..πολλές φορές είναι καλύτερα να αφήνουμε τα "πράγματα"

να φεύγουν το ίδιο εύκολα όπως έρχοντε...

διαφορετικαά?? θα ανακαλύψουμε ότι

τα χέρια μας  είναι γεμάτα μα η καρδιά μας άδεια......

 "Κρατάει μέσα στα χέρια της ένα τριαντάφυλλο.
Μα πως γλιστράει τόσο μακριά μες στα νερά του ήλιου
με  μια κίνηση κύκνου;
Τι ψάχνει μέσα στο γαλάζιο, μες στο μενεξεδί και πράσινο;
Ποιον ψάχνει που ξεχάστηκε όταν το κύμα
Τραβήχτηκε απ' την αμμουδιά
Κι' έμεινε πέρα. Εκεί,
Που τα όνειρα κοιμούνται ακίνητα.
-Ποιο του Σεπτέμβρη;-
Τρέχει ανάμεσα στον ήλιο και στον ήλιο
μες στα νερά μ' ένα τριαντάφυλλο στα χέρια
παλιά επιθυμία κήπου
χάρισμα τώρα στον Σεπτέμβρη.
Είναι άφθαρτη όχι μονάχα η μέρα και τα βότσαλα
εκεί που πλάγιασε μ' έρωτα πριν ή πέρα από τον έρωτα
είναι μια λέξη
Μια μοναχά, κλειστή μέσα στα πέταλά της
πιο κρυφή από βυθό τριαντάφυλλου
παλιά επιθυμία κήπου
πάντοτε,
όσο τα βότσαλα,
όσο η μέρα"

..ότι περνάει χάνεται...

στο βάθος του χρόνου...στο βάθος της ψυχής..

                   ..στον ωραιότερο Αύγουστο κ Σεπτέμβρη της ζωής μας..

                               ποτέ δεν θαναι το ίδιο όμορφοι....το ίδιο μαγικοί....

  Η πόρτα κλείνει, η γιορτή τελειώνει
έξω στο δρόμο το φως με τυφλώνει και
βγαίνω στο δρόμο που βγάζει απ' την πόλη
λίγο προτού να ξυπνήσουνε όλοι...