Φύγαμε ταξίδι!
τις βαλίτσες τις πήρες;
18 Δεκεμβρίου 2006, 17:10
Ναζιμ Χικμετ (Μέρος 2ο)


Παρόλο που είναι ελεύθερος ακολουθείται παντού από την αστυνομία. Φαινόταν αδύνατο να εκδόσει τα βιβλία και τα έργα του. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του έχει γράψει το  Kuvay-i Milliye (Το έπος του εθνικού αγώνα) αλλά δεν το εκδίδει. Φεύγει από την Τουρκία και πηγαίνει με καράβι στην Ρουμανια και από εκεί στην Μοσχα. Μετά από αυτό το γεγονός η οικογένεια του παρακολουθείται στενά και αφορίζεται από την Τουρκική του υπηκοότητα. Ο Ναζιμ Χικμετ ταξιδεύει αρκετά, πηγαίνει σε διεθνή συνέδρια και γίνεται γνωστός ανά το παγκόσμιο. Παρόλα αυτά η Σοβιετική Ένωση δεν είναι όπως την περίμενε. Μέχρι το θάνατο του Σταλιν έγιναν απόπειρες δολοφονίας του παρόλο που ο ίδιος δεν έκρινε ποτέ τις μεθόδους του Στάλιν και προσπαθούσε να προωθήσει το Σοσιαλισμο σε όλο τον κόσμο. Ταξίδεψε σε πολλές Σοσιαλιστικές χώρες.

 Έγραψε ποιήματα ενάντια στον πόλεμο και στα πυρηνικά όπλα και ο κόσμος τον έβλεπε όχι ως κάποιον που έκανε προπαγάνδα αλλά σαν κάποιο που ήταν ειλικρηνής στις απόψεις του, ακόμα και όταν η Σοβιετική ένωση προσπαθούσε να αναπτύξει την προπαγάνδα για την σημασία της ειρήνης. Το 1952 έγινε και διοικητικό στέλεχος του συμβουλίου παγκόσμιας ειρήνης. Το 1956 νοσηλεύεται για 9 μήνες στο νοσοκομείο ενώ όταν αναρρώνει το 1957 ταξιδεύει στις Δυτικές χώρες της Σοβιετικής ένωσης. Ένας έρωτας μπαίνει στη ζωή του και πάλι το 1955, η Vera Tulyakova, την οποία περνά κατά πολλά χρόνια. Ο ποιητής νιώθει να ερωτεύεται για “πρώτη φορά”. Αν και η Βέρα του ζητά να διακόψουν οταν εκείνος αναγκάζεται αν φυγει από τη Μόσχα λόγω προβληματων υγείας, όταν ο Ναζιμ Χικμετ επιστρέφει συνεργάζονται και μέχρι το 1960 αποφασίζουν να μείνουν μαζί.  Με την προηγούμενη του συμβία δεν είχαν παντρευτεί οπόταν δεν υπάρχουν οποιεσδήποτε νομικές διαδικασίες. Μένουν μαζί και τον Νοέμβριο του 1960 παντρεύονται αφού ο Ναζιμ ζηλεύει αυτή την νέα παρουσία και θέλει να νιώθει πιο ασφαλής. Τον Σεμπτέμβριο τπυ 1961 γράφει το ποιήμα “Αυτοβιογραφία” (ένα από τα προσωπικά αγαπημένα μου). Το 1962 του δίνεται διαβατήριο Σοβιετικής υπηκοότητας.

 Αργότερα όταν πηγαίνει με τη γυναίκα του στην Αίγυπτο  για να συμετάσχει στο συνέδριο του συνδέσμου συγγραφέων στην Ασία και την Αφρική, οι Κινέζοι διπλωματούχοι αντίθενται στην συμετοχή του ως εκπρόσωπος της Τουρκίας, αφού δεν έχει Τουρκικό διαβατήριο. Τότε ο Ναζιμ Χικμετ εξηγεί σε μια ομιλία τις σχέσεις του με την Τουρκία και πόσο δυνατός έιναι αυτός ο δεσμός και καταχειροκροτείται, ενώ επίσης εκλέγεται επικεφαλής του συνεδρίου. Αν και ο Ναζιμ Χικμετ έχει σοβαρά προβλήματα υγειας με τη γυναίκα του ταξιδεύουν συνεχώς, ενω η Τουρκική γλώσσα και το φαγητό είναι τρόποι χαλάρωσης. Επιστρέφουν στη Μόσχα στις αρχές του 1963. ο Ναζιμ Χικμετ γράφει το ποίημα “Cenase Merasimim” (My funeral Rite).

Στις 3 Ιουνίου του 1963 ο Ναζιμ Χικμετ πεθαίνει από καρδιακή προσβολή. Η ταφή έγινε στο κοιμητηριο Novodevıcıty στην Μόσχα. Μέχρι τώρα ο τάφος του δεν έχει Μεταφερθεί στην Τουρκία.

 
 

AUTOBIOGRAPHY

Translated by Larry Clark

 

I was born in 1902

And never returned to the city of my youth-

I don’t like to turn back

I was the grandchild of a pasha in Halep

      at the age of three

A student at the Communist University

      in Moscow at the

      age of nineteen,

A guest of the Tseka Party once more

      in Moscow at the age of forty-nine,

And since the age of fourteen I’ve been a poet

Some people know by heart all the kinds of grasses, others

      the fishes

But I, the separations.

Some people know by heart the name of stars,

But I the longings.

I’ve lain in prisons and in great hotels,

I’ve starved and during a hunger strike I ate next to nothing.

They wanted to hand me at the age of thirty

They wanted to give me amnesty at the age of forty-eight

And they gave it

I spend half a year in black concrete at the age of thirty-six

I flew from Prague to Havana in eighteen hours at the age of fifty-nine

I walked with a friend on the sea towards death in 1951,

I awaited death on my back with a cracked heart for four months in ‘52

I was insanely jealous of the women I loved.

I cheated on my women

I didn’t talk behind my friends backs

I drank, but I was no drunkard.

I squeezed out my money with the sweat of my brow, how lucky for me

A was ashamed for other when they connived

I lied.

I rode trains, planes cars-most people can’t ride.

I went to the opera-most people can’t go or even comprehend opera.

After the age of twenty-one I stopped going places most people go to:

Mosque, church, worship, synagogue, shrine,

But now and then had my coffee grinds read.

My writings are published in thirty or forty languages,

But not in my Turkish, they’re forbidden in my Turkey.

Still, I wasn’t struck down my cancer,

But then, it isn’t necessary to be struck down.

I’ll never have the chance to be prime minister,

But then, I’m not anxiously seeking this job

Also, I never went to war,

I never went down into the shelters in the middle of the night,

I didn’t throw myself to the grownd under the living planes,

But when I was nearly sixty I fell in love.

In short, comrades:

Although I’ m dying of grief in great Berlin

I can say that I lived decently,

And as for how much longer I’ll live

Or what things will come out of my head, I have no idea.

 

 

 LIKE KEREM

Translated by Larry Clark

  The air is lead-heavy

     cry

        cry

           cry

  

     I’ m crying out

Run!

     I’m calling you

           to melt the lead

They tell me:

    “Your own voise will turn you to ash

         burning

             burning

                 like Kerem”

 

“There are many sufferings

But none to suffer with you

 

The ears

     of their hearts

                  are deaf

The air is lead heavy

I tell them:

     “Let me be ashes

          burning

              burning

                   like Kerem

For if I do not burn

      and if you do not burn

          and if we do not burn

      who else

                is here

           to dis-

               pel

               the dark-

                        ness..

The air is earth pregnant

The air is lead-heavy

     cry

          cry

               cry

      I’m crying out

Run!

     I’m calling you

          to melt the lead!

   

 

ON VICTORY

Translated by Larry Clark

  Your terrified hands compress your wound

     you bite your lips until they bleed

         somehow you endure the pain

Now home has turned into a scream

           a bare and pitiless scream

Now victory will be seized and ripped apart

      by hands whose mercy has run out

 

The interminable days

     pass with the news of victory and death

The enemy is cruel

     cunning and harsh

Our men fight to their deaths

       -however much they deserved to live-

To their deaths

        -however many die

As though they are going out

     with songs and flags

           to march on a holiday

 

   Υ.Γ. Απολογούμαι για την καθυστέρηση του 2ου μέρους. Στο τρίτο μέρος θα ακολουθήσουν και άλλα ποιήματα. επίσης τα ποιήματα είναι στα Αγγλικά αφού δεν ηθελα να αλοιωθεί το νόημα με την μετάφραση τους.                      
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

thank (20.01.2007)
Ευτυχώς που υπάρχουν και πόστ με θεματολογία όπως η δική σου. Μου άρεσε πολύ η παρουσίασή σου. Και ό άνθρωπος που διάλεξες να αναδείξεις. Ενώ θα έπρεπε, δεν ειναι τόσο γνωστός.

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
avgi
avgi
φοιτήτρια


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/avgi

σκεψεις παραλογισμοί και..εγώ!

Tags

funny i've been thinking.... politics thats me! the strange side of me άντρες βιβλία γυναίκες έρως



Επίσημοι αναγνώστες (8)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links