Αγαπημένο μου Φασoλάκι....

Σαν χθες θυμάμαι που ο πατέρας σου μου έδειξε τη πρώτη σου φωτογραφία.... Ήμουνα κακομούτσουνη και κακοδιάθετη, χυμένη στον δερμάτινο καναπέ και έρχεται και μου λεει:

-         Κουμπάρα, πιες ένα ποτάκι...γιορτάζουμε σήμερα....

-         Τι γιορτάζουμε καλέ???

...και μου πετάει το υπερηχογράφημα στη μούρη!!! Πετάχτηκα όρθια, αγκάλιασα τα κουμπαράκια μου κι έψαξα να σε βρω μέσα στη μαυρίλα της φωτογραφίας

-         Πού είναι ρε παιδιά...

-         Τη βλέπεις αυτή τη κουκκίδα???

-         Τη βλέπω!

-         Αυτό είναι!!!

-         Αυτό που είναι σαν φασόλι???

-         Ναί αυτό......

Και σου κόλλησε το φασόλιιιιιιιιιι!!!!!

Πέρασε λίγο ο καιρός και άρχισες να φουσκώνεις....

Φασόλι 3 μηνών

Φασόλι 5 μηνών

Φασόλι 6 μηνών αισίως.....

Τις προάλλες που είχες έρθει σπίτι μετά το γιατρό... είχες πάρει περίεργη στάση (στάση που δε παίρνουν τα μικρά παιδάκια... :ο) και δε μπορέσαμε να σε δούμε καλά.... Όταν μεγαλώσεις... πρέπει να πούμε δυο λογάκια τα δυο μας γι’ αυτές τις «στάσεις».... και με τη μάνα σου φυσικά μαζί!!! Άντε και τον πατέρα σου...

Προχθές στα γενέθλια μου, σε χορεύαμε εμείς, μας κλώτσαγες εσύ... ωραία περάσαμε!!!!

Πολλές αλλαγές... Μία όμως σημαντική.... ΕΣΥ!!!!

Ανυπομονώ να σε γνωρίσω!!!!!

Φιλάκια

Η Νονά σου!!!