Βρίσκω το χάρτη και σύρω μια ευθεία γραμμή
 πέρα από τους ποταμούς, αγροκτήματα, και τις κρατικές γραμμές
 η απόσταση από το «Α» όπου είσαι
 είναι μόνο  ένα δάχτυλο-μήκος..
 ότι βλέπω,
 αγγίζω τη θέση όπου θα έβρισκα το πρόσωπό σου
 το δάχτυλό μου στις πτυχές των απόμακρων σκοτεινών θέσεων
 κρεμώ το παλτό μου επάνω στον πρώτο φραγμό
 είμαι εκεί σε μια ειρήνη που έχω βρεί μέχρι τώρα...
 το γέλιο διαπερνά τη σιωπή μου
 δεδομένου ότι μεθυσμένα άτομα βρίσκουν τις ρωγμές στην επιστήμη
 τα φαντάσματα... θόρυβοι,λέξεις συνήθως..
 με ακριβώς τις φωνές...
 οι λέξεις σου στη μνήμη μου
 είναι όπως η μουσική σε μένα..

 εγώ είμαι μίλια από όπου είσαι,
 στο κρύο έδαφος...
 προσεύχομαι.. σε κάτι που με επιλέγει επάνω
 και με θέτει κάτω στα θερμά όπλα σου..

 έχω ταξιδεψει μέχρι τώρα στο εμείς...
 θα έθετα την πυρκαγιά στον τρίτο φραγμό
 θα μοιραζόμαστε ο ένας τον άλλον όπως ένα νησί
 μέχρι εξαντλημένοι,θα κλείνουμε τα βλέφαρά μας
 και θα ονειρεύομαστε..

 πάρτε..
 από την τελευταία θέση φύγαμε..
... κλαίμε
 τη χαρά Α που δεν μπορούμε να κρατήσουμε...

( ένα τραγούδι  μπορεί να λέει τόσα πολλά μέσα σου..

ένα τραγούδι μπορεί να ''είσαι εσύ''....

συμβαίνει πολλές φορές να το ακούς για καιρό..και ξαφνικά,

σε μια στιγμή να συνειδητοποιείς ότι τελικά αυτό ζεις..

ότι είναι μια πραγματικότητα..

μέσα σ'αυτήν την πραγματικότητα..

μπορείς να είσαι πικραμένος χωρίς να στερεύει η αγάπη σου?

μπορείς να φτάνεις στο αδύνατο χωρίς να εγκαταλείπεις το στενό χώρο του δυνατού?

..μια πραγματικότητα που για τον κάθε 'μεγάλο δημιουργό' πάντα ερμηνεύεται,

ενώ για μας πάντα μένει ανερμήνευτη.....)