Νάσαι καλά παληκάρι μου. Γέλασα με την ψυχή μου. Μου θύμησες τα παιδικά μου χρόνια, τότε που όταν δερνόμασταν στη γειτονιά, οι μάνες μας ούρλιαζαν..." Μη στα μπουμπόλια ".

Τώρα μελαγχολώ βλέποντας έναν περίεργο τύπο να ανεβαίνει στην έδρα και με μια κίνηση, κουνώντας το δάχτυλο αριστερά και δεξιά, να κόβει τριακόσια μπομπόλια και να μην ακούγεται τσιμουδιά. Εθνική μουγγαμάρα.