Πόσο περίπλοκη μπορεί να γίνει ώρες ώρες η ζωή. Από εκεί που δεν το περιμένεις έρχονται τα πάνω κάτω. Εκεί που όλα μοιάζουν με γαλήνια λίμνη, πλαισιωμένη με μυρωδιές αγιοκλήματος και τιτιβίσματα πουλιών αλλάζουν. Γίνονται θύελλα, άνεμοι που ορμούν από την κορφή  του πιο απρόσιτου βουνού και κυριεύουν τη θάλασσα.

Έτσι και η ζωή της. Η τόσο γαλήνια, η τακτοποιημένη, η ζηλευτή ίσως από πολλούς ζωή της είχε αναστατωθεί. Η μορφή του είχε κυριεύσει τόσο απρόσμενα το είναι της και είχε θεριέψει την ψυχή της. Ένοιωθε ίδια με κύμα θεόρατο, έτοιμο να χτυπηθεί σε βράχια δυσπρόσιτα, χωρίς να νοιάζεται αν σε αυτό το τρελό του παραλήρημα παρέσερνε όλα και όσους είχε αγαπήσει στην άβυσσο.

«Πρέπει να το παραδεχτώ. Ερωτεύτηκα», σκέφτηκε για πρώτη φορά μετά από όλα εκείνα τα γεγονότα  - που ούτε στον εαυτό της δεν τολμούσε να ομολογήσει ότι συνέβησαν  - εκείνο το βράδυ, που καθόταν ξανά μόνη στο μπαλκόνι και κοιτούσε το φεγγάρι να παίζει κρυφτό με τα σύννεφα. Θυμήθηκε πως όταν ήταν μικρή είχε ταυτίσει αυτό το θέαμα με ένα παραμύθι… «Ο γίγαντας που έφαγε το φεγγάρι». Ένας κακός γίγαντας απειλούσε να φάει το φεγγάρι σαν τυρί, και ο καλός ιππότης έσωζε τη νύχτα και γινόταν ήρωας για χατίρι της αγαπημένης του.

«Μόνο που δεν υπάρχουν ιππότες» μονολόγησε για άλλη μια φορά την ώρα που έφερνε στα χείλη της το ποτήρι με το κόκκινο κρασί.

Η νύχτα έφερε το άρωμά του και ένιωσε να ανατριχιάζει από ένα απροσδιόριστο άγγιγμα στο λαιμό της.

Άκουσε το κινητό της να χτυπά…Το σήκωσε χωρίς αναπνοή…Η φωνή του ήταν στην άλλη άκρη:

«Καλησπέρα. Είπες ότι πρέπει να μιλήσουμε. Είμαι κάτω από το σπίτι σου. Μπορώ να ανέβω;»

«Έλα», είπε ξεψυχισμένα αν και γνώριζε ότι πιθανότατα συναινούσε στο μεγαλύτερο λάθος της ζωής της. «Τουλάχιστον θα ξέρω πως είμαι ζωντανή», συμπλήρωσε η εσωτερική της φωνή καθώς πήγαινε να ανοίξει την πόρτα της εισόδου.

Tην ιστορία έγραψε η MARGOT και το κουκουτσομετάλλιο λογοτεχνίας μας της ανήκει γι αυτήν την εβδομάδα

Παίζαμε με τις λέξεις ΜΟΡΦΗ  ΚΥΜΑ  ΚΟΡΥΦΗ  ΗΡΩΑΣ  ΤΥΡΙ