Εικαστικές τέχνες 

Όταν μιλάμε για  γλυπτική στους ινδιάνους, αναφερόμαστε κυρίως στην ξυλογλυπτική, αλλά και σε όλα τα συνδυαστικά αντικείμενα. Οι λαοί που ζούσαν σε περιοχές με πυκνά δάση έγιναν ταλαντούχοι ξυλογλύπτες.

Υπάρχουν όμως και περιοχές, όπως ή περιοχή των μεγάλων Λιμνών, όπου βρίσκουμε πλούσια λιθόγλυπτα , επιδέξια κατεργασμένα με πολλούς τρόπους, ο προορισμός των οποίων ήταν κυρίως τελετουργικός.

Για τις φυλές των ινδιάνων ή επιλογή του ξύλου είχε ζωτική σημασία να προέρχεται από δέντρο χτυπημένο από κεραυνό. 
Στην περιοχή των μεγάλων πεδιάδων υπάρχει μια τέχνη που δεν την συναντάμε πουθενά στον κόσμο. Είναι η διακόσμηση με αγκάθια σκαντζόχοιρου, τα οποία λειαίνονται, βάφονται και τοποθετούνται πάνω σε δέρματα ζώων ή σε υφαντά.Στη βόρεια Αμερική βλέπουμε ωραία σκαλισμένα όστρακα , εγχάρακτα περιδέραια, στολίδια ενδυμασίας , πέτρινα ομοιώματα προγονικών μορφών ή θεοτήτων, καθώς επίσης και πολλές πίπες σκαλισμένες σε σχήματα ζώων ή πτηνών.

Τα ψηλά σκαλιστά ξύλινα γλυπτά δημιουργούνταν για να διακοσμήσουν πόρτες, τάφους ή μνημειακές στήλες. Συνδέονταν ακόμη με τοτεμικούς μύθους της φυλής. Το στυλ της γλυπτικής συνήθως έχει ζωηρό ύφος και εκφράζει την ένταση που εκπορεύεται από το συνδυασμό σχεδίου και χρώματος.

Τα τοτέμ είναι οι πιο χαρακτηριστικές και εντυπωσιακές μορφές ξυλογλυπτικής τέχνης. Αναπτύχθηκαν κυρίως στην βορειοδυτική ακτή και το ύψος τους κυμαίνονταν από 3 έως 25 μέτρα .

Το υλικό τους ήταν κυρίως ο κέδρος και είχαν επάνω τους έναν αριθμό συμβόλων με μορφή ζώων το ένα πάνω στο άλλο.

Τα πρώιμα τοτέμ ήταν ζωγραφισμένα με μαύρα, κόκκινα, γαλαζοπράσινα και λευκά χρώματα. Αργότερα χρησιμοποιήθηκαν και πιο λαμπερά χρώματα. Κυρίως έδιναν έμφαση στις ακριβείς γραμμές.Η ζωγραφική των ινδιάνων είχε σαν σκοπό την διακόσμηση κάθε είδους αντικειμένου. Κάποια αντικείμενα είχαν θρησκευτική σκοπιμότητα και κάποια άλλα κοσμική ή και τα δύο μαζί.

Η διακόσμηση δεν αποτελούσε πάντα ένδειξη σχετικά με τις χρήσεις αυτές.

Ο ινδιάνος ζωγράφος γρήγορα αντιλήφθηκε πως δε μπορούσε να αναπαραστήσει αυτό που έβλεπε στη φύση τόσο τέλεια όσο ο δημιουργός και παραιτήθηκε από αυτήν τη διαδικασία. Έτσι αναζήτησε το πνεύμα και την ουσία του αντικειμένου και αυτό απεικόνισε στο σχέδιό του. Συλλαμβάνοντας την ψυχή του αντικειμένου, έδινε μια μαγική διάσταση. Ένα σχέδιο μπορεί να φαινόταν αρχικά ως μια έγχρωμη διακόσμηση, για τον μυημένο όμως ήταν το πνεύμα-φύλακας του ιδιοκτήτη.

Τα χρώματα τα πετύχαιναν συνήθως με ορυκτές χρωστικές ουσίες ή φυτικές βαφές .

Οι ινδιάνοι διακοσμούσαν όχι μόνο την κατοικία και τα αντικείμενα τους , αλλά και τον ίδιο τον εαυτό τους καθώς και το άλογό τους.

Κεραμική 

Με την κεραμική ασχολήθηκαν κυρίως οι Ινδιάνοι των νοτιοδυτικών περιοχών. 

Οι Μόγκολαν έφτιαχνα συνήθως κεραμικά διακοσμημένα με μαύρα γεωμετρικά σχήματα ή με μορφές ανθρώπων και ζώων τα οποία ήταν συνήθως καλλημένα με ένα λευκό στρώμα.

Σημαντική ήταν η παραγωγή κεραμικών και στους Ανασάζι των οποίων τα κεραμικά χωρίζονται σε δυο είδη : Τα γκρίζα χρηστικά αγγεία και στα αγγεία με διακόσμηση μαύρου χρώματος με λευκό (έχουν βρεθεί και κάποια αγγεία με διακόσμηση μαύρου πάνω σε κίτρινο και κόκκινο).

Τα κύρια σχήματα της κεραμικής τους που έχουν βρεθεί ήταν υδρίες, λεκάνες, πίθοι, κουτάλες, πιάτα και ζωόμορφα ή ανθρωπόμορφα ειδώλια διαφόρων μεγεθών.

Η Ινδιάνικη τέχνη ήταν θρησκευτική , πολιτική, κοινωνική , χιουμοριστική , ερωτική, νατουραλιστικά αλλά πάνω από όλα μαγική. Κανείς δεν γνωρίζει ποια θα ήταν η πορεία της , αν της είχε επιτραπεί η εξέλιξη.

Πηγή : nea-acropoli.gr