Σήμερα έχω ξυπνήσει απ’ τις 06:00!

Βάρβαρη ώρα!

Εκτός του ότι χάνεις τον καλύτερο ύπνο , αφήνεις και το ωραίο ζεστό σου κρεβατάκι και βγαίνεις στο κρύο!Και καλά να έχεις αυτοκίνητο. Μπαίνεις , ανάβεις το κλιματιστικό και είσαι οκ!

Άμα όμως δεν έχεις…πίκρα! 

Ξύπνησα λοιπόν πουρνό πουρνό γιατί έπρεπε να είμαι στο Υπουργείο Συγκοινωνιών στην Πειραιώς (όπου θα πήγαινα με ταξί και έπρεπε να είμαι εκεί στις 08.00.

Σηκώνομαι πάντα τουλάχιστον 1 ώρα νωρίτερα απ’ την ώρα που πρέπει να φύγω απ’ το σπίτι. Θέλω να έχω χρόνο μπροστά μου. Να χουζουρέψω κανένα 10λεπτο και μετά να σηκωθώ με την ησυχία μου να ετοιμαστώ.

Βγαίνω στον δρόμο και ψάχνω για ταξί…

Φυσικά πότε δεν βρίσκεις ταξί όταν το θέλεις και κυρίως όταν βιάζεσαι!

Ο γνωστός σε όλους μας Νόμος του Μέρφυ!

Σταματάω το πρώτο , είχε ήδη πελάτη και δεν βόλευε η διαδρομή , σταματάει το δεύτερο , άδειο, αλλά δεν του άρεσε η διαδρομή , το ίδιο συνέβη και με τα επόμενα δυο όπου τελικά στο πέμπτο τα κατάφερα! 

Φτάνω λοιπόν στο εν λόγω υπουργείο…στην πόρτα της εισόδου βλέπω το ωράριο εργασίας και μου πετάγονται τα μάτια! 08:30-13:30!

Τι ωράριο είναι αυτό καλέ????????? Απίστευτο!!! 

Σκέφτομαι πως σχεδόν τις μισές  ώρες που εκείνοι εργάζονται εγώ τις τρώω στο δρόμο για να πάω στην δουλειά!

Δεν μπορώ να πω βέβαια , οι άνθρωποι ήταν πολύ εξυπηρετικοί αλλά και πάλι γιατί να μην είναι? Πέντε ωρίτσες είναι αυτές…

Είναι τυχερός τελικά όποιος εργάζεται σε Δημόσια Υπηρεσία.

Προσωπικά τον ζηλεύω. (με την καλή έννοια του όρου πάντα).Όχι τόσο για την ποσότητα της δουλειάς (πιστεύω πως υπάρχουν και κάποιοι που εργάζονται σε αυτόν τον τομέα παρά τα όσα ακούγονται) όσο για το ωράριο.

Μεγάλο πράγμα να είσαι νωρίς στο σπίτι σου! Έχεις όλη την μέρα ελεύθερη, να κάνεις τις δουλείες σου , να δεις φίλους και γνωστούς , να αξιοποιήσεις τον χρόνο σου σε κάποιο χόμπι , να κοιμηθείς, να πας για ψώνια , να φροντίσεις την οικογένεια σου (εφόσον έχεις) , να ασχοληθείς με τον εαυτό σου , το σπίτι σου ή ότι άλλο σου αρέσει.

Ενώ εμείς , οι ιδιωτικοί υπάλληλοι , πρέπει όλα αυτά να τα τακτοποιήσουμε μετά τις 18:00 , 19:00 ,20:00 και πάει λέγοντας!

Μα πώς γίνεται αυτό? Με θέληση…μου απαντάω…Ναι, απ’ αυτήν έχω, χρόνο δεν έχω!Anyway.

Αφού τελείωσα λοιπόν την δουλειά που είχα στο Υπουργείο , η ώρα είχε πάει ήδη 10:30 πήρα το δρόμο για το γραφείο στο οποίο έφτασα στις 11:30! 

Συνειδητοποίησα λοιπόν πως ενώ η μέρα μου ουσιαστικά τώρα ξεκινάει , εγώ ήδη βαριέμαι και ήδη νιώθω κουρασμένη!

16:20…η μέρα προχωράει σε καλούς ρυθμούς αλλά παρόλα αυτά ανυπομονώ να έρθει η ώρα του σχολάσματος να φύγει και η σημερινή ημέρα, που σαν Δευτέρα είναι όπως και να ‘χει δύσκολη , να έρθει η Τρίτη , να περάσει , ώσπου να φτάσουμε αισίως στην καλύτερη μέρα της εβδομάδας που δεν είναι άλλη απ’ την Παρασκευή!

Χμ...σαν να βιάζομαι λιγάκι...!:)

Αλήθεια , γιατί θεωρώ ότι η μέρα μου ξεκινάει απ’ την στιγμή που θα πάω στην δουλειά και τελειώνει την στιγμή που θα φύγω απ’ την δουλειά? 

Καλή Μας Εβδομάδα!!!