσοστάλαχτη φωνή της σκέψης της την ξύπνησε απο το λήθαργό της.Όλη τη νύχτα σκεφτόταν τα λόγια του βασιλιά Ομιλούντα.Της είχε πεί πως για να βρεί ξανά τη χαμένη φωνή της έπρεπε να πιεί νερό απο το γουδί του αυτοκράτορα των λέξεων.Μόνο τότε θα λύνονταν τα μάγια της κακιάς μητριάς της.Ξεκίνησε αμέσως για το μαγεμένο δάσος.Οι σκιές των θεόρατων δέντρων την τρόμαζαν.Ξαφνικά άκουσε μια κραυγή.Έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε,αλλά δεν κατάφερε να ξεφύγει.Βρέθηκε κλειδωμένη σε ένα μπουντρούμι.Η μητριά της την ακολούθησε και της έστησε παγίδα.
Της είχε κλέψει τη φωνή όταν την έβαλε να ηχογραφήσει το τραγούδι του γάμου της με τον πατέρα της.
Έπρεπε να ξεφύγει με κάθε τρόπο.Δεν άντεχε άλλο να ζεί στη σιωπή της.Νύχτωσε.Κάτω απ'την κλειδωμένη πόρτα πέρασε ένα φλυτζάνι με τσάι της προχθεσινής μέρας.Λίγο αργότερα όλα σώπασαν.Αφού περίμενε λίγο,άρχισε να σκαρφαλώνει προς το φεγγίτη.
Λίγο ακόμα και θα κατάφερνε να βγεί έξω..
Επιτέλους,τώρα ήταν ελεύθερη και έτρεχε μακριά.
Το ξημέρωμα βρισκόταν έξω απο το παλάτι του αυτοκράτορα των λέξεων.Η αγωνία της είχε κορυφωθεί.Χτύπησε την πόρτα,και αφού της άνοιξαν ακολούθησε τον μπάτλερ.
Την οδήγησε στo σαλόνι και της είπε να περιμένει .
Ο Ομιλούντας κατέφτασε απογοητευμένος που κάποιος τον ενοχλούσε τόσο πρωί.Διάβασε το γράμμα που είχε ετοιμάσει η μικρή και εξηγούσε το πάθημά της.
Εκείνος άρχισε να γελάει,αλλά η διάθεσή του άλλαξε όταν αντίκρυσε το βουρκωμένο βλέμμα της επισκέπτριάς του.Εξαφανίστηκε απο μπροστά της και όταν επέστρεψε κρατούσε το γουδί.Ήταν γεμάτο με νερό της λίμνης ''ηχούς''.
Ήπιε και φωτίστηκε το πρόσωπό της.Ήπιε ξανά και τα μάτια της δάκρυσαν.
Στην τελευταία γουλιά ένας ήχος ευχαρίστησης βγήκε απο τα χείλη της.Επιτέλους μιλούσε ξανά.
Ευχαρίστησε τον βασιλιά και βγήκε φωνάζοντας στον δρόμο.Μιλούσε στα πουλιά,στα δέντρα στα λουλούδια.
Έτσι,είπε τα πάντα στον πατέρα της και έζησαν οι δυό τους καλά και εμείς καλύτερα.

CROSS