Έτσι απλά χωρίζουνε οι δρόμοι

Με ένα γεια και ένα βλέμμα που πληγώνει

παίρνει ο καθένας το δικό του μονοπάτι

Και εύχεσαι ότι έζησες να μην ήτανε απάτη

Μα εγώ τις στιγμές μας θα κρατήσω

Σαν φυλαχτό θα τις κρύψω

θα παγώσω τον χρόνο

και στα όνειρα θα σ’ ανταμώνω.

Και εκείνες, τις τελευταίες στιγμές μας,

όταν με κοίταζες, με άγγιζες, το χαμόγελο σου,

Σε μια αγκαλιά θα τις κλείσω

Και έπειτα θα την σφραγίσω. 

Και αν τα μάτια μου καίνε

Και να κλάψω μου λένε

Εγώ σφιχτά θα τα κλείσω

Για να μη δακρύσω...

Όπως είπε και ο αγαπημένος μου Γιάννης (Deos), σε σχετικό post στο blog του, η διάθεση είναι σαν το ασανσέρ, άλλοτε μας ανεβάζει και άλλοτε μας κατεβάζει...Και ενώ χθες περάσαμε πάρα πολύ ωραία και η διάθεση δεν μπορούσε να ανέβει περισσότερο, σήμερα και για την ώρα τουλάχιστον, έχει κατέβει...Θα έρθει όμως πάλι στον σωστό "όροφο"! :)