Με το που άκουσα πως είναι 4+ ώρες κάπως μου 'ρθε. Αλλά το πάλεψα κι είπα πως αξίζει τον κόπο. Κι έτσι με μια πολύ γλυκιά παρέα δύο φιλότεχνων ξεκινήσαμε για το Εθνικό. Θεωρώ πάρα πολύ καλή κίνηση να υπάρχει εισιτήριο, ανεξάρτητα με τη μέρα, 13 ευρώ για άτομα κάτω των 18. Είναι μια προσιτή τιμή και τραβάει τους μαθητές.

Το βιβλίο το διάβασα όταν άκουσα το soundtrack της σειράς. Δεν κάτι που θα πέρναγε απαρατήρητο, ενισχυμένο βέβαια με τη γνωστή υπόθεση περί δολοφονίας του συγγραφέα. Αρχικά, μου άρεσε το γεγονός ότι στα σχόλια δεν υπήρχαν μόνο θετικές απόψεις. Υπήρχε χαρακτηριστικά η άποψη "Πρόκειται για ένα χυδαίο πορνογράφημα". Αυτό και μόνο σου κινεί την περιέργεια. Προκάλεσε πάταγο ο λόγος του, φαντάζομαι.

Νίνα η Φιλ. Κομνηνού κι Εκάβη η Νένα Μεντή. Εγγύηση για επιτυχία; Μπορεί. Ξεκίνησε ομαλά, αν και πρέπει να πω από τώρα συγχαρητήρια στο σκηνογράφο, αλλά κάπως μου το χάλασε...Δεν είμαι κριτικός, μα η ερμηνεία της Κομνηνού, την οποία λατρεύω ως καλλιτέχνη, ήταν υπερβολική. Έπειτα..αμάν ρε Φασουλή, όλα στη φορά; Γυμνοί ομοφυλόφιλοι στην ταράτσα; Βάλε τουλάχιστο να μη φαίνονται τα επίμαχα σημεία! Αυτό για μένα δεν ήταν κάτι το περίεργο, αλλά να το δούμε αντικειμενικά. Τολμηρό!

Ρεαλιστικότατο κι αυτό ήταν ευχάριστο. Και φτάνουμε στο σημείο που την Ελένη (κόρη της Εκάβης) ενσαρκώνει η Τάνια Τρύπη. Αν δεν το 'χετε σαν εικόνα σας λέω πως η γυναίκα ήταν σα μαούνα σε φουρτούνα. Δε μ' αρέσει που δε μ' αρέσει την κάνανε πιο αντιπαθητική από αυτό που περιγράφεται στο βιβλίο. 

Η Εκάβη ήταν ακριβώς όπως χαρακτηρίστηκε από τον Τύπο: μια πατσαβούρα από βελούδο. Στο σίριαλ ήταν, ελαφρώς, πιο "βαριά" η ερμηνεία από τη Λ. Πρωτοψάλτη. Ενώ στη θεατρική απόδοση, με το διαολόχερο του Φασουλή πάντα (:P), ήταν μία πολύ συμπαθητική κυρία που τα 'χε όλα και τα 'χασε! Με λίγα λόγια η Μεντή πάλι έδωσε ρέστα. 

Με τη ματιά κάποιου που δεν έχει διαβάσει το βιβλίο ήταν μια εξαιρετική παράσταση. Για μένα που το χω διαβάσει και φοβόμουνα, λόγω του ότι το καλοκαίρι του '05 είχα δει και "Ορέστη" σε σκηνοθεσία του ιδίου, ότι κάτι θα κάνει, κάτι θα βάλει και θα γελάσουμε. Αν και γέλασα δε μ' άρεσε.

Και το τέλος: η σκηνή που αφήνει το θεατή μαλ***! Ο Άκης (εγγονός Εκάβης) μεταμορφώνεται σε Κώστα Ταχτσή αλά Νέας Υόρκης εκδοχή (κραγιόν, πέρλες, γυναικεία, ρόμπα, κόκκινο νύχι κλπ) και με μια κίνηση ματώνει το λαιμό του. Ακολουθούν κι οι υπόλοιποι. Το απροσδόκητο!

Η παραφωνία στο όλο θέμα. Οι χοροί και τα πανηγύρια πριν το φινάλε! Εμένα δε μ' άρεσαν! Απόψεις είναι αυτές.

Γενικά: Πέρασα καλά!