Περπατούσε μέχρι που έφτασε στην κορυφή του λόφου.Εκεί,ξάπλωσε πάνω στο αυτοσχέδιο καλαμένιο στρώμα του και κοίταζε τον φεγγαρολουσμένο ουρανό.Κάθε φορά που είχε πανσέληνο μάζευε τις αγαπημένες του μουσικές και πήγαινε στο λόφο,να χορέψει με τα σύννεφα.Ό,τι και να συνέβαινε δεν χαλούσε αυτή τη συνταγή,γιατί ήξερε πως το αποτέλεσμα τον κρατούσε ζωντανό και έτοιμο για κάθε πρόκληση.
Είδε δύο μεγάλα παχιά σύννεφα που έτσι όπως είχαν ενωθεί έμοιαζαν με πρόβατα ,με μικρά μάλλον πρόβατα ,γυάλινα, σαν τα σχέδια μιας σβούρας ή μάλλον
σαν τισ φιγούρες ενός χαρταετού που μπλέχτηκε στα κλαδιά κάποιου δέντρου και έμεινε εκεί να θυμίζει μια περασμένη ζωή ,μια παλιά ανάμνηση σαν μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία.Έτσι και εκείνος,μόλις τελείωσε το ταξίδι του στη ζωή ,έπιασε ένα σύννεφο και χάθηκε στο δικό του όνειρο,αφήνοντας μια ανάμνηση να θυμίζει ότι κάποτε απο  εκείνο το  λόφο κάποιος είχε περάσει και είχε αφήσει το δικό του σημάδι

CROSS.

Αυτή είναι η ιστορία του προέδρου μας του CROSS που παίρνει το χρυσό κουκουτσομετάλλιο

 Και την πιο κάτω έγραψε το κουκουτσάκι MELLIA που τσέπωσε το αργυρένιο μας

"Γύριζε σαν σβούρα! Δεν μπορούσε να βρει ησυχία. Κατά τις πέντε το πρωί, αφού είχε χάσει την μάχη με την αϋπνία, σταμάτησε να μετράει προβατάκια, σηκώθηκε από το κρεβάτι και έφτιαξε ένα καφέ. Από το παράθυρο της κουζίνας που κοίταζε, το ξημέρωμα ήταν τόσο γαλήνιο που συλλογίστηκε πως τίποτα δεν συγκρίνεται σε ομορφιά με την γαλήνη της φύσης. Αυτό έγινε αφορμή να σκεφτεί τις φουρτούνες  της ζωής που δοκίμαζε τελευταία και να αναρωτηθεί αν όλα αυτά για τα οποία ανησυχούσε είχαν καμιά ιδιαίτερη σημασία στ’αλήθεια. Να υπάρχει άραγε συνταγή να μπορεί ένας άνθρωπος να μένει γαληνεμένος συνέχεια στη ζωή του? Μετά όμως σκέφτηκε πως καθόλου δεν θα ήθελε μια ζωή συνέχεια κάλμα και νηνεμία και κάπου εκεί μπερδεύτηκε, ως συνήθως. Φαντάστηκε τότε τις σκέψεις που έκανε, να πετάν σαν χαρταετοί πάνω από την γραμμή του ορίζοντα, να ισορροπούν στο αχνό γαλάζιο του πρωινού ουρανού και τις έβαψε με όλα τα χρώματα  του ουράνιου τόξου. Τότε σιγά σιγά, ένοιωσε το σώμα το άυπνο τόσο ελαφρύ που λίγο ακόμα και θα ταξίδευε και αυτό μες το ξημέρωμα ως την άκρη του ουρανού μαζί με τους πολύχρωμους χαρταετούς…"

συγγνώμη, αλλά η ιστορία έπρεπε να έχει και ένα καλάμι! εγώ το ξέχασα παρκαρισμένο στην είσοδο!

στην συνέχεια της ιστορίας λοιπόν, το σώμα το άυπνο είχε γίνει τόσο ελαφρύ που ακόμα και πάνω σε ένα καλάμι κατάφερε να κάνει τον γύρο του κόσμου...

MELLIA

Παίζαμε με τις λέξεις..

ΚΑΛΑΜΙ  ΣΒΟΥΡΑ  ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ  ΣΥΝΤΑΓΗ  ΠΡΟΒΑΤΟ