Πολύ περισσότερο οι γυναίκες και λιγότερο οι άντρες επιλέγουν να πορευτούν στη ζωή τους με έναν έρωτα για...τον οποίο ποτέ δεν είχαν ανταπόκριση ή τον έζησαν πολύ λίγο, δημιουργώντας συναισθηματικά αδιέξοδα και εγκλωβισμούς.
Η λογοτεχνία, οι αισθηματικές ταινίες και τα παραμύθια δημιουργούν την απατηλή εντύπωση ότι ο πρίγκιπας που για χρόνια καρτερείς θα έρθει και θα ζήσετε για πάντα μαζί κι ευτυχισμένοι, με αποτέλεσμα πολλές φορές να οδηγείσαι σε υπερβολές θεωρώντας ότι κανένας άλλος δε μπορεί να δώσει νόημα στη ζωή σου, κανείς δε μπορεί να σε κάνει να ξεπεράσεις αυτόν τον έρωτα κι ότι κι εκείνος ψάχνει τις σωστές συνθήκες για να είναι κοντά σου.
Ένας ανεκπλήρωτος έρωτας φαίνεται να είναι μια καλά δουλεμένη εξαπάτηση του εαυτού μας, καθώς αποτελεί μια προσπάθεια να διατηρηθεί το ιδανικό, το τέλειο, το άφθαρτο. Πρόκειται για μια τάση εθισμού προς ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, που συνοδεύεται από άκαμπτη σκέψη και βασανιστική εμμονή.
Αυτού του είδους η εμπειρία δε ζητά τίποτα παραπάνω από μία θέση στο πίσω μέρος του μυαλού και λίγο χρόνο σκέψης καθημερινά ώστε να διατηρείται άσβεστη η φλόγα. Παράλληλα, απομακρύνει όλες τις δυσάρεστες και αγχωτικές φάσεις μιας ρεαλιστικής σχέσης, κάτι που τον κάνει ακόμα πιο ελκυστικό, καθώς δεν έχει ημερομηνία λήξης και το άτομο που τον βιώνει έχει τον απόλυτο έλεγχό του.
Οι πληροφορίες για τη ζωή και τη συμπεριφορά του προσώπου που αποτελεί τον ανεκπλήρωτο έρωτά σας είναι ικανές να σας προσγειώσουν στην πραγματικότητα και να σας κάνουν να καταλάβετε ότι τελικά όλα όσα νιώθατε ήταν απλά μια εξιδανικευμένη κατάσταση. Μια απάτη απέναντι στον ίδιο σας τον εαυτό.
skordalis21 (10.08.2009) Τελικά μας αρέσει να....παραμυθιαζόμαστε.......???
Κι αν δεν είναι έτσι????......αν δεν είναι παραμύθι?????
Ποιος μπορεί να απαντήσει??????? MAΣ APEΣEI NA ονειρευόμαστε...κ OTAN ερωτεύεσαι EINAI TO IΔIO ME TO NA ονειρεύεσαι...ZEIΣ KATAΣTAΣEIΣ OΠΩΣ NOMIZEIΣ OTI THΣ ZEIΣ.OTAN ξυπνάς BΛEΠEIΣ THN πραγματικότητα...η οποία ΣXEΔON ΠANTA EINAI χειρότερη TOY ονείρου.Με την κρυφή ελπίδα ...οτι ισως ο χρόνος θα τον γιατρέψει...........Απλά δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε πολλές φορές......, μας βολεύειι ίσως να λέμε πως θα ξεχάσουμε.............
Όμως η αλήθεια ειναι αυτό που λες...οτι δηλαδη πάντα μενει μεσα μας κρυμμένος ......και μας καίει.....βασανιστικά......και αργά.....Αν δινεις περιμένοντας να πάρεις.....νομιζω είναι λάθος......Αγάπη είναι να δίνεις ακόμα κι αν ξέρεις πως δεν θα παρεις ποτε τιποτα πισω.......Το θεμα ειναι πως το νιώθει ο καθένας μέσα του........Νομιζω οτι δε λεω κατι καινουριο εξαλλου..οι μεγαλυτερες της παρεας το καταλαβαινουν..η γυναικα οσο μεγαλωνει μαθαινει να ξεχωριζει κ μαθαινει να αγαπαει κ γυρω στα 35 αναλογα την ωριμοτητα, καταλαβαινει κ αγαπαει πραγματικα..Ειναι η καθημερινη βιοπαλη κ οι κοινοι στοχοι κ ο Ιπποτης που την εχει επιλεξει..Χωρις πολλα λογια κ σου ξου μου ξου μανταλακια..Παμε να χτισουμε μαζι αντι για αγαπες κ ερωτες..Ξερω ακουγεται ρομαντικο σε μερικες κ σε αλλες ωμο..Συμφωνώ πως σήμερα οι περισσότεροι και οι περισσότερες εινα για τον .....bip......γι'αυτό κι εχει χαθει η εμπιστοσύνη και δεν μπορούν να εκτιμήσουν αν κάτι αξίζει........(αλλο μεγάλο θέμα...)..:)
kithara-woman (10.08.2009) Ανοίγεις μεγάλο θέμα αλλά πολύ όμορφο ταυτόχρονα.
Έχω πάψει προ πολλού να πιστεύω σε παραμύθια και σε ιππότες.Και να θέλεις δηλαδή να πιστέψεις,και να ξεκινάς με την καλύτερη των διαθέσεων,η ίδια η ζωή θα σε διαψεύσει.
Μπορεί να κοιτάξεις τον λάθος άνθρωπο,την λάθος στιγμή.Δεν πιστευω ότι υπάρχουν λάθος άνθρωποι,ούτε άνθρωποι σκόπιμα κακοί για μας.
Μπορεί κάποιος να είναι πολύ καλός αλλά ακατάλληλος.Μπορει κάποιον να τον προσέξουμε κι αυτός να μην μας δώσει σημασία ποτέ,να μην μας δώσει ευκαιρία ποτέ,πιθανόν να ειναι σε μια άλλη σχέση και εσύ να βλεπεις ποσο αταίριαστοι είναι(οπως μόνο ένας μη εμπλεκόμενος το βλεπει)αλλά εφόσον έκανε την επιλογή του,το σέβεσαι,όσο κι αν σε πληγώνει αυτό.Μπορεί να μην σε προσέξει γιατί ψάχνει το τέλειο,το οποίο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,πουθενά,πόσο μάλλον μεταξυ των ανθρωπων.
Αυτό που εμένα με θυμώνει είναι που όλοι σήμερα κρύβονται πίσω από το κλισέ "ειναι δύσκολες οι σχέσεις σήμερα" και γίνονται φιλόσοφοι του καναπέ.Κάθονται και αναμασάνε την καραμέλα αυτή χωρίς να κάνουν τίποτα να αλλάξουν αυτή την κατάσταση.Πολύ θεωρία και πράξη καθολου.
Είναι μεγάλη παγίδα να περιμένεις το ανέφικτο.Ακούγεται σκληρό και πεζό,και καθόλου ρομαντικό,αλλά οι πρίγκηπες,τα κάστρα,τα άσπρα άλογα και οι μεγάλοι έρωτες επιβιώνουν στα παραμύθια,στις ταινίες και στα μυθιστορήματα.
Αν όμως ημασταν πιο ανοιχτοί σαν άνθρωποι και δεν ψάχναμε την ουτοπία,η ίδια μας η ζωή θα ήταν παραμύθι,γιατί θα ειχαμε ανοιχτά τα μάτια και την καρδιά μας και δεν θα απορίπταμε σαν ανεπαρκή κάθε άνθρωπο που μας πλησιάζει,ζητώντας το άπιαστο.Θα υπήρχε λιγότερη μοναξιά έτσι.Αλλά δεν φτάνει να το θέλει ο ένας να αλλάξει τα πράγματα,όταν συναντάει απέναντι του τοίχο.
Από προσωπική πείρα μιλάω,από καταστάσεις που επαναλαμβάνονται.Από ανθρώπους με κλειστά τα παραθυρόφυλλα της ψυχής τους.
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε. Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας skordalis21 Μιχαλης Δε Λεω
Τεχνικος Η/Υ - Μηχανογραφος, Mηχανορραφος
από ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ