Όλοι έχουν το δικαίωμα να λένε την άποψή τους, τη δική τους οπτική των πραγμάτων. Κάτι τέτοιο είναι είτε ενημερωτικό είτε πηγή προβληματισμού με αποτέλεσμα κάποια μικρή ή μεγάλη αλλαγή.
Ο καπιταλισμός απαιτεί τη κίνηση του χρήματος για να συντηρηθεί. Για να έχουμε όλα αυτά τα καλούδια που έχουμε, πρέπει να καταναλώνουμε, πρέπει να αγοράζουμε. Σύμφωνα με το Βίκτορ Μπελένκο, δεν είναι κακό να έχεις υλικά αγαθά, αρκεί να μην κάνεις κατάχρηση. Σύμφωνα με το Μάλεν, η τρέλα της εποχής μας, η τρέλα της κατάχρησης είναι το πραγματικό πρόβλημα. Το λάιφ στάηλ (τρόπος ζωής) που μας υποβάλλεται μέσω του γενικού μάρκετινγκ αλλά και της συλλογικής ατομικότητας είναι ενάντια σε ένα ενάρετο και συγκρατημένο τρόπο ζωής αλλά υπέρ του μηχανισμού που μας παρέχει τα καλούδια του σύγχρονου πολιτισμού. Τι θέλουμε;
Το σύγχρονο πολιτισμό ή το ανώτερο πνεύμα;
Είναι ένα θέμα που με προβληματίζει τα τελευταία 7 χρόνια. Η απάντηση είναι : και τα δύο. Δεν είναι κακό να έχεις τις σύγχρονες ανέσεις ούτε είναι κακό να έχεις ένα ανώτερο πνεύμα. Για να βρεις όμως μια λύσει, πρέπει πρώτα να εντοπίσεις τη πραγματική πηγή του προβλήματος.
Η πρώτη αιτία είναι η εξής : Δε χρειάζεται να γνωρίζω όλες τις βιοχημικές διεργασίες και τους τρόπους που δρουν ώστε να κόψω και να φάω ένα μήλο από τη μηλιά του κήπου μου. Ούτε χρειάζεται να γνωρίζω την αρχιτεκτονική του υλισμικού αλλά και του λογισμικού μιας συσκευής κινητού τηλεφώνου για να το αγοράσω και να το χρησιμοποιήσω. Αυτό σημαίνει ότι ζούμε σε ένα νέο περιβάλλον. Αντί για τη φύση όπου ζούσαμε πριν 200 χρόνια, ζούμε σε μία τεχνητή υποδομή / κοινωνία. Σε αυτή τη νέα φύση εξακολουθεί το πλήθος να είναι πρωτόγονο. Όσα ήξεραν οι περισσότεροι για το περιβάλλον τους ΤΟΤΕ γνωρίζουν και οι σύγχρονοι για το περιβάλλον τους Σήμερα. Κανένας άνθρωπος δε μπορεί να γνωρίζει όλες τις οικονομικές, πολιτικές, επιστημονικές και κοινωνικές διεργασίες που εκτελούνται και συντελούνε ώστε να στηθεί και να λειτουργεί το θέατρο της πραγματικότητας, το «θέατρο του τώρα». Το πρόβλημα που δημιουργεί είναι πως οι άνθρωποι και οι ομάδες που έχουν την εξουσία να αλλάζουν ή/και να επηρεάζουν το σύγχρονο «θέατρο του τώρα», είναι κι αυτοί πρωτόγονοι. Έτσι οι δράσεις τους περιορίζονται από τις παρωπίδες της επιβίωσης των δικών τους πιστεύω, της δικής τους εκδοχής του «θέατρου του τώρα».
Ένα αιτιολογικό επίπεδο πίσω ωστόσο, βρίσκεται η αιτία που δημιουργεί το παραπάνω πρόβλημα. Κι αυτή η αιτία εντοπίζεται μέσα στον άνθρωπο. Και ΟΛΟΙ είμαστε άνθρωποι. Η αιτία είναι ότι ο άνθρωπος ορίζει τον εαυτό του με βάση του τι νομίζει ότι είναι και αγνοεί το τι Είναι.
Νομίζουμε ότι αν φορέσουμε το τάδε ρούχο ή κυκλοφορήσουμε με το τάδε σούπερ αυτοκίνητο, είμαστε κάτι περισσότερο από τους υπόλοιπους απλούς ανθρώπους. «Εγώ είμαι ανώτερος/καλύτερος/ομορφότερος», λέμε μέσα μας. Συνειδητά ή ασυνείδητα.
Δεν είναι το υλικό αγαθό το κακό, ούτε η κτήση του. Είναι το να ορίζεις τον εαυτό σου με βάση αυτό. Έχω καλό σπίτι και είμαι καλύτερος. Έχω τη χρυσή πέτρα και είμαι καλύτερος.
Βγαίνω στα σούπερ ιν μαγαζιά και έχω περισσότερο κύρος/ελπίδες για γκόμενες/ους/ δείχνω πόσο τυχερός είμαι. Κάνω μεγάλη σπονδή στο χρυσό βόδι και έχω περισσότερο κύρος/ελπίδες για γκόμενες/ους/ δείχνω πόσο τυχερός είμαι.
Ντύνομαι και συμπεριφέρομαι σαν πετυχημένος (σαν ευνοούμενος της κοινωνίας/νέας φύσης) και είμαι περισσότερο ασφαλής, φοβίζω περισσότερο τους εχθρούς μου. Ντύνομαι και συμπεριφέρομαι σαν θρήσκος (σαν ευνοούμενος της φύσης) και είμαι περισσότερο ασφαλής, φοβίζω περισσότερο τους εχθρούς μου (με την απειλή της Θείας ευνοίας που έχω).
Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ειδωλολάτρης. Λατρεύει όλα αυτά που ορίζουν τον εαυτό του. Που επιβεβαιώνουν αυτό που νομίζει ότι είναι.
Είναι δούλος τους διότι αν πάψει θα πάψει να υπάρχει αυτός που νομίζει ότι είναι.
Έτσι οι ισχυροί της κοινωνίας μας τρέχουν πίσω από τα είδωλά τους και κάνουν πράγματα που μοιάζουν στους άλλους σαν συνωμοσίες. Οι ανίσχυροι άνθρωποι μιμούνται τους ισχυρούς για αποδοχή ή ασφάλεια και … τρέχουν πίσω από τα δικά τους είδωλα. Και όλοι προσπαθούν για το καλό τους.
Το χειρότερο κακό είναι αυτό που αγνοεί τη φύση του… …το ότι είναι κακό.
Τέλος πάντων…. Υπάρχει άλλη μία σελίδα κείμενο που δίνει λύσεις και προτείνει μια εναλλακτική προσέγγιση του θεάτρου του τώρα… αλλά ξεφεύγει σε νόημα από το νήμα τούτο. Άλλη φορά ίσως…
Όλοι λένε ότι κάτι δε πάει καλά με τη κοινωνία μας. Με την ανθρώπινη κοινωνία μας…. Οι άνθρωποι δε πάνε καλά, όχι τα κτήρια, όχι τα αυτοκίνητα, όχι τα κινητά, όχι τα ρούχα…. Οι άνθρωποι …
skordalis21 (11.08.2009) Κατ' εμέ όμως το πρόβλημα δεν είναι ο καταναλωτισμός (αυτό είναι η κορυφή του παγόβουνου). Το πρόβλημα είναι πως μία ολόκληρη γενιά έχει γαλουχηθεί χωρίς κανένα όραμα, χωρίς κανέναν στόχο προσφοράς παρά με μόνο ζητούμενο την ηδονιστική-ναρκισσιστική ικανοποίηση αναγκών. Νέοι άνθρωποι αδιάφοροι για το τι γίνεται σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό επίπεδο. Μία νέα γενιά που έχει συνηθίσει μόνο να ζητά και όχι να προσφέρει.Όλα αυτά τα βλέπω ανάγλυφα και στην "πρώτη γραμμή" των σχολικών τάξεων. Το μέλλον προμηνύεται δυσοίωνο αν μη τι άλλο..Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά: οι χλιδάνεργοι είναι ένα τμήμα της κοινωνίας (πολύ σεβαστό αριθμητικά) που δεν παράγει τίποτα και ζει παρασιτικά. Καμία ιδεολογία, καμία πρόταση, καμία δημιουργία από νέους και γεμάτους ενέργεια ανθρώπους, ενέργεια που "αξιοποιείται" ναρκισσιστικά. Το πρόβλημα αυτό δε γιγαντώνεται αν σκεφτούμε πως κάποια στιγμή αυτοί οι χλιδάνεργοι θα γίνουν και...γονείς...
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε. Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας skordalis21 Μιχαλης Δε Λεω
Τεχνικος Η/Υ - Μηχανογραφος, Mηχανορραφος
από ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ