Είχε εθιστεί.Κάθε βράδυ μάζευε φίλους και γνωστούς.Είχε μετατρέψει το σπίτι σε χαρτοπαικτική λέσχη.Ο σύζυγος,απογοητευμένος και προβληματισμένος, τις πρωινές ώρες,που η γυναίκα του έπεφτε να κοιμηθεί ,εκμεταλλευόταν την ευκαιρία και δεν  την άφηνε να κλείσει μάτι απο την κρεβατομουρμούρα.
Της έλεγε για την ακαταστασία του σπιτιού που είχε γίνει σαν σταύλος και ότι έχανε ολόκληρο το μισθό της στα χαρτιά.Εκέινη το μόνο που ευχόταν, ήταν να είχε ένα φερμουάρ να του κλείσει το στόμα.
Όμως ένα απόγευμα επιστρέφοντας απο τη δουλειά της, βρήκε ένα σημείωμα στο τραπεζάκι δίπλα απο την πόρτα,και το σπίτι μισοάδειο.Ο σύζυγός της την είχε εγκαταλείψει.Αυτό την
έκανε να αναθεωρήσει μερικά πράγματα και να απομακρυνθεί λίγο απο το πάθος της.
Πέρασαν δύο μέρες και δεν είχε πιάσει τράπουλα στα χέρια της.Αλλά όποτε πέρναγε απο τον διάδρομο έβλεπε το μπαστούνι του πεθερού της να κρέμεται στην κρεμάστρα,ακριβώς στην ίδια θέση που το είχε αφήσει εκείνος την τελευταία φορά που ήταν μαζί τους,και σκεφτόταν τα άλλα,τα χρωματιστά μπαστούνια.Ένα δάκρυ κύλησε απο τα μάτια της εκείνη τη στιγμή.
Την επόμενη μέρα ,τρίτη της αποτοξίνωσής της,γέμισε μια κούπα καφέ και έκατσε να τον απολάυσει.Όμως βλέποντας την κούπα δυο δάκρυα κύλησαν απο τα μάτια της.Θυμήθηκε τις άλλες κούπες,με τους αριθμούς και τις φιγούρες.
Τέταρτη μέρα και αποφάσισε να ξεκινήσει να καθαρίζει το σπίτι για να ξεχνιέται.Πρώτα καθάρισε τους ιστούς γύρω απο το κάδρο και συνέχισε με τα έπιπλα παραλείποντας την τραπεζαρία, για ευνόητους λόγους.
Στην κουζίνα άλλαξε το τραπεζομάντηλο με ένα καρό,που ήταν δίπλα στο νεροχύτη.Μόλις το έστρωσε και πρόσεξε το σχέδιο,τρία δάκρυα κύλησαν απο τα μάτια της και ένας βαρύς αναστεναγμός ξέφυγε απ'το στόμα της.
Δεν άντεχε άλλο,τηλεφώνησε στους φίλους της και το ίδιο βράδυ έκανε την δυναμική επάνοδό της στην πράσινη τσόχα.Αυτό θα έκανε,δεν είχε ανάγκη απο σύζυγο.Θα περνούσε τη ζωή της παρέα με τις χάρτινες φιγόυρες ,που τελικά έγινε όμοια μ'αυτές.
Μερικά χρόνια αργότερα ένας κύριος κρατούσε μια ανθοδέσμη και πέρναγε την πόρτα ενός μεγάλου ψυχιατρείου.Πήγε να βρεί την πρώην συζυγό του και να την αποχαιρετήσει οριστικά.Την είδε να χορέυει ως Ντάμα,αλλάζοντας

καβαλιέρους.Κοίταξε το ρολόι του,τον περίμενε η οικογένειά του,δεν έπρεπε ν'αργήσει.

Αυτή είναι η ιστορία του CROSS που δίκαια προτιμήθηκε για μετάλλιο...χαχαχααα