Φεύγει ο Οκτώβρης κι επισήμως μπαίνουμε στα γλυκά πρωινά κι απογεύματα του φθινοπώρου...Μα εγώ, όπως, και κάτι δεκάδες χιλιάδες συνομίληκοί μου, πνίγομαι στο διάβασμα. Δεν έχω χρόνο πια ούτε να φάω ούτε να κοιμηθώ! Βρίσκομαι καθημερινά κάτω από συνεχή έλεγχο κι έχω ξεχάσει να είμαι ο εαυτός μου. Έχω ελεύθερο χρόνο και προτιμώ να κοιμηθώ. Έχω παρατήσει εδώ και βδομάδες τον τομέα λογοτεχνία και μουσική ακρόαση κι έχω μπειμε τα μούτρα σε στίβες βιβλίων, που εξασφαλίζουν την επιτυχία μου στις Πανελλαδικές εξετάσεις...Το Σαββατοκύριακο για μένα πλέον αποτελεί μετρημένες 10 ώρες προσωπικού ελεύθερου χρόνου!! Φυσικά πρέπει να λέω κι ευχαριστώ, γιατί άλλοι στη θέση μου δεν έχουν ούτε αυτό...

Εξάντληση...κι όλοι μου λένε: Άντε μωρέ, δυο χρονάκια είναι! Αν μου προτίνανε ν' αλλάξουμε θέσεις για ένα μήνα δε θα έκανα τη δύσκολη! Το ίντερνετ πια το χρησιμοποιώ μόνο για αναζήτηση θεμάτων για σχολικές εργασίες...! Είμαι χλωμή...ζαλίζομαι...αγχώνομαι! Πού 'σαι μαμά να καμαρώσεις την κόρη σου...που πάντα λέγαμε πως η υγεία πάνω απ' όλα..Αχ! 

Τέσπα, πρέπει να βάλω τα δυνατά μου. Α, και να οργανωθώ βέβαια. Ναι, ναι...φτάσαμε στο σημείο να με λέω ανοργάνωτη. Σκοπέυω ν' αρχίσω από την επικίνδυνη περιοχή του δωματίου μου. Θα βοηθήσω τον κόσμο γιατί θα δώσω κάτι τόνους ανακυκλώσιμου υλικού στην ανακύκλωση και μετά θα πέσω πολύ χαμηλά, στο ξύλινο δάπεδό μου, το οποίο μετά θα λέγεται "παρκέ". 

Και μετά θα κάνω πως όλα είναι οκ...και μετά...Μετά δεν έχει τίποτα μετάάάάάά...!

Καλά κουράγια συντρόφια..!