(Κάνω αναδημοσίευση ενός κειμένου που αναρτήθηκε σήμερα στο www.acrobase.gr)
"Αγαπητέ μου φίλε,
Το περασμένο Σάββατο, έγινε κάτι που δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου, ένας συμμαθητής σου, ένα 15χρονο παιδί, ο Αλέξανδρος, έπεφτε νεκρός από την σφαίρα ενός ανθρώπου που μισθοδοτείται, για να φυλάει τους πολίτες και να τους προστατεύει.
Δεν μπορεί κανείς λογικός άνθρωπος να καταλάβει, πως γίνεται στον εικοστό πρώτο αιώνα, να υπάρχει όργανο της τάξης, που κάνει χρήση του υπηρεσιακού του όπλου, που σκοπό έχει να προστατεύει και όχι να μας απειλεί, για οποιονδήποτε λόγο.
Προσωπικά, αγαπητό μου παιδί, με αφήνει παγερά αδιάφορο, ο λόγος που έβγαλε το όπλο από την θήκη του, αυτό από μόνο του είναι αδίκημα, το ότι πυροβόλησε κιόλας, το αδίκημα γίνεται ειδεχθές κακούργημα.
Δεν σου γράφω παιδί μου, αυτή την επιστολή, για να σου εξηγήσω τους λόγους που έγινε αυτή η πράξη, αλλά θέλω να σου εναποθέσω τους λόγους που αδίκως θεωρούμε ότι έγινε αυτό το ανήκουστο, ο θάνατος του δικού μας Αλέξανδρου.
1ον Δεν έγινε το φονικό, επειδή κάποιοι το αποφάσισαν, ήταν εγκληματική ενέργεια με ή χωρίς ελαφρυντικά ενός μεμονωμένου οργάνου της τάξεως.
2ον Προσπαθούν να σε πείσουν, συγκεκριμένοι πολιτικοί φορείς, ότι αυτός ο φόνος συνδέεται με άλλους φόνους, όπως πχ του Πέτρουλα το 1965. Αγαπητό μου παιδί, το 1965, στην Ελλάδα, μια μυστική οργάνωση έσκαβε τις δομές της τότε ασθενούς δημοκρατίας, αυτό ονομάστηκε παρακράτος και λίγο μετά μετουσιώθηκε σε στρατιωτικό κίνημα, που για επτά ολόκληρα χρόνια μας επέβαλε μια στυγνή δικτατορία. Σήμερα παιδί μου αυτές οι συνθήκες δεν υπάρχουν.
Μπορεί τα τελευταία 25 χρόνια, να υπάρχει κατάχρηση εξουσίας από πολιτικούς δικαστικούς υπαλλήλους του δημοσίου και όργανα της τάξης, αλλά έχουμε δημοκρατία και η δημοκρατία μας λειτουργεί, παρά τα εμπόδια., παρά την κακοδιαχείριση.
3ον Δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί δολοφόνοι δεκαπεντάχρονων παιδιών. Στην κοινωνία που ζούμε αγαπητό μου παιδί, υπάρχουν κακοί πολιτικοί, κακοί μηχανικοί, κακοί δικηγόροι, κακοί γιατροί και κακοί αστυνομικοί. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, αυτοί που δεν φαίνονται, που δεν ξεχωρίζουν, αυτοί που κάνουν την δουλειά τους, ασκούν το λειτούργημα ή την επιστήμη τους, σεβόμενοι το σύνολο.
Αυτοί παιδί μου, είναι οι περισσότεροι, αλλά πνίγονται μέσα στην σαπίλα των άλλων, μυρίζουν τις βρωμιές των άλλων, ενώ οι ίδιοι είναι καθαροί.
Υπάρχουν παιδί μου, αστυνομικοί, που πυροβολούν παιδιά, που τα πιάνουν από τους εμπόρους ναρκωτικών, που πουλάνε προστασία, αλλά υπάρχουν και οι άλλοι, οι περισσότεροι, που με μισθό 700 ευρώ τον μήνα, τιμούν την στολή που φοράνε, τιμούν τον όρκο που δώσανε και εισπράττουν άδικα την δικιά σου οργή, για ευθύνες άλλων.
Μάθε αγαπητό μου παιδί, να φιλτράρεις αυτά που σου λένε. Δεν θέλουν όλοι το καλό σου, μερικοί θέλουν να εκμεταλλευτούν τον θάνατο του Αλέξανδρου, για να σε κάνουν υποχείριο τους. Κράτησε επιφυλάξεις για τις προθέσεις των άλλων, δούλεψε στο μυαλό σου, κάθε τι που ακούς και προσπάθησε να ακούς πολύ και να κρίνεις σύμφωνα με την θέληση σου.
Θέλω τελειώνοντας να απολογηθώ παιδί μου, που η δικιά μου μεταπολεμική γενιά, που ανδρώθηκε την σπουδαία δεκαετία του ’60, δεν κατάφερε να σου παραδώσει έναν πολύ καλύτερο κόσμο, μια κοινωνία χωρίς λαμόγια, χωρίς την αίσθηση ότι σήμερα επιπλέουν μόνο οι φελλοί, χωρίς αστυνομικούς που πυροβολούν παιδιά, χωρίς παρατάξεις που το εκμεταλλεύονται αυτό και σκυλεύουν το άψυχο σώμα του παιδιού μας, του συμμαθητή σας, του δικού μας Αλέξανδρου.
ΣΧ"