Μπορείς λοιπόν να προσεγγίσεις τη Φαντασία? Αν νομίζεις πως ναι, τότε να την περιγράψεις.

Γένους θηλυκού που γεννάει χιλιάδες εικόνες κι αυτές παίρνουν μορφές που είναι εύπλαστες κι αλλάζουν ξανά και ξανά. Μισούν τη στασιμότητα και αποζητούν την ανάπτυξη.

Ας δοκιμάσω πρώτος. Η Φαντασία έχει μάτια που κοιτούν σφαιρικά μέχρι να εντοπίσουν το σημείο του ενδιαφέροντος. Τότε θα κοιτάξουν επίμονα και θα προσπαθήσουν να το φέρουν κοντά, να το αναλύσουν.

Είναι μια άγρυπνη οθόνη παρακολούθησης που σε κοιτά, ακόμα κι όταν δεν το καταλαβαίνεις.
Μόλις το καταλάβεις, θα λάμψει και θα βγει μουσική. Δε σε αιχμαλωτίζει, τουλάχιστον έτσι νομίζεις. Σε συνοδεύει όμως.
Ναι, η Φαντασία είναι και μουσική, πλανιέται στον αέρα και φτάνει στο αυτί σου κάθε φορά διαφορετική, ανάλογα με τη διάθεση που έχεις τη δεδομένη στιγμή. Είναι μουσικό όργανο που κάθε του πλήκτρο θα δουλέψει έτσι ώστε να σου δώσει αυτό που μέχρι τώρα δεν είχες, την έμπνευση. Έτοιμος να καταπιείς με λαχτάρα νότα νότα αυτό που σου δίνει, μια ακαθόριστη ομορφιά.

Αυτή είναι τελικά η Φαντασία?  Κι όμως δε μοιάζει καθόλου με αυτό που δείχνει η φωτογραφία. Μην μπερδεύεις το αντικειμενικό με το υποκειμενικό. Έτσι την αποδίδει κάποιος στο πανί.

Εγώ την αποδίδω στο αόρατο πανί, που όσο υπάρχει άνεμος δε θα σταματήσει να αλλάζει χρώματα, κόκκινο, κίτρινο, μπλε, γκρι.

Φώτο: Τεχνόπολις, Γκάζι, Έκθεση Ecolife ’09