Το φάντασμα σκεφτόταν την ευχετήρια κάρτα που είχε να γράψει στο ανηψάκι του για την αποφοίτησή του απο την Μεγάλη Σχολή των Φαντασμάτων: "καλό μου ανηψούδι, σου εύχομαι καλή σταδιοδρομία στον κόσμο των φαντασμάτων και ..." μα πριν προλάβει να τελειώσει την πρότασή του, χτύπησε η πόρτα. Ήταν ο πρόεδρος της Ένωσης Φαντασμάτων και έμοιαζε πολύ ανήσυχος. Είχε χαθεί το μαντήλι από την συλλογή του σωματείου, αυτό το μεταξωτό πανέμορφο μαντήλι που κάποιο ηρωικό φάντασμα είχε κερδίσει στην πάλη του με έναν ταλαίπωρο μεσήλικα όταν ο τελευταίος το κυνήγησε μέχρι την άλλη άκρη της πόλης επειδή τον είχε τρομάξει κόβωντας του τον μεσημεριανό ύπνο. Βγήκαν μαζί έξω από το σπίτι, κατευθυνόμενοι ως την πλατεία. Η βροχή ήταν δυνατή και η ομπρέλα χρησίμευε μόνο ως καμουφλάζ καθώς τα φαντάσματα είναι αδιάβροχα. Εκεί συναντήθηκαν φαντασματάκια, μπαμπουλάκια και άλλα αερικά και ξεκίνησαν για το σπίτι του κυρίως υπόπτου που δεν ήταν άλλος από τον λιποτάκτη της παρέας ο οποίος πριν καιρό είχε απαρνηθεί την φαντασματένια φύση του για ένα πιάτο γι-ο-βαρλάκια. (το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι?

Aυτή είναι η ιστορία που παίρνει το κουκουτσομετάλλιο λογοτεχνίας

και την έγραψε η MELLIA

Παίζαμε με τις λέξεις.

ΟΜΠΡΕΛΑ  ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ  ΠΡΟΤΑΣΗ  ΦΑΝΤΑΣΜΑ  ΜΕΤΑΞΙ